Het overkomt de laatste tijd steeds vaker, bij het zien van een film, het horen van een lied, een verhaal of het zien van een reclame dat ik ineens zomaar met tranen in mijn ogen zit.
Zal wel iets met hormonen en leeftijd te maken hebben denk ik, het is bijzonder dat het gebeurt.
Al een paar keer ben ik geraakt door deze reclame, hoe het ook kan tussen gescheiden ouders. zo mooi, ik moet me echt inhouden dat niet de tranen over mijn wangen rollen. Zelfs op de sportschool krijg ik hierbij de tranen in mijn ogen.
daarnaast is er nog eentje die me steeds weer in tranen doet belanden, maar ik denk dat ik als kind zo boos zou zijn, dat ik nooit meer op kerst zou komen.
ach nu ik toch in de kerstsfeer zit, deze is ook geniaal om eerlijk te zijn,
hierbij krijg ik dus echt een glimlach om mijn lippen,
zeker als je ziet hoe die dieren springen
deze vind ik ook zo mooi gedacht, het is een soort van kerstverhaal waarin ellende ontstaat, waarbij hoop komt en dan inderdaad het ultime geluk maar dit keer in extra zoetigheid
Ben ook van deze helemaal gek, het zijn prachtige reclames die John Lewis maakt voor de kerst
nog eentje om het af te leren
heeft een heel zielig einde maar zo mooi ook gedaan omdat je steeds op het verkeerde been word gezet.
en als afsluiting deze nog even... die vind ik gewoon geweldig, zeker het stukje waarin je ziet hoe deze reclame is gemaakt.
Deze vind ik zo mooi gemaakt, ik word er vreselijk blij van..
Naast dat het een prachtige danser is, vind ik hem geniaal gevonden, Deze gebruik ik vaak als voorbeeld voor leerlingen. Het is een mooi verhaal, al ga ik er niet beter van schoonmaken om eerlijk te zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten