Tip van de sluier

 

Na een heftige maar leuke dag, ging ik om 19.00 richting het altijd niet sprankelende Capelle, okey Alphen sprankelt nu ook niet echt maar je weet het nooit wat er gebeurt zo rond de kerstdagen. .

Vriend Frans en ik zijn samen naar de voorstelling geweest met als titel Tip van de Sluier, liedjes van Lennaert Nijgh.

Het rijden ging prima, geen file zelfs niet een idee van dat het zou kunnen. Dus ik heb het ontdekt ik kan beter om 19.00 gaan rijden dan gaat het prima en rijd het lekker door.

De voorstelling was erg leuk en mooi opgezet, het begon heel ongedwongen maar er zitten juweeltjes in, mede omdat de arrangementen anders zijn bij de liedjes waardoor je dus  de tekst nog meer waardeert. Het lied Malle Babbe  gezongen door Izaline Calister, voor het eerst raakte mij het lied de tragedie van een meisje van lichte zeden. Zo ook het nummer Ik hou van jou, gezongen door de laatste vrouw van Lennart Josee Koning, prachtig. Het nummer Welterusten meneer de President in een soort van hard rock uitvoering met heel veel boosheid door Jim de Groot, geniaal en zo passend ook. Sjors van der Panne zingt het prachtige nummer Meisje van Engeland zo mooi vooral ook door de tekst Zo heeft ieder wel zijn momentjes waarin ze schitteren. Kortom het is een mooie show waarin de liedjes centraal staan. Wel is het even wennen om Sjors te zien bewegen, bij de voice werd er al een opmerking over gemaakt door Ali B, dat dat niets voor hem is, en dat klopt ook, het blijft voor hem iets wat niet past. hij moet eigenlijk gewoon op een kruk zitten en zingen.. hij zingt mooi en soms te mooi.. maar het is een show wat mooi is en wat zeker de moeite waard is.

recensie uit de krant:

Het Land van Maas en Waal, Avond, Malle Babbe, Meester Prikkebeen, Testament, Pastorale en Welterusten mijnheer de President. Allemaal nummers die in ons collectieve geheugen staan gegrift en zijn geschreven door een van de beste tekstschrijvers die Nederland ooit gekend heeft: Lennaert Nijgh. We herdenken hem vijftien jaar na zijn dood met een groots eerbetoon. Naast zijn muziek geeft de voorstelling ook een bijzondere kijk in het leven van Lennaert Nijgh.

'Aanleiding tot het eerbetoon zijn enkele onbekende teksten, gevonden in het Letterkundig Museum. Ze klinken nu voor het eerst, vertolkt door onder andere zangeres Josee Koning, de laatste vrouw van Nijgh. Het tedere liefdeslied ‘Sonnet’ is nieuw, en ook het schitterende ‘Afscheid’. Heel mooi is het al bekende ‘Meisje in Engeland’ met de typische Nijgh-regel als: „De tijd die komt, die gaat voorbij, maar waar ben ik gebleven?' (***NRC)

'De vertolking van ‘Testament’ waarbij de vier zangers elk een couplet verzorgen: extreem langzaam en daardoor prachtig als nieuw.' (***NRC)