Twijfel twijfel nadat ik spontaan om 6.15 wakker was, riep mijn lijf niet doen, hoofd zegt wel doen . Je hebt een kamer geregeld,dus geen geniep doen het is maar 18 km, morgen maar 23, maar dan heb je langer geslapen...
Dus snel het bed uit, aankleden toilet gemaakt en er ook naar toe geweest, ontbeten, rugzak op de rug en gaan.. buiten gekomen regen , dus terug naar boven . Wel of niet auto naar station, paraplu mee of niet. Conclusie paraplu mee en lopen, bij de bushalte nog even getwijfeld maar zag dat de bus pas over 18 minuten ging, dus dan maar lopen het is eigenlijk net zo lekker. Dus na een pittige 4 km was ik op het station, trein gepakt en daarna is het wachten tot ik kan beginnen met lopen.
De treinreis ging tot aan Utrecht prima, daarna begon de ellende, de trein naar Nijmegen, bleek, toen hij al reed ,niet verder te gaan dan naar Arnhem, dus heel snel overstappen, met als gevolg dat ik de bus aansluiting miste in Nijmegen. Balen maar het is wat het is, we gaan maar lopen een half uurtje later dan de planning, misschien is dat ook wel wat het Pieterpad zo leuk maakt het onverwachte waardoor je moet improviseren.
Maar gelukkig om kwart voor 11 kon ik in de stromende regen de eerste stappen zetten op het welbekende pad. Het is altijd even wennen voor zowel mijn voeten als mijn hoofd. Maar als ik eenmaal ga is het genieten. De tas op de rug met een heupband is even lastig en zwaar. Terwijl er voor mijn gevoel niets inzit. Maar ook dat went zeker met de wetenschap dat er steeds meer uit zal gaan is dat een prima gedachte.
Het pad is erg afwisselend, ook veel stijgen en dalen waardoor de toegezegde 18 km al gauw veel meer is dan 18. Maar dat mag de pret niet drukken. Het is heerlijk lopen en genieten van de steeds weer veranderende natuur. Al moet ik zeggen, op een gegeven moment hoefde ik even geen boom meer te zien, het werd me te groen. Ik weet het dit is schoppen tegen heel veel beentjes, maar ja zoals ik al vaker heb gezegd ik ben meer van de steden. Daar kom ik tot mijn recht. Maar niets tegen bomen en bossen
Het pad was tot aan het pondje erg leuk, ik kwam heerlijk op tijd aan bij het pondje dat heel regelmatig vaart, bijna steeds heen en weer. Na het pondje eerst maar eens de meegebrachte witlof appel salade gegeten, alsof de duvel er mee speelde bij de laatste hap begon het ineens te regenen, en niet zo’n klein beetje ook, dus ik weer in de regencape en even bij een bushalte staan te schuilen. Ideaal. Daarna kwam naar mijn idee het saaie stuk, het was een soort herhaling van de weg naar Sleen , steeds lange rechte stukken met met verschil dat je wel tussen de bonnen liep alleen het was een erg slecht grindpad, afschuwelijk. Maar goed ook dat overleefd. Dit liep niet ideaal maar wel beter dan de stukken met het moeizame zand
Uiteindelijk kwam ik aan in Vieringsbeek, ik dacht ik ga nu aan de vlaai met slagroom, maar het enige plek waar dat kon was de Herberg waar ik ook een kamer heb. Dus toen ik me melde kon ik meteen mijn kamer zien. Een prima kamer met niets teveel aanwezig. Hoop wel dat ik vannacht niet uit bed val zo smal is het eenpersoons bed maar ach ook dat zullen we wel overleven. Meteen bij aankomst alles geïnstalleerd, daarna onder de douche en meteen mijn shirt gewassen. Dank zij een tip van vriendin Susan om je gewassen t shirt op een handdoek te leggen en hem op te rollen en dan uit te wringen, je hebt dan meer kracht, droogde mijn t shirt als een malle, dus die kan morgen zo schoon weer aan.
Het eten in de herberg is ook prima, heerlijke uiensoep, een paddenstoelen stoof en als toetje 2 bollen ijs, heerlijk. De avond op de wel erg warme kamer doorgebracht en vroeg gaan slapen, morgen vroeg op, 23 km voor de boeg naar Swolgen. Daarna met de bus naar Venlo en dan de trein ik neem dat eerste klas terug naar huis..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten