Elke vrijdag is het raak.. en dat niet alleen ook tussendoor moet ik mijn werkkamer opzoeken me achter een computer verschuilen en de ingezonden opdrachten beoordelen.
Het is naast intensief ook erg leuk om te doen.. om sommige opdrachten moet ik zo hard lachen dat de tranen over mijn wangen lopen.. zeker als ik zie wat ze maken
ook zijn er opdrachten die ik alleen met open mond kan bekijken zo uitgedacht en gemaakt. incluis kleding, een hele act geweldig..
Het administratieve gedeelte vind ik wat minder.. eerst ga ik de classroom in, en kijk ik per klas per onderwerp, in totaal 13, en bij sommige klassen hoef ik alleen maar te kijken naar de laatste 5, maar goed, is er wat gemaakt, dan komt het echte werk er aan
bekijken, inmiddels heel wijs geworden dat ik al van te voren zeg niet meer dan 30 sec tot 1 minuut, in het begin dacht ik er niet aan en kreeg ik filmpjes van 5 minuten, dit keer 300 leerlingen reken uit hoeveel uren ik heb zitten kijken naar filmpjes. dus dat heb ik inmiddels afgeleerd gelukkig ik ben slim geworden.
Daarna als ik het filmpje heb bekeken, vul ik eerst het cijfer in in mijn eigen administratie, daarna moet ik het invullen in magister, ons lln volg systeem, en als klap op de vuurpijl ook nog in een voortgangslijst voor de klas.. kortom het zijn heel veel extra stappen die je moet doen om uiteindelijk het te hebben gedaan.
Daarnaast is het bij ons op school een gewoonte om als leerlingen 3 opdrachten achterlopen je ze een mail stuurt maar ook naar de ouders in de cc.. dus dat is weer iets wat je doet.
Het is vreemd hoe het werkt maar het is soms heel verschillend hoe ouders reageren, soms moet je tig mailtjes nog schrijven, maar nogmaals het is mijn vak en mijn baan en het hoort er bij
Dit mailtje schrijf ik niet met als doel dat ik zielig ben maar meer om eens inzicht te geven in wat ik zoal doe voor mensen die denken dat we nu in het onderwijs op onze luie kont zitten, we zitten dan wel maar we werken nog steeds,.. en voor mij als bezig bijtje is dit heel vermoeiend ik kan dat niet uren naar een scherm kijken en beoordelen... ik wil beweging.
De opdrachten die ik bedenk zijn leuk om te zien en komen prachtige dingen uit maar ik mis de kinderen in de les met hun spel, met hun dingen die ze kunnen ik mis de energie, het lachen met elkaar gewoon het samen zijn en ze de dingen life te zien doen maar goed dat komt
Maar ik zou mijn baan niet willen ruilen voor welke baan dan ook, dit is wat ik wil en kan.. en graag doe.. alleen wel graag weer in het oude normaal... en echt contact in plaats van afstand en solo opdrachten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten