Rauw acteursduel over liefde, lust en venijn.
De broeierige eerste ontmoeting op het strand tussen een jonge man en een vrouw, Thomas en Marie. Twee hunkerende lichamen wanhopig op zoek naar iemand om wat warmte van te stelen. En dan, twintig jaar later en duizenden verwijten verder, leven ze een giftig huwelijk.
Het jonge regietalent Olivier Diepenhorst regisseert ‘Eenzame begeerte’. De voorstelling is gebaseerd op het tweeluik ‘Lunch’ en ‘De boog van Ulysses’ van Steven Berkoff, enfant terrible van het Britse theater. Dichter Ingmar Heytze maakt de nieuwe Nederlandse vertaling van beide stukken.
De broeierige eerste ontmoeting op het strand tussen een jonge man en een vrouw, Thomas en Marie. Twee hunkerende lichamen wanhopig op zoek naar iemand om wat warmte van te stelen. En dan, twintig jaar later en duizenden verwijten verder, leven ze een giftig huwelijk.
Het jonge regietalent Olivier Diepenhorst regisseert ‘Eenzame begeerte’. De voorstelling is gebaseerd op het tweeluik ‘Lunch’ en ‘De boog van Ulysses’ van Steven Berkoff, enfant terrible van het Britse theater. Dichter Ingmar Heytze maakt de nieuwe Nederlandse vertaling van beide stukken.
Terwijl ik gisteravond al in bed lag en dat niet eens zo vroeg, kreeg ik via vriendin Heleen de vraag of ik donderdagavond zin en tijd had om mee te gaan naar een voorstelling in het Castellum. Een voorstelling over eenzame begeerte. Het stuk zei me niets, de groep ook niet maar ach waarom zou je een leuke avond laten lopen als je het gewoon kan zien. Ze had twee kaartjes, en ik mocht mee om te kijken. Ik heb me geen moment bedacht, ik heb meteen besloten om niet te gaan sporten, ik zou de cross gaan doen maar bedacht me dit is uniek om een bijzondere voorstelling te gaan zien.
de voorstelling was bij lange na niet uitverkocht, ik denk max 20 man dus we mochten met onze kaartjes van boven in de zaal op rij twee gaan zitten, dit voor de acteurs zodat ze het gevoel kregen dat de voorstelling toch aardig verkocht is.
Het stuk begon met de spelers in hun ondergoed, met badjas, erg leuk bedacht omdat het einde van de relatie weergeeft, je ziet elkaar in elkaars naaktheid, de man was naakter dan de vrouw, je zou kunnen bedenken dat de man wel wat dingen verborgen gehouden heeft voor haar, en dat zijn heel veel verborgen heeft gehouden voor hem.
Dit heb ik de eerste vijf minuten gedacht, daarna brak een stortvloed van woorden los, teksten, ellenlange monologen, soms met emotie, maar over het algemeen opgedreund. Het verschil met ooit de voorstelling "De dansende Madonna"waarin dit ook gebeurde, maar waarbij het bleef boeiend, omdat de teksten doorleeft waren, was zo groot, dat ik merkte dat ik tijdens de teksten ging nadenken of ik wel of niet een nieuwe keuken zou gaan nemen, dat de mannelijke speler toch wel hele gekke nagels had aan zijn handen. Mijn kleding die ik aan wil bij het kerstgala etc. Dat ik om het kwartier op mijn horloge keek hoe laat het was. De omgekeerde striptease leuk gevonden en zeker als je het in het licht ziet van dat je aan het einde in een relatie helemaal naakt ben en toch nog wat dingen verborgen houd, maakt toch ook wel dat je dat mooi kan vinden.
Voor de rest merkte ik dat ik heel veel decor en regie keuzes niet heb begrepen, die waren voor mij niet duidelijk, het rennen over het podium achter elkaar aan bijvoorbeeld, een groot rad op het podium. Spelers die ineens in een bak met water gaan liggen met kleding aan. Als groot fan van absurde stukken, was dit helaas voor mij een combi van onbegrijpelijk keuzes en niet met emotie gespeelde teksten. jammer het stuk had boeiend kunnen zijn. Ik denk dat als ik bovenin had gezeten dat ik stiekem de zaal had verlaten...
de voorstelling was bij lange na niet uitverkocht, ik denk max 20 man dus we mochten met onze kaartjes van boven in de zaal op rij twee gaan zitten, dit voor de acteurs zodat ze het gevoel kregen dat de voorstelling toch aardig verkocht is.
Het stuk begon met de spelers in hun ondergoed, met badjas, erg leuk bedacht omdat het einde van de relatie weergeeft, je ziet elkaar in elkaars naaktheid, de man was naakter dan de vrouw, je zou kunnen bedenken dat de man wel wat dingen verborgen gehouden heeft voor haar, en dat zijn heel veel verborgen heeft gehouden voor hem.
Dit heb ik de eerste vijf minuten gedacht, daarna brak een stortvloed van woorden los, teksten, ellenlange monologen, soms met emotie, maar over het algemeen opgedreund. Het verschil met ooit de voorstelling "De dansende Madonna"waarin dit ook gebeurde, maar waarbij het bleef boeiend, omdat de teksten doorleeft waren, was zo groot, dat ik merkte dat ik tijdens de teksten ging nadenken of ik wel of niet een nieuwe keuken zou gaan nemen, dat de mannelijke speler toch wel hele gekke nagels had aan zijn handen. Mijn kleding die ik aan wil bij het kerstgala etc. Dat ik om het kwartier op mijn horloge keek hoe laat het was. De omgekeerde striptease leuk gevonden en zeker als je het in het licht ziet van dat je aan het einde in een relatie helemaal naakt ben en toch nog wat dingen verborgen houd, maakt toch ook wel dat je dat mooi kan vinden.
Voor de rest merkte ik dat ik heel veel decor en regie keuzes niet heb begrepen, die waren voor mij niet duidelijk, het rennen over het podium achter elkaar aan bijvoorbeeld, een groot rad op het podium. Spelers die ineens in een bak met water gaan liggen met kleding aan. Als groot fan van absurde stukken, was dit helaas voor mij een combi van onbegrijpelijk keuzes en niet met emotie gespeelde teksten. jammer het stuk had boeiend kunnen zijn. Ik denk dat als ik bovenin had gezeten dat ik stiekem de zaal had verlaten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten