Vanavond, sorry voor de late blog, het zal al nacht zijn, ben ik met vriendin Trudy en Ankie naar de film gegaan over de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween. Ik had geen idee wat ik me bij deze film moest voorstellen dus ik ben er totaal blanco ingestapt. Vriendin Trudy kende het verhaal en zei al van te voren dat het hilarisch zou worden en zijn. Kortom ik ben er heen gegaan met de gedachte laat maar komen.. ik zie wel. Nou het was hilarisch wat een geweldige film. Ik heb vreselijk gelachen, geweldig dat hij houd van explosies maar als hij zijn kat wreekt omdat een vos de kat heeft vermoord, blaast hij een compleet kippenhok op met vos en dan komt de opmerking..... "En zo blies ik mezelf zo het bejaardentehuis in" En de hele film zit vol met dit soort opmerkingen, leuke gedachtes kortom het blijft een mooi en goede film wederom een aanrader
recensie van de film:
Regie: Felix Herngren | Cast: Robert Gustaffson (Allan Karlsson), Iwar Wiklander (Julius), David Wiberg (Benny), Mia Skäringer (Gunilla), Jens Hultén (Gäddan), Bianca Cruzeiro (Caracas), Alan Ford (Pim) e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2013
Scandinavië staat op het gebied van films, series en literatuur de laatste jaren vooral bekend om zijn duistere en zwaarmoedige thrillers. Jonas Jonassons komische debuutroman vormt daarop een aangename uitzondering. Met meer dan een miljoen verkochte exemplaren in eigen land kon een verfilming dan ook niet lang uitblijven. Het werd een succeshit, zo bleek, aangezien de avonturen van de eigenaardige senior sinds zijn release van vorig jaar een nieuw Zweeds bezoekersrecord wist te vestigen. Zal het Nederlandse publiek dit jaar net zo weten te smullen van de Zweedse humor?
De honderdjarige man in kwestie is Allan Karlsson. Familie of kinderen heeft hij niet. Allan houdt zich liever bezig met andere zaken, zoals het opblazen van de akelige vos die zijn kat Molotov te grazen heeft genomen. Dat komt hem echter wel op een verhuizing naar het bejaardentehuis te staan. Op een groot feest voor zijn honderdste verjaardag zit hij blijkbaar niet te wachten, want vlak voordat de zusters binnen komen wandelen met de verjaardagstaart, is de man uit het raam geklommen en verdwenen.
Wat Karlsson precies aanzet tot de impulsieve daad is niet helemaal duidelijk; wat hij precies van plan is of waar hij naartoe wil evenmin. De man lijkt simpelweg te handelen vanuit een onbeschreven impulsgevoel en doet wat er nu eenmaal in hem op komt. Een typische eigenschap die iemand in een reeks doldwaze avonturen terecht kan brengen en voor we het weten stapt Karlsson met een vreemde koffer vol geld op de eerste de beste bus naar een uithoek van het land en krijgt hij als klap op de vuurpijl een bende gevaarlijke skinheads op zijn dak.
Het komische misdaadplot dat hierop volgt bedraagt echter maar de helft van de film. Ondertussen wordt namelijk veelvuldig overgeschakeld naar flashbacks uit Karlssons jongere jaren, waar op episodische wijze door zijn honderdjarige geschiedenis wordt gesprongen. Zijn voorliefde voor het opblazen van dingen brengt hem van de Spaanse Burgeroorlog tot Stalinistische werkkampen en de bouw van de eerste atoombom. Onderweg ontmoet een jonge Karlsson een aantal belangrijke en minder belangrijke historische figuren, van generaal Franco tot Winston Churchill en van Josef Stalin tot Herbert Einstein, het vermeende, minder pientere broertje van Albert.
De link met Forrest Gump is daarmee snel gelegd. De scènes waarin Karlsson al dan niet bewust een aandeel heeft in belangrijke historische gebeurtenissen zijn zeker geestig, maar het constante switchen tussen heden en verleden zorgt er helaas wel voor dat de film zijn focus al gauw kwijtraakt. Het misdaadplot is hierdoor op sommige punten niet even goed uitgewerkt en wordt aan het einde net iets te gemakkelijk afgeraffeld. Erg veel afbreuk aan het plezier doet dit echter niet: met een reeks gekke typetjes en heerlijk lichtvoetige humor is dit een Scandinavische klucht die je moeiteloos met een glimlach op het gezicht uitkijkt.
Scandinavië staat op het gebied van films, series en literatuur de laatste jaren vooral bekend om zijn duistere en zwaarmoedige thrillers. Jonas Jonassons komische debuutroman vormt daarop een aangename uitzondering. Met meer dan een miljoen verkochte exemplaren in eigen land kon een verfilming dan ook niet lang uitblijven. Het werd een succeshit, zo bleek, aangezien de avonturen van de eigenaardige senior sinds zijn release van vorig jaar een nieuw Zweeds bezoekersrecord wist te vestigen. Zal het Nederlandse publiek dit jaar net zo weten te smullen van de Zweedse humor?
De honderdjarige man in kwestie is Allan Karlsson. Familie of kinderen heeft hij niet. Allan houdt zich liever bezig met andere zaken, zoals het opblazen van de akelige vos die zijn kat Molotov te grazen heeft genomen. Dat komt hem echter wel op een verhuizing naar het bejaardentehuis te staan. Op een groot feest voor zijn honderdste verjaardag zit hij blijkbaar niet te wachten, want vlak voordat de zusters binnen komen wandelen met de verjaardagstaart, is de man uit het raam geklommen en verdwenen.
Wat Karlsson precies aanzet tot de impulsieve daad is niet helemaal duidelijk; wat hij precies van plan is of waar hij naartoe wil evenmin. De man lijkt simpelweg te handelen vanuit een onbeschreven impulsgevoel en doet wat er nu eenmaal in hem op komt. Een typische eigenschap die iemand in een reeks doldwaze avonturen terecht kan brengen en voor we het weten stapt Karlsson met een vreemde koffer vol geld op de eerste de beste bus naar een uithoek van het land en krijgt hij als klap op de vuurpijl een bende gevaarlijke skinheads op zijn dak.
Het komische misdaadplot dat hierop volgt bedraagt echter maar de helft van de film. Ondertussen wordt namelijk veelvuldig overgeschakeld naar flashbacks uit Karlssons jongere jaren, waar op episodische wijze door zijn honderdjarige geschiedenis wordt gesprongen. Zijn voorliefde voor het opblazen van dingen brengt hem van de Spaanse Burgeroorlog tot Stalinistische werkkampen en de bouw van de eerste atoombom. Onderweg ontmoet een jonge Karlsson een aantal belangrijke en minder belangrijke historische figuren, van generaal Franco tot Winston Churchill en van Josef Stalin tot Herbert Einstein, het vermeende, minder pientere broertje van Albert.
De link met Forrest Gump is daarmee snel gelegd. De scènes waarin Karlsson al dan niet bewust een aandeel heeft in belangrijke historische gebeurtenissen zijn zeker geestig, maar het constante switchen tussen heden en verleden zorgt er helaas wel voor dat de film zijn focus al gauw kwijtraakt. Het misdaadplot is hierdoor op sommige punten niet even goed uitgewerkt en wordt aan het einde net iets te gemakkelijk afgeraffeld. Erg veel afbreuk aan het plezier doet dit echter niet: met een reeks gekke typetjes en heerlijk lichtvoetige humor is dit een Scandinavische klucht die je moeiteloos met een glimlach op het gezicht uitkijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten