corpus

 

Vandaag was ik in de gelukkige omstandigheid dat ik met de Isk afdeling naar Corpus mocht, ik vind dagjes uit met leerlingen altijd een feestje, maar met de isk helemaal. Op verzoek van 3 jongens, eentje uit Turkije, eentje uit Bulgarije en eentje uit de Dominicaanse Republiek, die bij mij in de auto wilden, hebben we dat maar gedaan. Natuurlijk is het altijd leuk om met deze gasten weg te zijn, mede omdat ze dan dingen zien die ik al niet meer zie omdat ze gewoon zijn in mijn belevenis maar zij toch weer bijzonder vinden. De ontdekking dat als ik vertel over een ander oogappel uit Turkije dat ik hem als eerste het woord  Lantarenpaal heb geleerd, waarop de jongen uit Turkije vraagt wat is dat dan een Lantarenpaal. maakt me ineens weer bewust hoe slordig wij zijn met onze woorden die we maar roepen en zeggen, kortom ik werd me weer bewust van hoe snel we denken dat men het wel begrijpt. Daarnaast natuurlijk vreselijk gelachen in de auto, het zijn hormoonbommen dus bij elke vrouw, blond , lang haar, of zelfs andere dames, gieren de hormonen door de auto. Gelukkig heb ik daar geen last van, anders hadden we vast en zeker  ergens aan de kant van de weg beland. Het leuke vind ik altijd van zon reis dat je dan even echt praat met die gasten en dat is genieten. Bij aankomst, natuurlijk als eerste, hebben we de auto geparkeerd en daarna zijn we buiten gaan staan wachten op de rest van de groep, er was natuurlijk nog een groep voor ons en ja hoor daar gingen de hormonen weer. Ik kijk het aan en moet er wel om lachen. Eindelijk was de groep compleet en konden we corpus in, eerst snel de kaartjes gehaald, en na even te hebben gewacht konden we naar boven. Door de anus kom je natuurlijk binnen, en meteen zit je in de darmen. Het is wonderlijk hoe ze alles vertellen en laten zien, ook hoe ze daarbij de plaatjes laten komen, het verhaal is prachtig, incluis de achtergrond geluiden. De afwisseling van in de ruimte zelf, en dat je dan in een stoel zit waarmee je dan omhoog gaat naar weer een hogere etage. Het leukste deel, natuurlijk de voorlichting en de spermacellen die je dan ziet in 3d met 3d brillen, prachtig, zo mooi verbeeld en vorm gegeven. Daarna gingen we verder naar boven, en kregen we steeds meer delen te zien van de werking van de mens, uiteindelijk natuurlijk het hart, de mond, de neus, de ogen en dan ben je buiten. Het blijft een mooi geheel en een ervaring op zich om zo in een mens te lopen en meteen voorlichting te krijgen. Wat ik heel bijzonder vond was dat de groep heel rustig was, heel stil, niks geen gekke dingen maar gewoon rustig. Daarna gingen we via de trap en langs allerlei etages naar beneden, met doe dingen waar de leerlingen en wij ook ons uitstekend hebben vermaakt. Het grappige is wel dat zelfs onze leerlingen van 18 jaar ineens weer kind worden en genieten. Aan het eind van de afdaling, namen wij, goed als we zijn, de verkeerde uitgang met als gevolg dat het alarm afging maar goed dat konden wij ook niet weten.. Afscheid genomen van elkaar en ik met mijn hormoonbommen weer in de auto en opweg naar huis. Helaas ben ik niet zo goed in het uitzoeken hoe ik gereden ben, dus ik heb de tom tom maar weer aan gezet en ja hoor ik ben via noordwijk etc, een hele andere route dan anders gereden, en ik heb het vermoeden dat we veel later aan kwamen dan de rest, al heb ik mijn collega's en kinderen niet meer gezien. Wel vond ik het opmerkelijk en wederom werd mijn vermoeden bevestigd dat ze aangaven dat ze niet alles hadden begrepen omdat het zoveel nederlandse woorden zijn. wat ik wel begrijp maar toch.. het is bijzonder.