Ooit kwam ik bij een show terecht van Lenette, Nike, met een vriendin, ik had wel van haar gehoord, ik kende wel wat liedjes van haar, maar kon niet echt een voorstelling maken bij een hele avond Lenette, dus dat moest ik maar eens onderzoeken. Achteraf kan ik alleen maar zeggen dat ik haar spitsvondig vond, scherp en ik heb de hele avond in een deuk gelegen van het lachen. Zelden kwam ik een voorstelling uit met echt spierpijn in mijn buik van het lachen. Sindsdien ben ik Fan van haar, gelukkig voor mij is vriend Frans dit ook, en gaan we als ze in het theater is naar haar nieuwe show als die er is. De vorige show was ook alweer geniaal hoe ze dat speelde en deed, wij zaten toen op de eerste rij en het was de premiere, maar gaaf was het. Vanavond dus naar haar nieuwe show Roedel geweest.
ik kan natuurlijk enorm gaan uitweiden hoe goed haar show was , ondanks dat ze niet zo scherp was dit keer omdat het soms leek te wankelen maar dat kan ook inbeelding zijn natuurlijk.
om het maar even gemakkelijk te maken vandaag, de blog van vriend Frans over Lenette zegt alles dus daarom maar hier de link
zodat je dit gewoon kan lezen
Roedel
"Van Dongen magnifiek in malheur."
- NRC
Handelsblad
"Lenette van Dongen pakt met grappen en rake nostalgie het publiek in."- Algemeen Dagblad
Lenette van Dongen: "Ik lig opgerold in de hondenmand. Mijn hond zit op de bank en krabt zich achter de oren. Zodra zij blaft, zal ik blij opspringen en doen wat mijn roedelleider zegt. Iets is hier niet goed gegaan."Gewapend met de complete DVD-box van dogwhisperer Cesar Millan en alle Martin Gaus boeken, begint Lenette aan de opvoeding van een jonge pup. Wat deze wereld nodig heeft is een kalme, zelfverzekerde leider. Nog een kwestie van tijd of aan haar zijde loopt een goedgetrainde mensenredder. Tot op een dag de hondentrainer ziek wordt en alles anders loopt....
Een hilarisch verslag over het pad naar leiderschap in bange dagen.
Hilarisch, omdat kijken naar struikelen nou eenmaal veel leuker is dan een winnaar glansrijk over de streep te zien rennen.
************
De pers over Roedel:Algemeen Dagblad ****
Lenette van Dongen pakt haar publiek in "Eenmaal warmgedraaid, vuurt Van Dongen in haar welbekende adhd-tempo puntige grappen af op de zaal. Over klein leed. Zoals de pijn van het fietsen, tweezijdige ritsen, afgedankte matrassen, het likken aan een zielige blote chocoladehaas, crashdiëten en een puppycursus. (...)
Tijdens verschillende interactieve onderonsjes met het publiek verhaalt Van Dongen over de voors en tegens van de viervoeter als huisgenoot en vraagt zij zich af of zij over voldoende leiderschap beschikt om baas in eigen woning te blijven. Deze luchtige mijmeringen wisselt zij af met gevoelige overpeinzingen en herinneringen aan haar tante Maria. Een mondaine, geliefde operazangers die uiteindelijk in een verzorgingshuis werd geveld door het leven. ‘Diva of niet, dan eindig je in je pyjama omringd door urinerende onderdanen'. (...) Lenette van Dongen pakt met grappen en rake nostalgie het publiek in."NRC ***
Van Dongen magnifiek in malheur"In het uitbeelden van haar malheur is Van Dongen ijzersterk. Die expressieve lichaamstaal is het sterkste element van haar nieuwe show, Roedel. Haar imitatie van haar tante, een operazangeres, is lekker vet.
Ook als Gerauschmacher is ze goed. Van het 'geskwiek' (haar woord voor gepiep) van gympen van verpleegsters tot aan de plaag van een snurkende man (op papier een uitgekauwd onderwerp) weet ze enerverende geluidsnummerste maken.
Tante stond 'altijd aan' en Van Dongen zoekt uit hoe zoveel energie en optimisme in het leven toch mogelijk is. Dat is zo losjes de lijn in Roedel, waarbij ze het grote thema van veertigers - het onvermijdelijk afscheid van de jeugd soepel overhevelt naar zichzelf als 54 jarige. Even goed pompt ze zich een paar keer op tot haar beproefde kunstje: heel kwaad worden over bij na niks. Voor wie haar tv-show Maestro zag winnen: ze dirigeert ook een stukje, Zo is de afwisseling groot en valt er genoeg te beleven en te lachen."Volkskrant ***"Het slotdeel van Roedel is even kleurrijk als het begin: er wordt een mooi gitaarliedje gezongen en er is een onverwacht, prachtig vormgegeven weerzien met de operatante. In de uitbundig muzikale finale, waarin ook nog Van Dongens recente overwinning als dirigente in het tv-programma Maestro voorbij komt, worden de verhaallijntjes uit Roedel bij elkaar gebracht."
"Lenette van Dongen pakt met grappen en rake nostalgie het publiek in."- Algemeen Dagblad
Lenette van Dongen: "Ik lig opgerold in de hondenmand. Mijn hond zit op de bank en krabt zich achter de oren. Zodra zij blaft, zal ik blij opspringen en doen wat mijn roedelleider zegt. Iets is hier niet goed gegaan."Gewapend met de complete DVD-box van dogwhisperer Cesar Millan en alle Martin Gaus boeken, begint Lenette aan de opvoeding van een jonge pup. Wat deze wereld nodig heeft is een kalme, zelfverzekerde leider. Nog een kwestie van tijd of aan haar zijde loopt een goedgetrainde mensenredder. Tot op een dag de hondentrainer ziek wordt en alles anders loopt....
Een hilarisch verslag over het pad naar leiderschap in bange dagen.
Hilarisch, omdat kijken naar struikelen nou eenmaal veel leuker is dan een winnaar glansrijk over de streep te zien rennen.
************
De pers over Roedel:Algemeen Dagblad ****
Lenette van Dongen pakt haar publiek in "Eenmaal warmgedraaid, vuurt Van Dongen in haar welbekende adhd-tempo puntige grappen af op de zaal. Over klein leed. Zoals de pijn van het fietsen, tweezijdige ritsen, afgedankte matrassen, het likken aan een zielige blote chocoladehaas, crashdiëten en een puppycursus. (...)
Tijdens verschillende interactieve onderonsjes met het publiek verhaalt Van Dongen over de voors en tegens van de viervoeter als huisgenoot en vraagt zij zich af of zij over voldoende leiderschap beschikt om baas in eigen woning te blijven. Deze luchtige mijmeringen wisselt zij af met gevoelige overpeinzingen en herinneringen aan haar tante Maria. Een mondaine, geliefde operazangers die uiteindelijk in een verzorgingshuis werd geveld door het leven. ‘Diva of niet, dan eindig je in je pyjama omringd door urinerende onderdanen'. (...) Lenette van Dongen pakt met grappen en rake nostalgie het publiek in."NRC ***
Van Dongen magnifiek in malheur"In het uitbeelden van haar malheur is Van Dongen ijzersterk. Die expressieve lichaamstaal is het sterkste element van haar nieuwe show, Roedel. Haar imitatie van haar tante, een operazangeres, is lekker vet.
Ook als Gerauschmacher is ze goed. Van het 'geskwiek' (haar woord voor gepiep) van gympen van verpleegsters tot aan de plaag van een snurkende man (op papier een uitgekauwd onderwerp) weet ze enerverende geluidsnummerste maken.
Tante stond 'altijd aan' en Van Dongen zoekt uit hoe zoveel energie en optimisme in het leven toch mogelijk is. Dat is zo losjes de lijn in Roedel, waarbij ze het grote thema van veertigers - het onvermijdelijk afscheid van de jeugd soepel overhevelt naar zichzelf als 54 jarige. Even goed pompt ze zich een paar keer op tot haar beproefde kunstje: heel kwaad worden over bij na niks. Voor wie haar tv-show Maestro zag winnen: ze dirigeert ook een stukje, Zo is de afwisseling groot en valt er genoeg te beleven en te lachen."Volkskrant ***"Het slotdeel van Roedel is even kleurrijk als het begin: er wordt een mooi gitaarliedje gezongen en er is een onverwacht, prachtig vormgegeven weerzien met de operatante. In de uitbundig muzikale finale, waarin ook nog Van Dongens recente overwinning als dirigente in het tv-programma Maestro voorbij komt, worden de verhaallijntjes uit Roedel bij elkaar gebracht."
Telegraaf ***
Op zoek naar haar innerlijke vuur
"Lenette van Dongen heeft nergens meer fut voor. De cabaretière ‘staat uit' en heeft geen idee hoe ze de knop kan omzetten. De klimmuur uit haar vorige programma Hoogseizoen heeft plaatsgemaakt voor een matrassenwand en het eerder door haar gepropageerde ‘zijn' in ‘hangen' geworden. Liefst in pyjama. Want zijn 's nachts haar dromen nog gevuld met avonturen, in de dagelijkse realiteit vraagt ze zich af hoe haar tante, de internationaal vermaarde operazangeres Maria van Dongen, het toch presteerde om tijd maar ‘aan te staan'? Hoe ze het ook probeert, het lukt haar niet. Er is een gat dat niet op te vullen lijkt en dat overal met haar meereist, waar ze ook naartoe gaat.
Dat weerhoudt Lenette van Dongen er overigens niet van om Roedel begint met een theatrale, ontroerende en ijzersterke ode aan haar vorig jaar overleden tante. Je voelt haar liefde en bewondering voor deze vrouw. (...) Wanneer op het eind haar tante vanuit het hiernamaals op aarde neerdaalt om haar gedeprimeerde nichtje van goede adviezen te voorzien, vindt niet alleen Van Dongen haar innerlijke vuur terug, maar keert datzelfde vuur ook terug in haar programma. Daarmee is de cirkel mooi rond."
Op zoek naar haar innerlijke vuur
"Lenette van Dongen heeft nergens meer fut voor. De cabaretière ‘staat uit' en heeft geen idee hoe ze de knop kan omzetten. De klimmuur uit haar vorige programma Hoogseizoen heeft plaatsgemaakt voor een matrassenwand en het eerder door haar gepropageerde ‘zijn' in ‘hangen' geworden. Liefst in pyjama. Want zijn 's nachts haar dromen nog gevuld met avonturen, in de dagelijkse realiteit vraagt ze zich af hoe haar tante, de internationaal vermaarde operazangeres Maria van Dongen, het toch presteerde om tijd maar ‘aan te staan'? Hoe ze het ook probeert, het lukt haar niet. Er is een gat dat niet op te vullen lijkt en dat overal met haar meereist, waar ze ook naartoe gaat.
Dat weerhoudt Lenette van Dongen er overigens niet van om Roedel begint met een theatrale, ontroerende en ijzersterke ode aan haar vorig jaar overleden tante. Je voelt haar liefde en bewondering voor deze vrouw. (...) Wanneer op het eind haar tante vanuit het hiernamaals op aarde neerdaalt om haar gedeprimeerde nichtje van goede adviezen te voorzien, vindt niet alleen Van Dongen haar innerlijke vuur terug, maar keert datzelfde vuur ook terug in haar programma. Daarmee is de cirkel mooi rond."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten