Afgelopen donderdag hadden we de bijscholing over zelfmoord preventie.
Dit is de organisatie 113 die daar behoorlijk werk van maakt. ze hebben en website, ze hebben daar ook nog van alles waar je als zowel school als leerling, als ouders gebruik van kan maken.
De middag begon erg leuk, Misjel, mijn sportmaatje, eetclub vriend, vriend en collega, was er ook, dat wist ik niet dus het was een leuke aangename verrassing voor mij. helemaal goed en leuk.
We hadden meteen al de dikste lol samen. Bij het rondje voorstellen krijg je natuurlijk van iedereen te horen, of je wel of niet te maken hebt gehad met mensen die zelfmoord wilden plegen of dit hebben gedaan.
Toch verbaas ik me altijd weer hoeveel taboe hierop rust, hoeveel mensen daar niet over kunnen of durven praten.
Terwijl we zo de middag ingingen, ik ging met Misjel dat leek me voor beiden leuker. en dat was het ook zeker. We begonnen in gespreksronde 1 heel serieus, echt zoals het hoort.
We kregen de tijd van ong 5 minuten na die 5 minuten wisselde je, dan ging de ander de vragen stellen, de andere was het kind dat zelfmoord wilde plegen..
Wij merken beiden dat we verder waren, we gingen snel, daaruit blijkt ook dat je dus niet bang bent voor dit onderwerp maar dat je het aanpakt en aandurft en dus ook bespreekbaar kan maken en maakt.
Erg mooi om te merken.
Verbazend vond ik het dat ze er bijna 4 gesprekken voor uit trekken, terwijl ik van menig ben dat elke seconde telt. Dat je zodra dit bekend is dat je dan de ouders moet in lichten, je mag zelf die verantwoordelijkheid niet nemen, die ligt bij het ouderlijk gezag.
Opvallend is toch wel dat de cursusleidsters, die goed waren, praten vanuit hun werk met volwassenen..
Wel merkte ik dat mijn counselorscollega's ver zijn, 2 dames net vorig jaar begonnen, maar dan is het heerlijk om te merken hoe goed ze al zijn, ze staan er veel nuchterder in, en ze pakken het aan en doen het goed. Ik ben trots op ze, zeker omdat ze later het zelf ook zeiden. Goh we zijn ver.. mooi om te zien en te horen
kortom het was een leerzame middag
Dit is de organisatie 113 die daar behoorlijk werk van maakt. ze hebben en website, ze hebben daar ook nog van alles waar je als zowel school als leerling, als ouders gebruik van kan maken.
De middag begon erg leuk, Misjel, mijn sportmaatje, eetclub vriend, vriend en collega, was er ook, dat wist ik niet dus het was een leuke aangename verrassing voor mij. helemaal goed en leuk.
We hadden meteen al de dikste lol samen. Bij het rondje voorstellen krijg je natuurlijk van iedereen te horen, of je wel of niet te maken hebt gehad met mensen die zelfmoord wilden plegen of dit hebben gedaan.
Toch verbaas ik me altijd weer hoeveel taboe hierop rust, hoeveel mensen daar niet over kunnen of durven praten.
Terwijl we zo de middag ingingen, ik ging met Misjel dat leek me voor beiden leuker. en dat was het ook zeker. We begonnen in gespreksronde 1 heel serieus, echt zoals het hoort.
We kregen de tijd van ong 5 minuten na die 5 minuten wisselde je, dan ging de ander de vragen stellen, de andere was het kind dat zelfmoord wilde plegen..
Wij merken beiden dat we verder waren, we gingen snel, daaruit blijkt ook dat je dus niet bang bent voor dit onderwerp maar dat je het aanpakt en aandurft en dus ook bespreekbaar kan maken en maakt.
Erg mooi om te merken.
Verbazend vond ik het dat ze er bijna 4 gesprekken voor uit trekken, terwijl ik van menig ben dat elke seconde telt. Dat je zodra dit bekend is dat je dan de ouders moet in lichten, je mag zelf die verantwoordelijkheid niet nemen, die ligt bij het ouderlijk gezag.
Opvallend is toch wel dat de cursusleidsters, die goed waren, praten vanuit hun werk met volwassenen..
Wel merkte ik dat mijn counselorscollega's ver zijn, 2 dames net vorig jaar begonnen, maar dan is het heerlijk om te merken hoe goed ze al zijn, ze staan er veel nuchterder in, en ze pakken het aan en doen het goed. Ik ben trots op ze, zeker omdat ze later het zelf ook zeiden. Goh we zijn ver.. mooi om te zien en te horen
kortom het was een leerzame middag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten