op het kamp van afgelopen jaren, hebben we de traditie ingevoerd om met de klassen een wensballon in te vullen. De leerlingen mogen dan op een ballon een wens invullen die ze hopen die uit gaat komen. Het is soms aandoenlijk om te lezen wat ze schrijven, het is heel verschillend, sommige leerlingen schrijven dat ze hopen op goede cijfers, de andere schrijft op dat ze hopen op veel vrienden, en sommigen schrijven op dat ze hopen op een rijke man of een vrouw met dikke tieten.. ik moet er vaak om lachen hoe eenvoudig kan soms een wens zijn, maar ook zo intens soms. Soms staan er integere wensen op die zo hun diepste angst of verdriet raken, dat ik even moet slikken, maar alles mogen ze opschrijven en dat is zo mooi. Op de eerste avond, als het weer het toe laat dan gaan we met alle kinderen buiten zitten en gaan we de ballonnen op laten. De coach mag een leerling uitkiezen die mag helpen, dan steken ze samen de ballon aan en dan gaan ze de lucht in.. zo mooi en zo sereen, het is dan ook heel stil en heel plechtig met elkaar dit moment en ze genieten. Dit jaar had ik er 6 meegenomen in plaats van 4, ik heb een collega hem voor de wensen van de collegas op laten gaan en eentje voor onze nieuwe unit leidster zodat zij ook een speciaal moment had voor haarzelf op dit kamp. Het is en blijft indrukwekkend en het is prachtig dit beeld als ze de lucht in gaan..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten