Okey ik weet dat ik niet mag zeuren, er zijn mensen die minder lang vakantie hebben dan ik, maar toch, de waarheid om half 7 is hard, heel hard. De wekker gaat, met wel het lied van Brigitte Kaandorp : Wat een mooie dag" een prachtig lied om mee te ontwaken, maar dan de werkelijkheid is enorm. Als verdwaasd loop ik door mijn huis, ineens moet ik inderdaad vaart maken, moet ik broodsmeren, dat deed ik, voor die ellenlange zee van rust, altijd in de avond, nu dus nog van slag dus het moet nu nog gebeuren, mijn ritme is totaal weg. Dan ineens het besef, de korte broeken periode en blote voeten zijn voorbij, ik moet in het gareel, ik moet in het lang.. meestal is dat sjiek, kom je in gala op feestjes en in het lang, dit keer is het verplicht van mezelf, omdat ik vind dat een docent voor de klas niet in een korte broek en teenslippers kan staan, Geloof me al vallen de mussen dood van het dak, mij zie je niet tijdens het lesgeven in korte broek of blote voeten, tenzij het een dagje uit is of op kamp, anders gewoon niet, dit past niet en dit hoort niet vind ik. Dit was wel een ochtend met van die o ja momenten, zo van o ja ik moet mijn horloge om, o ja ik moet broodsmeren, o ja ik moet mijn tas mee, o ja ik moet even weer kijken of ik alles wel heb, en noem maar op, mijn tas was weer blij hij mag weer van stal, waarom ik trouwens die tas meeneem geen idee, ik denk voor het idee omdat ik hem eigenlijk nooit gebruik, maar goed, wie weet komt dat licht ook nog wel ergens in de loop van de week. Vandaag is vooral veel vergaderingen, veel overleg, en morgen gaat het echt gebeuren, morgen gaan we aan de slag met alles, gaan we de kids vermaken en daarna zien we wel. Vandaag is een dag om lief te hebben, maar vooral op gang komen en weer leren plannen.. en oh ik ben daar zo slecht in, ik leef in en van de chaos.. dus het zal 7 weken afzien worden om weer het gareel te begrijpen dat dan komt ook wel. De dag begint leuk, met een ontmoeting in de aula, daarna gaan we vele met elkaar vergaderen, ik niet, ik hoef pas om 2 uur bij de vergadering te zijn, dus het was een heerlijke op start dag. Het binnenkomen na zoveel weken in je lokaal, de geur ruiken van het lokaal, je weer gronden, het lokaal begroeten, dat doe ik altijd, en vraag dan of we weer een mooi jaar kunnen hebben samen. Dan de personeels kamer in wat altijd een heel gedoe is omdat je handen moet geven etc, maar daar kom ik altijd handig onderuit op de een of andere manier. Daarna een toespraakje en voor het eerst was er naast het gebak, ook een mogelijkheid om een appel te kiezen, zo heerlijk was dat. Het lokaal weer in om aan het werk te gaan met de boel te ordenen, eindelijk was mijn rooster uit gedraaid dus ik kon de klassen in delen in de kast met hun mappen. Plotseling kwam ik tot de ontdekking dat ik dus vergeten ben om een aantal klassen uit te draaien, dus als een gek naar huis, het gaat niet op de mac, de leerlingen lijsten van de leerlingen invullen, opsturen naar school, daar weer uitdraaien, en laten copieren om tot de ontdekking te komen, als alles klaar is, dat je ze toch wel had alleen lagen ze net even op een andere stapel. De kop is er af, en ik denk dat het zon jaar gaat worden waarin ik dingen doe die ik al gedaan heb en ook nog dingen ga vergeten die ik moet doen.. het is een koploos jaar denk ik.. we zullen zien. maar zin erin ja nu wel.. nu gaat het echt gebeuren weer, een nieuw jaar met enorm veel mogelijkheden en uitdagingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten