Het blijft natuurlijk kriebelen bij mij.. het is iets wat ik dan bedenk en dat kan niet rusten. dat moet gedaan worden. dus nu ook.. er moest toen ik terug kwam uit Londen toch nog snel wat gedaan worden, de kast in de werkkamer moest leeg, alles moest eruit.. dus dat wat een opgave voor mij. Hard werken ook...
Niet alleen het zoeken naar een plek voor de spullen die in de kast staan, onder het bed stond het al vol, de rest moest nog een plek krijgen..
Dus langzaam is mijn kamer veranderd in een opslag met daarbij ook meteen de wasrek in de kamer waarop mijn was droogt in de kamer maar het is wat het is, het is niet anders, het moet nu eventjes..Het is wat het is.. en dat is ook goed.
Inmiddels is mijn gang ook vol met alles uit de kast. en begint de twijfel toe te slaan of ik wel genoeg kasten heb besteld maar ik weet ook dat de kasten groot zijn en dat wat ik niet kwijt kan dat gaan dan maar in de container dat is dan wat het is.
Nadat ik de kast leeg had, moest ik nog de kast zelf uit elkaar halen en dat ging snel, dat was gelukkig zo gebeurd. alles was er uit voordat ik het wist.
Daarna nog de vloer even goed schoongemaakt, alvast extra bakje gekocht voor in de kast waarin ik dan veel spullen kan leggen die ik anders los in de andere kast had liggen. dus nu op naar de zaterdag als de kast komt.. en dan bouwen en hopen dat alles wat ik bedacht heb gaat werken en kloppen
Nu leef ik dus weer alsof ik ga verhuizen.. tussen de dozen, en telkens als ik wat nodig heb moet ik ergens of onder duiken, mijn bed, of ergens in de stapel zooi zoeken om te vinden wat ik nodig heb... terwijl ik totaal geen zin heb om te verhuizen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten