Je zou toch maar 80 jaar worden en dan krijgen wat je hoopt te krijgen. Het is bijzonder, gisteravond, vrijdag, ben ik al op weg gegaan naar mijn moeder, ik wilde niet dat ze de nacht voor haar 80ster verjaardag, de leeftijd die mijn vader net niet heeft gehaald op 2 weken na, en in haar nieuwe woning, alleen zou doorbrengen. Dus ik ben gaan rijden om daar te zijn. Had voor haar een lantaren meegenomen voor op het balkon, waarin ik een nep kaars heb gekocht die het op batterijen doet, je moet toch iets verzinnen voor de leeftijd waarop ze komt. Zo heeft ze altijd licht en dat is belangrijk dat weet ik inmiddels. Mijn moeder gaf om elf uur aan dat ze wel naar bed wilde, en ik vond dat prima, mede omdat ik nog wat in petto had, maar ja dat mocht ze niet weten natuurlijk. Dus toen zij in bed lag, ben ik begonnen met de kamer minimaal te versieren, had slingers gekocht waarop 80 stond en twee opblaasbare cijfers een 8 en een 0, en geloof me lees eerst de gebruiksaanwijzing, dat is een leer die ik nu wederom leer en niet ga doen. Terwijl ik daar in de late avond zit en de ballonen op wil gaan blazen gaat dat niet helaas, omdat er een speciaal ventiel inzit en je moet hem met een rietje opblazen. en juist.. dat heb ik niet, ik ben natuurlijk niet in een huis met kinderen dus nee mijn moeder heeft dat ook niet. Kortom nadenken en ja hoor ik bedacht me dat ik met een stukje van de pen dit zou moeten kunnen doen. Dus ik een pen gesloopt, wel van mezelf, dat onderstukje van de pen in het ventiel gepropt en ja hoor blazen en het is gelukt. De cijfers waren klaar. Ze snel op de kast gemaakt, niet op het raam, want mijn moeder wil niet dat de hele buurt dat weet. Dus toen alles klaar was ben ik in bed gaan liggen en gaan slapen. De volgende ochtend werd ik wakker van het huilen van mijn moeder. Dus snel het bed uit en vroeg haar wat er was, ze was zo verdrietig omdat ze het zo mooi vond en die ook zo graag met pa had meegemaakt, we weten dat dit goed is en dat dit gebeurt, en ik was zo blij dat ze huilde, verdriet komt los en dat is goed. Ze heeft een tijdje zitten huilen en ik heb haar gelaten, niet getroost, alleen gedacht huil maar dat is goed. Ik heb haar daarna een kopje thee gebracht en toen was het weer klaar. Ze lachte weer en het was goed. We hebben even samen boodschappen gedaan en daarna lekker op het balkon wat zitten te praten. Ze heeft het weer voor elkaar, ze vertelde dat ze inmiddels al drie vrouwen heeft die ook graag willen dat ze meer doen in de flat en met de bewoners en dus zitten ze met elkaar dingen te bekokstoven, ik lach me suf om haar. Ze zit er 3 maanden en nu heeft ze de boel alweer naar haar hand gezet op haar eigen simpele wijze. Laat in de middag gingen we naar mij broer en schoonzus en kinderen om daar te eten. Dit was erg leuk en gezellig, mijn nichtje had een stroopwafeltaart gemaakt voor mijn moeder en daar werden meteen mijn kaarsjes met 80 opgezet zodat ze die kon uitblazen. Daarna kwam een vriendinnetje van mijn nichtje en had voor mijn moeder, omdat ze 80 was geworden een taartje mee genomen, vind ik zo lief van een meisje van 14, waarschijnlijk in opdracht van haar ouders maar dat geeft niet ze had het bij zich. Toen mijn neefje aankwam, gingen we aan tafel, mijn schoonzus had een lading hapjes geregeld met broodjes en heerlijke zelf gemaakt tomaten soep. Heerlijk, dit hadden we met elkaar afgesproken en de kosten deelden we samen. Na de soep kreeg ze haar kado's ten eerste de lijst met de 5 apen met de tekst dat de foto vandaag gemaakt ging worden en dat we dat nog gingen regelen. Daarna liet ik mijn neefje haar het kleine ingepakte lijstje geven met de tekst en de foto van Bad Bentheim, of hoe dat plaatsje ook mag heten en de tekst dat we met z'n allen een weekeindje dat gaan doen. Ze hield het niet meer droog, ze begon te huilen en huilen, ze vond het zo mooi en zei alleen maar dit is te gek, en ik kan het niet geloven dat dit gebeurt... ze was totaal van de kaart. Bijzonder voor een vrouw als mijn moeder, mede omdat ze toch wel wat gewend moet zijn met een zoon als ik, en mijn broer met zijn gezin. maar toch kennelijk kunnen we haar nog omver blazen. Na het eten moesten nog de foto's worden gemaakt van ons voor de lijst, maar ja dat was een heel gedoe, een vriendin van mijn nichtje zou ze maken, maar mijn nichtje had haar nee stand en dan is ze heel volhardend, ze doet er alles aan om een foto te laten verknallen. Ik kan daar slecht tegen altijd, en weet ook dat het zo is, en dat ik als oom er niets van mag zeggen, maar oh wat had ik graag even mijn gezag en woorden laten gelden, maar ik heb me ingehouden. Door haar houding en gedrag en bewust de fotos te laten mislukken moesten we helaas twee sessies doen. Dus dat is nu gelukt. Er is een foto gekozen maar nu met z'n allen, en dat is leuk. Al heb ik wel een paar fotos achter gehouden voor als mijn nichtje ooit gaat trouwen, dan krijg ze ze om haar oren in een leuke PowerPoint of key note of wat dan in is.. ze krijgt het terug.. hier onder ook de foto die het geworden is.
 |
| taart gemaakt door mijn nichtje |
 |
| de familie foto |
 |
| eten met z'n allen lekker buiten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten