Haasdrecht een monument

Nadat ik was wezen sporten en nog wat tijd overhad besloot ik om eens te gaan kijken bij het graf van de vader van mijn maatje van school. Mijn vriendin Marlous, docente BTN, en waarmee ik al vanaf het begin een klik heb en die klikt door.. blijft gewoon zo en dat is heerlijk, Tijdens het afscheidnemen van mijn vader van het leven en mijn afscheid nemen van mijn vader heeft ze me heel erg gesteund en ook meteen mij geholpen. Ze vertelde dat ze bezig was met een monument te maken voor haar vader in de vorm van een uiltje en na 3 jaar hard er aan hakken etc was het af. Afgelopen woensdag de 26 is het geplaatst op het graf van haar vader, en hij is mooi. Ik kon het niet laten en dus ben ik na mijn capriolen op de sportschool naar het kerkhof gegaan in Haasdrecht om het monument te aanschouwen en natuurlijk ook even wat verder te dwalen over het kerkhof. Dat kon ik niet laten, hieronder straks nog een paar fotos van een paar juweeltjes die ik heb gevonden. Tijdens het ronddwalen echter kwam de moeder van Marlous ook toevallig bij het graf kijken en we hebben daar samen staan praten over van alles en nog wat, ook over haar kleinkinderen. De kleinste is echt een dondersteen, en het leuke is dat oma dan vol trots verteld over haar kleinkind die tijdens de ceremonie ineens met een vogel aankomt lopen die ze ergens van een graf heeft geplukt.. ja dat kind weet dat ook niet natuurlijk en ze hebben zich ongans gezocht naar het graf waar die vogel op een stokje vanaf kwam.. en meer van dit soort verhalen heerlijk natuurlijk om te horen. Ik heb er ook vreselijk staan lachen met de moeder van Marlous, en ze zei bij het afscheid, ja ze heeft koffie aangeboden maar ja ik had weer eens haast, dat ze helemaal vrolijk werd van ons gesprek en dat haar zondag dus ineens een stuk leuker was geworden.. en dat vind ik mooi en genieten.
Ik zet hieronder nog een paar prachtige fotos neer, een graf met de datum en dan op een hele grote stenen plaat de letters NB. Vind ik prachtig het betekend tenslotte note benen.. en ik denk dan meteen waarschijnlijk iemand zonder benen.. no benen.. Daarnaast een foto van een graf van twee soldaten met hun helmen.. ik vind dat mooi en zeker nu ze bij elkaar liggen.. krijg wel meteen de gedachten of deze twee soldaten misschien wel maatjes voor het leven waren. Ook het graf wat ik zag met een hoed en een pet van ome jan.. prachtig.. een graf met heel veel olifanten van een te vroeg gestorven vrouw die omringt door zoveel moois een ereplek kreeg. wat ik ook erg grappig vond was het bosje met nummertjes wat ergens in de grond stond alsof je een nummertje moest trekken om aan de beurt te komen.... en nog veel meer, ook de beruchte klompen zijn er maar ook het spaarpotje bij een steen... alsof je mag betalen om naar dit graf te kijken.. ik denk dat ik ooit eens een boekje ga maken over bijzondere grafzerken en dan mijn gedachten erbij in de vorm van flarden..