Aan mij was gevraagd of ik een workshop wilde geven aan de collega's op onze dag van de zorg. Ik kon kiezen over counseling, over trainers of over mijn nieuwe rol als Anti pestcoördinator, dus ik heb gekozen voor de laatste omdat deze toch het minst bekend is bij mijn collega's.
Ik had er over nagedacht en had besloten dat ik het project Carmen ging doen die ik ook doe bij leerlingen van klas 1 en soms bij klas 2. De lessen Carmen zijn een prachtige opbouw waarin je ziet wat er gebeurt als een kind gepest word, tevens komt er in naar voren wat er allemaal om het kind heen gebeurt.
Ik begon de les met een brief van een zgn ex- collega die mij een brief in mijn postvak had gelegd.. waarin diegene vertelde waarom deze ex collega afscheid had genomen van de school. De reden was dat deze collega zich niet veilig voelde in de school door de houding van de collega's. zoals niet gegroet worden door collega's bij binnenkomst in de personeelskamer, ook dat men veel te gesloten is en dat men niet open staat om mensen toe te laten Dat die gene heel vaak alleen in de personeelskamer zat omdat niemand vroeg om erbij te komen zitten en zo had ik een aantal situaties opgeschreven die ik had gehoord, dingen die niet goed gingen, Dit had ik ook gevraagd aan de collega die nieuwe collega's begeleid.
Het is bijzonder om te zien hoe mensen reageren, hoe ze zich gaan verdedigen, hoe men wil weten wie het is etc... terwijl men voorbij gaat aan het feit dat het gaat dat er gepest word.. dat doen leerlingen ook, die verschonen zich, die willen weten wie het is etc... en ik was aangenaam verrast dat collega's dat gedrag dus ook vertonen.. het mooie is wel dat ik ze meteen in de sfeer had waarin ik ze wilde hebben.. het gevoel van buitengesloten zijn etc.
Daarna ben ik begonnen met te vertellen dat de naam Carmen staat voor iedereen die gepest is of word.. en dat de brief was samengesteld uit verhalen die gehoord zijn, maar dat het niet over 1 persoon gaat etc.
De scenes zijn bijzonder omdat ze zo raak zijn en zo treffend weer geven wat er gebeuren kan. Wel heb ik steeds benadrukt dat het om spel gaat en niet echt is. ook heb ik ze bewust gemaakt dat men in het spel wat men speelt het ook wel eens fijn kan zijn om te pesten... dat dat ook gezegd mag worden omdat we weten dat het spel is, toch blijft men altijd zeggen, ook als kind, ja maar in het echt doe ik het niet...
Het was een heerlijke workshop om te geven dat ik zo maar even in een moment had bedacht... en het pakte gelukkig goed uit. Collega's zeiden zelfs dat ze zouden willen dat deze workshop aan alle collega's zou worden gegeven.. omdat hij zo leerzaam is.
Afgesloten met het liedje de Ruimtevaarder omdat dat lied me altijd nog raakt en me verdrietig maakt om de mooie tekst die zo treffend is maar ook om het eind van het lied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten