aangezien vriendin Marlous, ondanks dat we beiden op dezelfde school werken, sterker nog onze lokalen liggen bijna naast elkaar, komen we er bijna nooit aan toe om even samen echt tijd te hebben. Dus was het tijd om actie te ondernemen, om samen maar weer een dagje door te brengen.
Nadat we kort overleg hadden, besloten we om naar Den Bosch af te reizen. De stad ken ik, maar was vergeten hoe leuk deze stad was en is. Dus nadat ik gesport had, en geloof me ik weet nu al dat ik maandag heel veel spierpijn in mijn benen heb, we moesten namelijk eerst heel eenvoudig, 5 rondjes van 3 oefeningen, namelijk 3 jumpsquats, daarna 3 gewone squats en daarna nog 3 verspringen, heeft ook een naam ik dacht bearsquat, en dat 5 rondjes, dus dat ging snel, binnen 5 minuten was iedereen klaar. Daarna kwam de oefening die ook goed te doen was, namelijk 10 push ups, en dan een sprint door de zaal en dit 10 rondjes.. uiteindelijk als afsluiting 250 airsquats.. gevolg morgen ontplofte benen en denk niet te lopen. Ben bang dat mijn billen op ploffen staan.. ik zie nu al op tegen het naar het toilet moeten.
Na het sporten meteen naar het station om de trein naar Utrecht te halen om daarna met Marlous naar Den Bosch te reizen. Het is zoals ik al wist, en Marlous ook, we stappen de trein in we beginnen te praten en lopen al pratend het station uit naar het museum/ Ook Den Bosch is voorzien van een regenboog zebrapad, die hebben we dan ook met stijl en elegantie genomen. Het bijzondere vond ik wel dat het een stad is met heel veel straatkunst, niet de kunst die ik zo waarderen kan, maar er zijn veel beelden, en zelfs een heel klein stukje mozaiek op een hoek die niemand verwacht. Kortom een stad om binnenkort weer een keer naar terug te keren. Er zijn daar nog veel musea die ik wil ontdekken
We waren vrij snel bij het museum, en ik kon zo doorlopen met mijn museum jaarpas, geen probleem erg handig, Terwijl Marlous nog bezig was met haar cjp pas, liep ik alvast met onze spullen naar de kluisjes. Terwijl ik daar naar toeliep kwam ik een mevrouw tegen, van het kaliber, pittig kapsel creatieve bril en boos... Ze vroeg me of ik in het museum werkte, waarop ik dus nee zei.. maar dat hoorde ze al niet meer. Ze begon meteen van waarom ze niet door de normale gangen kon lopen en om moest lopen. Ik nog met mijn zoete stemgeluid , dat het bekend is omdat ze bezig zijn met de nieuwe tentoonstelling op te bouwen.. Mevrouw, luisterde slecht en zei heel erg op een zeer ik ben de baas vrouw Wát zeg JE!!!!!! Dus ik keek haar aan en voor ik het door had zei ik wat ik heel vaak tegen leerlingen zeg.. Je zegt niets U zei wel iets.. en keek haar met mijn af en toe wat minder vriendelijke ogen aan.. dat ze me aankeek, er ontstond een soort van padstelling.. waarop ik haar nog een keer aan keek, me omdraaide, het geluidje maakte van tssssssss. en weg liep.. Ik geloof dat die mevrouw een hele akelige middag heeft gehad, heb haar ook niet meer gezien in het museum terwijl het museum niet eens zo groot is.
We hadden al gelezen over de installatie van Chihary Shiota, de rode draden die vanuit bootjes door de ruimte gaan, de lijnen die mensen als een soort van bloedbaan met elkaar verbinden, rode wol, die door de ruimte gaat, met knoopjes, met van alles en nog wat, soms is er zelfs een enkele draad die omhoog gaat. Er zijn kleine bootjes, die niet zoveel rood hebben, maar ook hele grote boten die dus veel rode draden hebben die naar de hemel gaan.. kortom het was indrukwekkend. Deze installatie te zien.
Haar andere werk was op zich wel grappig en ook wel mooi om te zien, maar toch vond ik het niet echt intrigerend, een vrouwenlichaam dat onder een berg slangetjes ligt waar dan steeds rode vloeistof wat bloed moet voorstellen door heen loopt.. en meer dat dit soort dingen.. dat was minder terwijl de installatie prachtig is, je bezig houd en je raakt.
Daarna zijn we over de tentoonstelling gelopen met de jaren 80, wat prachtig was dat, ik herkende zoveel, maar mijn raakte vooral Senead o Coner, omdat ik haar nummer Nothing compares 2U veel draai, het was het nummer van mij en mijn ex.. daar ontdekten we voor elkaar onze liefde.. die pas later in Berlijn werd bevestigd onder het nummer van Harpo Moviestar.. je kan het soms ook niet treffen waarop je me je liefste van het verleden een relatie aangaat en het bevestig met elkaar.. Foute muziek die Harpo, daarom liep het waarschijnlijk ook mis. Maar wat een feest der herkenning, de kleding, de computer, de fax en noem maar op.. de protesten tegen de bom Waarin ik ook nog hem meegelopen in Den Haag en noem maar op. . geweldig..
Daarna zijn we even gaan kijken bij de schilderijen van Vincent van Gogh, erg leuk, heb ik een foto gemaakt wat achteraf niet mocht, maar de suppoost was erg aardig, die zei alleen maar hun hebt geluk dus geniet van die foto.. het is ook een achterlijk klein tekentje wat er hangt, dus ik vind het prima.. zo aardig van deze man. daardoor had ik totaal geen zin meer om nog meer foto's te maken.
Daarna zijn we nog door wat zalen gelopen dan het museum om uiteindelijk Den Bosch zelf wat te bekijken. We zijn natuurlijk op een terras terecht gekomen waar de echte Bosche Bollen zijn.. met thee.. dus ja dat konden we niet laten lopen.. Heerlijk maar wat ingewikkeld die dingen met enig fatsoen te eten..
Na onze bol en dwalen door Den Bosch was het tijd om naar huis te gaan, dus langzaam naar het station.. Waar we nog steeds kletsend langzaam richting afscheid gingen... in Utrecht afscheid genomen en ieder weer zijn en haar weegs.. Het was een prachtige middag..
 |
| hoe schreef je ook alweer extra? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten