een ziel verhuisd
verstilde handen
op het witte laken
gesloten ogen
die nergens meer
naar kijken
gesloten mond
dat zijn woorden
niet meer zal
laten horen
zachtjes strelen
heel teder
zijn haar aanraken
mijn liefste
die zijn ziel
zal laten verhuizen
met de laatste zucht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten