even genoeg van die witte vriend

Afgelopen weekeinde  was het raak, ik werd geraakt door de griep. ik heb nog als een gek lopen rennen om hem kwijt te raken, maar zoals zo vaak loop je dan in rondjes en de griep wacht gewoon tot je langskomt en grijpt je dan..

Zeker in de beroepssector waar ik werkzaam ben, daar ben je vaak snel de klos en de pilas... De meeste griepjes, de verkoudheden, buiklopen etc raken je aan.... meestal kom ik daar aardig goed doorheen maar eens in de zoveel tijd knal ik eruit en dan is het raak.

Afgelopen weken had ik al het gevoel dat het niet goed zat in het lichaam, maar zoals meestal gaat dat weer over, kwakkel ik wat en dan is het weg,  maar afgelopen vrijdag leek het alsof een heel klein kaboutertjes met een duizenden messen in mijn keel stond te steken, hij genoot er behoorlijk van , ik  veel minder.. dus meteen aan de isla moos en de strepsils, ik weet dat werkt niet maar is wel verzachtend... 

Zo ook dus nu, zaterdag nog even wat boodschappen gedaan, maar daarna was de pijp leeg. mijn witte vriend riep me en liep me niet meer los..  de hele zondag en maandag bijna in bed gelegen.. ik was kapot.. gesloopt en het was niet leuk meer om eerlijk te zijn.. Ik hou niet van klagen maar ik heb wel alles uit de kast gehaald om zo snel mogelijk weer op de been te zijn, zoals vitamine c op aanraden van een lieve collega,  echinafors van weer een andere lieve collega, veel fruit op aanraden van mijn moeder, weer een andere vriend zei je moet zorgen dat je dampo op je borst smeert, dus dat ook gedaan,  kortom alles is ingezet om te zorgen dat ik me weer goed ging voelen..

Het in bed liggen is op een gegeven moment ook wel klaar, ik had er geen zin meer in, ik was het zat...  ik kreeg pijn in mijn onderrug, in mijn nek van het vele liggen, maar had niet de puf of energie om op te staan, dus ik bleef liggen.. 

Toch heeft het dan zijn voordeel, maandag avond was de koorts gezakt naar een redelijk niveau, en dinsdag was het helemaal duidelijk in de ochtend de koorts was weg.  ik was weer terug.

Dus ik kon mijn witte vriend dag zeggen voor over dag en uit zien naar de wijde wereld om daar weer te zijn, maar ook naar de leerlingen die ik dan zo mis.. 

ik mag weer meedoen aan de wereld het roept weer en het kriebelt