Gisteren had ik een oefening in het Rijnlandziekenhuis in Leiderdorp. Ik was door kring Gouda gevraagd of ik mee wilde werken aan deze oefening die geheel vrijwillig was, omdat ik daar ook de opleiding tot lotusspecialist had gevolgd om te kunnen lotussen in ziekenhuizen. Er waren nog wat plekken over dus ik was meteen blij dat ik mee mocht doen. De weg er naar toe was nogal heftig, want ik ben zo goed in wegen, dat ik als versufte postduif weer eens radeloos rondcirkelde om mijn eindbestemming te vinden maar deze dus niet zomaar kan vinden. Uit pure ellende dan maar het parkeer terein op en daar zag ik nog twee verdwaalde lotussen staan, wat een voordeel is want als je niet alleen daar staat voel je je toch minder dom op de een of andere manier. Dus ik naar die meiden toe en wij samen naar het zusterhuis wat niet meer in gebruik is. Daar kreeg ik eerst een heerlijke eenvoudige maar voedzame maaltijd, twee broodjes en ja hoor daar is hij weer, cup a soup veroverd de wereld, niet alleen op onze school maar dus ook in het ziekenhuis.Ik vind dit zo smerig dus ik heb me maar gebogen over de broodjes een bakje fruit en een flesje water. De thee stond er wel, maar men was vergeten om de theezakjes er bij te doen heel jammer. En om nou een bakje heet water te drinken naar mijn ervaringen met heet water is nou ook niet echt iets. Gaande weg het klieren met elkaar, het maken van opmerkingen etc, werd het toch tijd om mijn letsel aan te brengen, ik moest een doorspieste rechterschouder hebben met een ijzeren buis. |Ik had dan ook te weinig lucht, ik had last van kortademigheid en het deed wel wat pijn, en ik kon mijn arm wel bewegen maar dat wil ik niet. Het verbazend is dat je dus dat opzet, en snel even maakt, dit keer was het wel een mooie opzet vond ik, en het zat goed op mijn huid. Dank zij een gulle gave van de brandweer ooit lang heel lang geleden. Als speler krijg je een bandje om met de tekst dat je een figurant bent, en een kaartje met daarop wat je mankeert en ook meteen wat je algemene toestand is. Kortom als lotus is er weinig aan te spelen, het staat er al, en je speelt het dan maar zo goed mogelijk, maar de uitdaging is eigenlijk precies spelen wat er op het kaartje staat in de hoop dat de lezer van de kaartjes, lees in dit geval de artsen en verpleegkundigen, het ook zien. Ik moet zeggen nadat ik mijn letsel had gemaakt, werd het pas echt leuk ,want ik had maar een wit lapje aan het uiteinde gedaan omdat ik ook bang was dat ik iemand voor zijn gezicht zou slaan om dat ik het zou vergeten dat ik een letsel had. Na een poosje wachten mocht ik dan naar de spoedeisende hulp lopen... ja inderdaad lopen, gelukkig was het niet ver maar het was gek dat je vanuit dit letsel moet lopen maar goed het was niet anders. Kortom in de benenwagen, aangekomen, meteen op en bed gelegd en daarna het hele protocol doorgelopen wat erg goed was om te spelen en ook erg leuk om mee te maken. We viel het me op, en ik hoop echt dat daar heel veel verpleegkundigen en artsen op gaan letten, het in de lift zetten van je patient, in eerste instantie stond ik met mijn gezicht naar de spiegel , en dat was natuurlijk erg confronterend met die staaf in mijn schouder, op de terugweg stond ik omgekeerd en dat is veel prettiger voor jezelf als patient, en dat heb ik ze ook mee gegeven omdat ik dit van belang vind, het is niet prettig om jezelf in zon situatie, ook al was deze gespeeld, jezelf te zien. Na afloop mocht ik weer terug lopen naar de grimeer plek en kon de boel er af, en heerlijk zitten te kletsen met de anderen en het was een heerlijke avond met heel veel lol, en dat het vrijwillig is en me niets opleverd kwa geld maakt al niet meer uit, het gaat om de lol met elkaar en dat had ik heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten