Afgelopen maandag voelde ik het al gebeuren, mijn oog begon wat pijn te doen , maar ach dat went altijd wel denk ik dan, totdat ik op de lotus avond inderdaad voelde dat het heel veel pijn ging doen, dat ik bijna niet met mijn oog kon knipperen zonder dat ik dus pijn voelde. Op weg naar huis bedacht ik me dit is niet goed, gelukkig ben ik de laatste tijd niet meer zo heel snel in paniek, en kan ik het aardig relativeren, maar het strontje werd stront aan het oog.. kortom toch maar de huisartsenpost gebeld. Mocht langskomen, en daar aangekomen kom ik eerst nog een oud leerling tegen, erg leuk even mee staan praten en toen snel de wachtkamer in. Wachten tot ik aan de beurt kon, ik moest er om elf uur zijn en om half 12, terwijl er geen klap zat en de artsen binnen waren werd ik dan gehoord en gezien. Het was inderdaad een strontje volgens de arts en die schreef meteen een zalfje voor, zodat mijn oog snel zou genezen. Alle goede bedoelingen ten spijt heb ik al een week rond gelopen met een behoorlijke bult onder mijn oog. De leerlingen vragen allemaal wat hebt u nou, waarop ik dan zeg dat ik gevochten heb en dat ik heb gewonnen, want ja zo gauw laat ik me niet kennen natuurlijk... Daarna leg ik uit wat het is, ik moet zeggen dat het wel zo zijn effect heeft op iedereen, het is mooi want een ieder kijkt en als ze niets zeggen wrijf ik nog een keer extra langs mijn oog zodat men dan automatisch vraagt wat er met mijn oog is. Moet zeggen heb deze week behoorlijk wat contacten gelegd, dus dat is mooi. Eerlijk gezegd begin ik het wel zat te worden, omdat niemand meer mij ziet maar mijn oog... zo jammer. Dus vandaag maar besloten om maar langs de huisarts te gaan om te vragen wat ik moet en wat dit is. .Nou mijn huisarts was helemaal enthousiast zoals altijd, en keek en ik zei nog in mijn onschuld kun je hem niet gewoon even doorprikken met een naald.. waarop hij zei.. eu.. nee.. maar nadat hij er een collega bij had gehaald die ook helemaal stond te jubelen van geluk omdat dit zon leuk iets is, en niet de standaard dingen die ze tegenkomen. Moet ook zeggen twee van die jonge honden om mij heen heeft ook wel zo zijn bekoring... werd besloten om mijn bult te ontdakken. dus ze zouden het gele bultje doorprikken en dan zou hopelijk alles er ineens uitspuiten.. ik zie dan meteen hele fonteinen voor me, en wilde al roepen haal de lege mayonaise potten maar te voorschijn voorraad genoeg, maar helaas dat ging niet op. Ik mocht op een bank plaats nemen, moest liggen en daarna begon het project prik de puist door.. maar ja dat gebeurde dus niet, men ontroofde de gele kop en daar bleef het bij. het kon niet verder omdat de puist nog niet rijp is.. Nog nooit zulke blije gezichten gezien want dit betekend dat ze nog een keer mogen. En aangezien ik al de magische woorden sprak dat ik een blindelings vertrouwen in mijn huisarts heb terwijl hij met een naald naar mijn oog toeging, om de druk nog iets op te voeren, begonnen ze te lachen omdat het toch wel een bizar grapje is natuurlijk terwijl iemand met je een naald naar je toekomt voor je oog. Maar het is dus niet gelukt vandaag , niet rijp genoeg, dus ik nu maar met een nat warm lapje de boel oppeppen zodat het sneller gaat rijpen en dan hoop ik maandag van de bult verlost te zijn. Het is natuurlijk balen, doe je zo je best om geen bult op je rug te krijgen door fanatiek te sporten etc, krijg je er eentje onder je oog die niet meer weg lijkt te gaan... maandag een vervolg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten