Eens in de zoveel tijd ruim ik mijn vriendenbestand op facebook op, zeker als ik denk er staan er zoveel, de helft zie ik nooit meer in het echte leven, of mensen waarvan ik weet dat ze geen gebruik meer maken van Facebook. Dat is soms nodig om zowel je geest als je hart ruimte te geven. Tenslotte moet je vriendschappen onderhouden, daarin moet je investeren, daarin moet je aandacht geven aan elkaar.
Het is zeker geen opgave op Facebook, tenslotte hoef je niets te onthouden, er staat vanzelf dat iemand jarig is en dan stuur je diegene even een berichtje. van gefeliciteerd. en klaar.. je hebt je vriendenplicht weer gedaan.. voor je gevoel
Toch zijn er altijd mensen waarbij je soms denkt ach waarom staan ze nog hier, wat is de reden, eigenlijk heb ik niets meer wat me met ze bind. Soms kom je ze in het dagelijks leven en herken je ze niet eens meer.. totdat je op facebook ontdekt dat zowel jij als zij er waren.. op dezelfde plek, op het zelfde moment.. bij dezelfde film of wat dan ook.. Dan besef ik weer eens hoe slecht ik het gedaan heb met mensen als ik dat niet weet. en dan stel ik me ook de vraag waarom staan ze op Facebook?
Wat doe ik met ze.
Dus langzaamaan gaat ik weer eens door mijn Facebookvrienden heen, bepaalde mensen, die ik soms lange tijd niet zie of spreek, hoeven zich geen zorgen te maken, en ook als ik je verwijderd heb van Facebook wil dat niet zeggen dat ik je niet meer aardig vind, maar de tijd ontbreekt om in onze echte band te investeren.. en ik ben niet zo van contacten waarbij je elkaar eigenlijk steeds minder kent.. en van elkaar vervreemd..
Ik zeg heel vaak tegen mezelf weet ik de laatste belangrijke gebeurtenis uit het leven van die persoon? Weet ik wat hij graag eet. weet ik dat nog.. en nog meer vragen die ik me stel.. en dan als ik op vele vragen een weet niet heb dan denk ik laat dan toch.. stop het.
Inmiddels heb ik opgeschoond.. wat altijd even wikken en wegen is maar wel goed is om zo weer eens naar je Facebook vrienden bestand te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten