Zo grappig, vandaag mijn moeder even gebeld, haar buurvrouw is overleden, omdat ik haar ken, dacht ik laat ik even bellen hoe het nu is. Ik had haar al op zondag gesproken, waar ze vertelde dat ze naar de buurvrouw was geweest. Ze had buiten gezeten en de buurman was langs gekomen en gevraagd of mijn moeder even mee wilde kijken bij zijn vrouw die opgebaard lag. Ze zei meteen dat ze mee wilde maar dat ze even haar net verworven vriendin zou gaan halen of die ook even mee wilde. Dat vond de buurman goed, en dus ging ze mee. Ze was onder de indruk van waar de buurvrouw opgebaard lag, en zei meteen daar wil ik ook liggen als het mijn tijd is. Ik hoop natuurlijk dat dat nog heel lang gaat duren, maar toch, ze zegt wel wat ze wil. Dat ik haar vandaag belde had er mee te maken dat de buurvrouw werd gecremeerd, en ik weet dat ze dat soms lastig kan vinden. Toen ik haar belde, stond de muziek hard, wat vaak een teken is dat ze zich goed voelt. Dus dat scheelt al. Toen ik haar vroeg hoe het ging, zei ze meteen dat het goed ging, en dat ze met 3 bewoners van de flat, bij haar in de auto naar het crematorium was gereden... ik zwijg en denk alleen maar, "Dit was toch die flat waar haar meteen bij binnenkomst lief maar zeer fijntjes en heel duidelijk was gezegd dat men niet bij elkaar op visite kwam, dat men elkaar keurig begroet op de galerij maar niet meer dan dat.. meer doen we niet. Geen koffie drinken met elkaar, geen sociaal gedoe." Mijn moeder, niet gauw uit het veld geslagen heeft gezegd: "Dan is dit helemaal mijn buurtje, ik wil dat ook niet" Intussen heeft ze het zover, dat de hele buurt al bij haar over de vloer is geweest, ze is zelf ook overal al geweest, praat met iedereen, zit inmiddels dagelijks even bij de tafel in de hal beneden waar ze dan met iedereen zit, Zij is daar een keer gaan zitten met een krantje, en voor ze het wist kwam er een vrouw bij zitten, en het werd een steeds grotere groep. Ze doet het gewoon, zegt niets, maar op haar simpele maar doeltreffende wijze weet ze het toch zover te krijgen dat de flat langzaam begint te ontdooien. Ze heeft er een keer gezeten en toen zei ze tegen de groep dat ze zin in een ijsje had, en dat ze dat boven had staan, dus zij naar boven en nam ijs mee voor de hele club die er zat, waarop iemand meteen zei, ik heb slagroom, dus die haalde slagroom, een andere buuf haalde plastic bordjes en lepeltjes, en een buurman, de ondeugd had gezegd ik heb nog advocaat staan, en die is dat gaan halen. Hebben ze daar heerlijk met elkaar zitten te praten en ijsje eten.. Mijn moeder geniet dan enorm, en vooral omdat ze nog haar ontvangst weet. Ze doet het zo geweldig in haar eenvoud maar in haar oprechtheid. Ze hoorde dat een buurvrouw van beneden was gevallen, en haar bovenbeen had gebroken. Meteen gooit ze een kaartje in de bus met sterkte en beterschap. Tot haar stomme verbazing staat er een wild vreemde mevrouw voor de deur. Mijn moeder denkt nog dat is van de kerk, komen ze eindelijk mijn bloemen brengen omdat ik 80 ben geworden, maar die heeft ze nog steeds niet, ik denk dat het een droogboeket gaat worden, maar het bleek de dochter te zijn van de onderbuurvrouw die even kwam zeggen dat ze het zo geweldig leuk vond dat mijn moeder dit had gedaan en dat haar moeder ook diep onder de indruk was van het kaartje, dat waren ze niet gewend, maar het deed goed. Mijn moeder zegt dan dat ze het graag doet en dat het geen moeite was. Al denk ik dat ze in haar hoofd dacht... hoe was het ook alweer in deze flat.... geen contact.. hmm.. ik denk het mijne ervan. Vandaag zat ze na de crematie met een aantal mensen weer beneden in de hal, ze had een deurstopper gekocht die geluid maakt bij de liddle, ze kreeg het natuurlijk niet voor elkaar om dat goed te krijgen, dus zij naar de liddle terug met de vraag of ze dat even voor haar kunnen doen, en dat doen ze.. dus dat was klaar, en dat moest natuurlijk even uitgeprobeerd worden. Zij dat ding achter de deur, haar nieuw verworven vriendin gevraagd of die even wilde komen, ze had de deur al op een kier, stond klaar achter de keukendeur, met een grijns van oor tot oor, haar kennende, en ja hoor die vriendin komt binnen, roept mijn moeder, en mijn moeder zegt natuurlijk kom maar binnen, en dan gaat dat alarm af, die vriendin schrikken en zij lachen. De zusters in het kwaad, zijn meteen naar beneden gegaan en dat ding mee, onder mijn moeders t-shirt. Zitten te praten komt een vrouw langs, die ook wel van een geintje houd, en na een kort praatje, gaat die vrouw naar de lift, op het moment dat zij op de knop drukt van de lift, drukt mijn moeder op de deur alarm, en dat geeft een herrie, die vrouw schrok zich dood, dus de hele tafel aan het lachen, die vrouw ook. en zo vermaakt ze zich en de tafel. Geweldig vind ik dit. Vandaag wist ze van een buurvrouw, die 48 jaar geleden, toen ze zwanger was van haar zoon, haar man is verloren, dat die het vandaag heel zwaar had, dus ze is even een bosje anjers wezen halen, en dit even langs gebracht, omdat ze vond dat ze dat moest doen, ze doet het, ze opent deuren die voor anderen gesloten bleven, en ze blijven open, ze doet met zachte hand haar ding en krijgt het voor elkaar. Ik kan alleen maar zeggen dat ik zo trots op haar ben, ze flikt het, ze zegt nu al vrijdag is een lastige dag, dan is het de sterfdag van mijn vader, drie jaar geleden. Ze zei het heel mooi laatst, het eerste jaar ben je verdoofd, tweede jaar is overleven, het derde jaar is heimwee, en wil je dat hij terug komt het grapje heeft nu lang genoeg geduurd. Ze gaat vrijdag natuurlijk naar de uitstrooiplek, en heeft besloten dat ze toch wel wat bloemen daar stiekem wil neerzetten, dus ze neemt een schepje mee, ik denk onder haar jas, en wat bloembollen en zaadjes van meerjarige planten en die wil ze dan daar planten. omdat ze zo toch even bij pa wil zijn. Ze mag en het is goed want ze flikt het weer, ze ontdooit mensen en zorgt dat het leven niet alleen van haar maar ook van andere leuker worden... ze viert het leven omdat ze pa heeft gekend en zo lang met hem heeft mogen samen leven..
Heb het leven lief.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten