Inmiddels voor het vierde jaar ben ik gevraagd of ik weer mee wil werken aan het Symposium rondom het afscheid.
Jaren geleden ben ik gevraagd door een bevriende bloemist of ik voor zijn stukken misschien wel wat flarden wilde schrijven, dit heb ik met plezier gedaan en zo is het balletje gaan rollen.
Toen hij dit vertelde bij het de mensen die ook bloemstukken maakten voor dit weekeinde, kreeg ik talloze foto's toegestuurd met de vraag of ik er wat bij wilde schrijven.
Ik vond dit een bijzondere uitdaging maar ook en een mooie uitbreiding van mijn kant als flarden schrijver
Het was voor mij weer iets nieuws en ik was benieuwd hoe het publiek op mijn werk zouden reageren.. het bleek een groot succes, mensen genoten van de prachtige stukken maar ook de teksten die ik had geschreven, ze stonden er soms bij te huilen van ontroering... kortom. het ei was gelegd en de vraag was of ik het jaar daarop weer mee wilde werken. en wie ben ik om dan nee te zeggen, wat is er mooier om te schrijven en daar mensen mee te raken die een groot verlies hebben meegemaakt of mee gaan maken.
Om eens te voelen waar het Symposium ( inmiddels had ik geholpen om ze de naam te geven verbonden in afscheid, als naam van de groep te hebben) ben ik op bezoek gegaan bij het oude kerkhofje in Gorinchem, uit dat bezoek is de prachtige bundel "doorbroken ketting" ontstaan. Een bundel met foto's van de begraafplaats met daarbij de flarden die er bij horen.
Tevens besloot ik van dat jaar een bundel te maken met als titel : "de laatste lelie", wat bij de groep het idee deed ontstaan om eens met elkaar een boek te maken met oa ook flarden van mij
Hiermee was de samenwerking een feit, jaarlijks doe ik mee en bedenk ik bij de bloemstukken een flard, die dan worden getoond op het kerkhof op deze dagen van het Symposium
Van het symposium van afgelopen jaar heb ik ook een bundeltje gemaakt omdat ik mijn werk altijd wil borgen dat het echt van mij is en niet van iemand anders de bundel kreeg de naam: schilderen met de kleuren van het leven" de opdracht was om flarden te schrijven met de 4 elementen, dit was een prachtige uitdaging die ik ook ben aan gegaan en wat ook daardoor weer een ander soort werk oplevert
Dit jaar was het thema vrij maar onbewust koos ik voor het los laten, het laten gaan, in de flarden, denk dat het ook heel erg te maken heeft met mijn eigen proces van dingen loslaten en achter me laten.. dat dat terug komt..
Kortom dit jaar mag ik weer mee doen met dit symposium en hoop op nog meer jaren dat ik mee mag doen, Dit is een mooie voortzetting van de tijd van ik voor het Wilhelmina bos schreef, en diverse keren de dag voor de nabestaanden van overleden mensen met kanker, waar ik ook regelmatig een flard schreef in hun maandelijkse nieuwsbrief..
Het maakt me dankbaar dat ik dit mag doen en mag schrijven voor mensen die het moeilijk hebben..
kortom, dit weekeinde ben ik zelf niet in Gorinchem, maar ik hoop volgend jaar er wel heel anoniem rond te lopen.. om te voelen en te ervaren wat dit met me doet om de combinatie te zien van de teksten maar ook van de prachtige stukken die gemaakt zijn.. om te zien hoe het mensen raakt. of niet raakt..
En natuurlijk komt er een bundel met deze flarden uit, maar is dan alleen te lezen op mijn site en via de KB in 'Den Haag, waar inmiddels een hele plank voor mij is gereserveerd.. wie weet dat ooit van mij daar wel een expositie komt en van mijn geschreven werk, dat zou pas een eer zijn..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten