"Na ong 11 weken al mijn schoenen, en dat zijn er niet zo heel veel. in de gang te hebben gezet, een paar pantoffels extra naast mijn bed te hebben staan, soms gewoon twee bordjes te hebben gevuld.. . extra paar kleren klaar te hebben gelegd, af en toe wat extra rommel te hebben gemaakt. soms bewust kijken naar een programma kijken wat ik niet leuk vond.. of een film waarbij ik in slaap viel omdat ik dacht. wat saai... op de toiletdeur en badkamerdeur kloppen en zeggen schiet op ik moet ook. of twee wekkers zetten, en eentje heel vroeg af laten gaan, en je dan omdraaien omdat jij nog mag blijven liggen ,..zelfs echte boeken in mijn huiskamer te hebben gelegd, op plekken dat je baalt dat iemand anders dat in je huis heeft neer gelegd... soms iets hebben gegeten wat ik echt niet lekker vind maar ja.. als je samen leeft met iemand dan moet je soms concessies doen.... dus dat doe je dan maar.. "
Gelukkig is het bovenstaande niet waar.. maar het zou kunnen.. al besef ik me na 11 weken in lock down. weinig mensen spreken, besef ik me wederom eens hoe gelukkig ik ben.. dat ik dat niet hoef wat hierboven staat.. dat ik mijn eigen koers vaar.. okey het pandajaar gedoe is wat minder. maar goed daar zijn ook de nodige oplossingen voor...
Al merk ik wel dat je hierin ook wel wat zonderling word, je moet echt weer socialiseren... je moet weer leren op je woorden te letten, zeker als ik straks weer aan het werk ga.. je moet oefenen met overleggen, want bij het wandelen etc ik loop en zie wel.... ik doe wat en ik geniet.. dus het is eigenlijk heel gek, ik doe dat altijd eigenlijk, maar toch na zon periode weinig contact met anderen , is het wel even weer wennen, ergens is het ook wel vermoeiend.. al die indrukken..
Herinner me dat ik op visite ging bij mijn moeder, normaal reed ik er heen had ik nergens last van.. maar de afgelopen keer, door al de drukte van het verkeer, was het intensiever omdat ik weken niet had gereden in mijn auto, maar ook omdat ik ontdekte dat het niet eens echt druk was,.. maar het kost weer wat energie na weken in de rust en zen modus te hebben geleefd..
Eindelijk kreeg ik bezoek in mijn huis.. vrienden Rick en Chris, vroegen deze week al of het uitkwam als ze langs zouden komen. Altijd welkom jullie.. ik zei meteen dan maak ik een eenvoudige maaltijd, kleine porties.. al besefte ik me pas de dag zelf dat het een herhaling is van een maaltijd van de vorige keer, maar iets minder uitgebreid maar okey het gaat om de gezelligheid denk ik maar.. maar ik kreeg bezoek
voordat ze kwamen ben ik toch nog gaan sporten de cross xxl om na het sporten, meteen maar thuis te gaan om nog even de wc extra schoon te maken, nog wat afgestoft, de stofzuiger door het huis gezwaaid, de wisser met vocht over de vloer gehaald. zelfs een beetje zenuwachtig omdat ze kwamen.. gek eigenlijk,.. maar ja het is weer anders nu.. het is bijzonder en tja.. het is gewoon leuk
Het leukste is dat Rick voor mij een schilderij had gemaakt in opdracht. ik wilde graag een stukje echte kunst aan mijn muur hebben, dus ik had hem gevraagd iets voor mij te maken, de kleuren doorgeven omdat hij anders niet mijn mijn huis zou passen.. dus dat is gemaakt en ik had het al op een foto gezien maar hij is in het echt veel mooier.. ben er zo blij mee.. vind ik toch wel erg leuk iets van een bevriende kunstenaar in mijn huis..
foto van het kunstwerk staat onderaan
Zoals te verwachten was was het wederom een beren-gezellige avond, toch een beetje een nieuwjaarsdag gevoel, je mag weer bij mensen op bezoek en dat is nieuw na 11 weken, een soort van wij zijn er nog maar ook een geluksgevoel van wat er gaat komen. Was zowaar een beetje zenuwachtig.. met oa de vraag ben ik nog wel sociaal genoeg, ben ik niet doordat ik zoveel op mezelf aangewezen ben geweest misschien wel te asociaal geworden... in mijn beleving viel het erg mee.
Heerlijk zitten te praten, lekker gekookt, ik had als voorgerecht brokoliesoep met brood met smeersels en vegetarische spek. als hoofd de bekende wrap met vulling en een salade en als toetje.. 2 soorten ijs met aardbeien en slagroom...
heerlijk
was een toffe avond en dan merk je ook weer dat je elkaar gemist hebt.
aan het eind van de avond zei Chris dat hij iets had veranderd dat ik pas over 3 maanden zou merken.. gevolg vanochtend een levensmoede tulp.. lag helemaal voor dood met zijn kopje op de bijzettafel.. het beloofd niet veel goeds denk ik..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten