Het is wonderlijk hoe snel soms zomaar dingen ineens kunnen veranderen. Afgelopen oudjaarsavond, kregen we te horen dat een buurman in de flat in herseninfarct had gehad, en dus in het ziekenhuis lag. Hij herstelde gelukkig en het leek goed te gaan, zijn vrouw , ik noem haar altijd miss slocome wegens haar grijze haar wat altijd afhankelijk van de spoeling een paars achtige of groenachtige glans had.. en ze me dus altijd denken deed aan deze beroemde dame uit de tv serie "Are you being service" (geweldige serie trouwens) Regelmatig zag ik haar in de ochtend staan wachten op haar bus omdat ze weer gespoeld moest worden drie keer per week en ze ging trouw en af en toe ging haar man mee. Ineens zag ik hem weer lopen en plotseling ineens, hoorde ik afgelopen week dat ze allebei waren overleden.. Hij was gestorven door een nieuwe herseninfarct, en zij door verdriet.. ze kon het niet meer alleen.. en heeft in een verzorgingstehuis haar ogen voorgoed dicht gedaan.. Wonderlijk vind ik dit, mede omdat ik dit pas hoorde terwijl het al een tijdje geleden is, zo blijkt een flat inderdaad zo te zijn dat je niet altijd op je buren let. Vorige week kreeg ik via de mail, via een vriendin te horen dat mijn buurman, die op dezelfde galerij woont, alleen aan de ander kant van de lift, overleden was. Onze Arie, zoals ik hem altijd noemde. Gekscherend zeg ik altijd dat hij mijn voorbeeld is geweest dat ik gestopt ben met roken, want om eerlijk te zijn, als ik hem zag lopen met zijn rollator en zijn zuurstoffles en dan weer moest stoppen omdat hij het niet meer trok met zijn conditie en zo onderweg naar de c1000 aan de overkant ging, een halve dag bezig was.... en dan bedacht ik me altijd, je zou maar thuis zijn en dan ineens kom je er achter dat je je boter bent vergeten moet je nog een keer weer die hele barre tocht doen waar een normaal mens ongeveer 10 minuten overdoet, okey dan moet je wel hard lopen en af en toe even een bejaarde aan de kant duwen en dan snel doorgaan... dan kan het dus geen file bij de kassa etc.Het is gek, toen ik hier kwam wonen was hij de eerste met wie ik sprak, hij heeft me nog geholpen met mijn stroom wat niet optimaal was. Ik zie hem nog zitten roken op de galerij met zijn grote hond waar hij altijd een rondje mee liep en meteen even controleerde of alles we veilig was in de flat. Wonderlijk dat hij na zijn werk ineens zo hard achteruit ging dat hij zwaar aan de zuurstof moest, dat hij dus met een rollater over straat moest en dat het uren duurde vorodat hij thuis kwam; Ik zie hem nog zitten op zijn rollator in de hal van de flat met de vraag of ik even zijn post wilde pakken, wat ik atlijd deed. Even een praatje met hem even over koetjes en kalfjes wat grapjes en hij had weer zijn uitje gehad die dag.. dat hoorde je pas ook later. Het vreemde is dat ik pas later hoorde dat hij overleden was, hem wel gemist maar ja dat gebeurde wel vaker..... Zijn dochter is naar de c1000 gegaan om het te vertellen en zo kwam ik het te weten. Ik moest er ineens aandenken hoe vreemd het is, zijn dochter had hij nooit contact mee want dat was niet goed die verhouding en nu gaat zij dit vertellen, er ligt een prachtige kaart over hem in de glazen kast, en ondertussen zie ik zijn kinderen zijn spullen uitzoeken en wegbrengen naar de vuilnis... daar gaat een leven denk ik dan... en terwijl ik even over de balkon kijk zie ik zijn kinderen roken op het balkon, ik hoop uit respect voor hun overleden vader dat ze daar staan en niet omdat het toevallig mooi weer is al vrees ik dat het om het laatste gaat.....Maar hoe gek het ook klinkt ik zal hem missen,hij die er af en toe was en dan daar zat op zijn rollator en de wereld inkeek die hij niet meer zo lichtvoetig kon betreden... en omdat niemand het doet doe ik het een stukje over hem en de familie die zijn overleden de afgelopen maanden.. om ze even in de zon te zetten hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten