het zal mij een worst wezen

 

Gisteravond, hoe de storm mij voorbij geraasd is heb ik geen idee van, reed ik keurig op tijd naar Capelle, waar de vrienden Chris, Rick en Frans al klaar zaten voor het heerlijke avondje Songfestival. Inmiddels is het  ontstaan om met elkaar elk jaar dit te bekijken en er van te genieten samen. Dit keer had ik op mijn schouders genomen om gevulde eitjes mee te nemen, ik vind dat altijd erg lekker en het staat zo feestelijk, Frans zou koken voor ons 4-en. Onderweg zag ik heel veel takken op de rijksweg liggen, maar dat kon de pret niet drukken, de file die ontstaat omdat men gewoon het leuk vind om te remmen, is wat minder, maar goed iets te laat kwam ik aan bij vriend Frans. Nadat we feestelijk de vlaggetjes hadden uitgepakt en leuk mee gezwaaid, zijn we verrast op een heerlijke ovenschotel van Frans, daarna een toetje met slagroom, aardbeien, een vleugje iets met sinasappelsmaak, wat heerlijk was. Na het eten, hebbben we massaal besloten om maar de afwas te doen, en dat is toch altijd weer een feestje met een stel leuke mensen, je praat wat, je doet wat, het ruimt op en je geniet van het elkaar. Natuurlijk zijn er nog gekke dingen uitgehaald met elkaar wat ook weer voor de nodige lol zorgt. Nadat al het werk was gedaan, de koffie en de chocolaatjes op tafel stonden, kon het feest beginnen, we waren er klaar voor. Kom maar op met de liedjes en de acts. Al bij liedje 4 was ik de kluts kwijt, het is zo divers en zoveel geschreeuw dit keer dat de mooie stille liedjes daardoor juist extra opvallen. Het liedje van Oostenrijk is natuurlijk enorm gestegen door haar optreden op de halve finale, er staat iemand, er staat iemand met een boodschap, er staat iemand die laat zien dat men er is, een mooie gedachte, maar ik blijf er bij, die baard voegt niets toe aan het geheel. Het grappige is wel dat je dus als het ware het lied in gezogen word, en je vergeet alles, de jurk, de baard etc, en je word geraakt. Dit is knap voor een lied. Inmiddels waren de worsten (vakkundig door vriend Frans gekocht bij een winkel, die natuurlijk op deze ludieke wijze zijn voorkeur voor de winnaar subtiel aan ons opdrong en vertelde, ik met mijn gevulde eitjes, viel daardoor in het niet omdat  die ondanks dat ze zo goed waren ingepakt, totaal door de hele bak waren gerold, en met takt en vaardigheid, op een andere schaal zijn gezet, zodat ze toch nog goed tot hun recht kwamen) en de gevulde eieren op tafel gezet. Heerlijk is het toch om in goed gezelschap te kijken naar een show die leuk is. Natuurlijk was er de nodige kritiek op diverse liedjes, maar dat maakt niet uit, eindelijk was Nederland aan de beurt, en door een gelukkig toeval was er iets mis met het doek van denemarken, waardoor Nederland net weer iets meer aandacht kreeg. Ze waren er, ze zongen, minder sterk dan dinsdag, de opnames, waren dinsdag iets anders, waardoor het net iets intiemer leek, maar toch ze stonden en zongen. Ik blijf het zeggen, het lied is niet mijn ding, maar het zijn goeie musikanten, en aan ilse hadden we een goede voor de film beelden, de regie op hoe het in beeld moet worden gebracht. Kortom het was af en compleet. We zaten te genieten. Nadat alle liedjes waren geweest, de tussen stukjes, die ik vaak niet zo boeiend vind, maar het hoort erbij, kwam dan het moment  dat de uitslagen werden bekend gemaakt. Wat is het toch elk jaar weer afschuwelijk dat sommige presentatoren zoveel leuke dingen willen doen, een heel verhaal, een baard om, een hoed op, een rap, allemaal niet nodig, ze zijn slechts een verteller van punten, en zullen in die 30 seconden van roem, echt niet achterblijven in onze gedachten, okey de shirt van letland die is blijven hangen, verder niets, het gaat om de punten. Natuurlijk steeg de spanning, mede omdat we natuurlijk weten dat heel veel landen tegen de zanger van Oostenrijk is,  en als ze winnen, kon het volgend jaar wel eens een heel karig songfestival worden omdat veel oostblok landen niet meedoen, omdat ze dit niet kunnen uitzenden in hun land. Dus we zaten op de punt van onze stoel, driftig zwaaien met onze vlaggen voor Nederland. Het was loeispannend dit keer, omdat Nederland steeds bleef mee doen. En uiteindelijk bij de uitslag dat bekend was dat Oostenrijk had gewonnen ( wat volgens mij ook een soort van Statement is) zijn we als Nederland op een tweede plek gekomen, een mooie plek en we kunnen trots zijn op dit resultaat. Natuurlijk heb ik na afloop, onderweg naar huis, zoals het hoort, volgens de voetbaltraditie, even nog een bushokje in elkaar getrapt want we hadden niet gewonnen, en nog luid toeterend door alphen gereden, dit schijnt te horen volgens de ongeschreven regels van de voetbalwet, en we vinden dit toch normaal met elkaar.. dus ik doe maar mee.

het bushokje, (is een foto van het internet voor het geval men echt denk dat ik dat zou doen. Wel gek he dat men dat normaal vind bij het
voetbal maar als je het bij het verliezen van het songfestival zou doen
dan ben je ineens gestoord... iets om over na te denken)