Vanochtend had ik het eerste uur vrij, wat ik heerlijk vind op de maandag, want dat vroeg uit mijn bed rollen is misschien voor een hoop mensen een hobby, maar zeker niet de mijne, ik mis dan zo de vakantie waarin ik opstond als ik wakker was en dat ik naar bed ging als ik moe was.. compleet ontregelt en compleet de draad kwijt, en chaos ten top.. kortom het was een topvakantie. maar de plicht van deze maandag riep hard en heftig. Vandaag eerst een uurtje les gegeven aan de isk klas, altijd leuk en goed en zeker erg geslaagd, ik hou zo van deze kids, zo onbevangen, zo leuk en zo vreselijk vrolijk altijd.. genieten. Daarna had ik de mooie maar ook zware taak om met 6 leerlingen en een collega naar de begrafenis van een overleden moeder van een leerling van mij. Dit joch heb ik in de counseling en heb al een jaar lang hem voorbereid op wat nu gebeurt is. Uren gepraat, tips gegeven om alles wat er nog met zijn moeder en met het gezin eruit was te halen er uit te halen. Het was goed. De leerlingen zaten bij mij in de auto en die hadden praatjes voor tien, maar dat waren ook de zenuwen die ze hadden, want het is best spannend wat ze gingen doen.
Een leerling zei in de auto dat ze niet begreep waarom mensen huilen op een begrafenis van een ander terwijl ze dat niets aangaat. Waarop ik de woorden heb gezegd dat ze zo wie zo huilen om het verdriet van de mensen die dit verlies moeten verwerken, omdat ze weten wat voor een weg ze moeten gaan , maar ook dat ze vaak huilen om hun eigen verdriet dat weer aangeraakt gaat worden. Onderweg met deze meiden goed zitten te praten en dat was goed, uiteindelijk kwamen we aan bij de kerk waar de dienst werd gehouden. Ik moet zeggen dat ik enig sinds verbaasd was omdat ik ineens zag dat we en liturgie kregen waarin een dienst voorgeschreven stond in twee versies kortom je kon kiezen uit een aantal vaste liederen, je kon kiezen uit begrafenis 1 of 2, en of je het boekje achter wilde laten zodat ze het weer kunnen gebruiken.. Ik was hierdoor erg verbaasd, miste meteen de echtheid, en de eigenheid, kennelijk is men in deze gemeente gewend dat het volgens dat vaste stramien gaat. Wel is deze gemeente ruimdenkend want ze hadden een vrouwelijke misdienaar wat ik gaaf vind. De dienst was door de liedjes die buiten de liturgie waren gekozen toch mooi en indrukwekkend. Zeker omdat de kist waarin de moeder lag door de drie zoons zelf beschilderd zijn en voorzien zijn van teksten. Bijzonder was het. Tevens vond ik het erg vreemd dat de mensen die de dienst dan leiden achter mij zaten te praten, wel fluisterend over het weekeinde, helaas kon ik geen spitsvondige opmerking maken, maar aangezien mijn blikken soms kunnen doden heb ik geloof ik een paar extra doden op mijn geweten.. het werd tenminste wel stil... ze liepen ook wat stuiptrekkend rond na mijn dodelijke blikken. Moet zeggen dat mijn leerlingen zulke kanjers zijn, ze waren vol concentratie aan het luisteren en aan het kijken, ze waren zo goed. Na de dienst mochten we mee naar het kerkhof waar moeder dan werd begraven, we konden ook nog naar de familie en de leerling toe om hem te condoleren en dat hebben we met de gasten gedaan, dit was goed voor hem om zo te voelen dat de school toch aan hem denkt. Daarna terug met de meiden naar school en weer volop aan de bak. en dat is dan wel ff zwaar, ik merkte al tijdens de dienst dat de tranen regelmatig hoog stonden maar aangezien ik me dan zo bezig houd met de leerlingen hoe die het doen en of die niet van streek raken, duw ik ze weg omdat ik vind dat hoort dan, het gaat om hun. Het is dan toch lastig om even te ontladen, of zoals een meisje zei in de auto. als u al die problemen hoort van ons waar kan u zich dan ontspannen, waarop ik het antwoord heb gegeven door jullie, als jullie in mijn les drama lekker bezig zijn en iets moois neerzetten of iets waar ik om kan lachen dan is het goed dan is het weg... en zo werkt het ook voor mij, ik kan erg gemakkelijk een scheiding maken tussen de dingen maar ook door de leerlingen zelf krijgt het zijn plek. Deze maandag was, in tegenstelling tot bovenstaande plaatje, een topdag voor mij omdat ik toch de kadootjes kreeg van de leerlingen die er dan zijn waar ik een prachtig schilderij kreeg van de dochter van onze nieuwe unitleider en het kon geen beter moment zijn omdat ik het wel ff nodig had na de begrafenis en de tranen van dat joch en zijn oudere broers...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten