Vrijdagavond ging ik vol goede zin mijn spullen klaarzetten om de volgende dag de 1 na laatste etappe te lopen van de Limes, het schiet op.. alles stond klaar, incluis het plan om met de trein naar Nijmegen te gaan, daar de bus te nemen naar De Pas bij Bemmel om daarna lekker relaxt te gaan lopen.. Echter ik was vergeten wat het woord vakantie met mij doet.. heel simpel. ik weet het, ik ken het, ik ben zodra het woordje vakantie valt de zaterdag , eigenlijk dus de eerste vakantie dag, moe. en heb nergens zin in.. Dus toen ik wakker werd om 1 minuut voordat de wekker afging, besloot ik om de wekker alvast uit te zetten, en het wandelen voor het wandelen te laten en gewoon lekker lang in bed te blijven liggen. tenslotte kon het nu een keer.. dus waarom niet. Zondag moet ik tenslotte ook weer sporten en tja er is ook nog een koffer die ingepakt moet worden, en nog wat kleding dat gewast moet worden, kortom nog genoeg te doen.
Dus ik heb een heerlijke ochtend in mijn bed gelegen en genoten van het niets doen.. wat kan dat toch fijn zijn voor een mens.. Echter gaat het dan toch wel kriebelen bij mij en dan besluit ik toch maar om te gaan wandelen een rondje Alphen noem ik dat, er zijn natuurlijk prachtige paden rondom Alphen maar ze zijn minder leuk omdat je ze al vaker hebt gelopen, dus dan is het minder leuk om eerlijk te zijn maar goed, het doel heiligt het pad, dus we zijn gaan wandelen, Had nog even op de Komoot gekeken naar een leuk pad rond Alphen en er zijn er genoeg maar ik kreeg het niet op de rit dat pad.. ik liep als een kip zonder en met kop rond om te zoeken waar ik nu was en waar ik vooral heen moest.. kortom.. ik dacht laat maar ik ga wel zelf een pad kiezen.. dus koos ik voor het rondje Woubrugge, en dan door de polder richting Koudekerk aan de Rijn, om daarna terug te keren naar Alphen een slordige 15 km heb ik even weggetikt in 2 uurtjes.. kennelijk is mijn wandelgang wel sneller geworden met de loop der jaren
Het was een mooie route dat is op zeker, zeker dat stuk door de polder, met al die wilgenbomen en dan zie je ineens dat de koeien op stal gaan en besef je... juist de zomer is nu echt voorbij en de herfst waarschijnlijk ook.
Kortom er was nog genoeg te zien en uiteindelijk is het toch weer lekker lopen, kop in de wind, de haren los.. en lekker je hoofd leegmaken en nergens aan denken en vooral op lege stukken keihard zingen.. zoals Jenny |Arean al zong.. Zing dan.. al breekt de hemel open.. zing van geluk.. en bij het wandelen voel ik me altijd gelukkig en geniet ik enorm..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten