Berlijn dag 4

Eindelijk de laatste hele dag in Berlijn, konden we naar de Reichstag, eindelijk naar boven, we hebben 3 dagen lang een tocht gehad naar de Reichstag, steeds bij het cafe daar een kop koffie of thee gedronken, en daarna weer verder de stad in, kortom de route naar de Reichstag kunnen we dromen. We mochten naar binnen, maar het systeem is net zoals op het oude schiphol, een bak waar je spullen door heen moeten, en tevens moet je door een poortje, helaas was ik vergeten om mijn zakmes die ik bij me heb voor de broodjes door te snijden, uit mijn tas te halen, dus dat wilde ze even zien, maar dat werd dan ook keurig ingenomen en ik kon het na die tijd weer ophalen. Je gaat toch met een speciaal gevoel naar de Reichstag om eerlijk te zijn, het is iets waar je al drie keer voor op pad bent geweest en nu is het dan zo ver, nu is het echt, nu gaat het gebeuren denk je dan.. en dat is ook zo, je word door een mevrouw naar de deuren gebracht, daar moet je wachten, dan mag je in een lift en dan ben je op het dak, het dakterras is open de koepel is dicht, maar het is heerlijk om er te lopen en te genieten van het uitzicht, en wat zagen we in de verte, juist een reuzenrad.. dus die was er wel maar zal wel niet de reuzenrad zijn denk ik dan. Terug naar beneden, mes ophalen en naar het film museum, ik wilde er graag heen omdat er een tentoonstelling is van Marlene Dietrich, haar kostuums etc. Het museum zit erg vreemd in elkaar, je komt halverwege binnen, dan moet je naar beneden naar de garderobe, daarna moet je naar boven om te beginnen om daarna als je het eerste gedeelte hebt gehad weer met de lift naar boven te gaan voor het tweede gedeelte. De filmafdeling is het leuks, maar daar is natuurlijk ook meer over te vertellen , de dekors etc, hoe het in zijn werk gaat, de afdeling tv vond ik ronduit saai, alleen het begin waarin mensen van de tv zichtbaar zijn en dingen van de tv is leuk, zoals dat er nog gerookt werd op tv, geweldig gewoon, toen was het nog heel gewoon dat men rookte op tv.

De weg naar het paleis net buiten Berlijn, in Potzdam, het Sans Souci, was een prachtige reis, omdat je door gedeeltes komt waar je nog nooit bent geweest, je ziet de verschillen ontstaan. Het paleis konden we in, maar dan moesten we 3 uur wachten voordat we de rondleiding konden krijgen van 2 uur, omdat we laat waren hebben we dit niet gedaan. We zijn door de tuin gelopen, hebben wat rond gekeken en terug met de bus, De route door de Hollandse wijk was erg grappig, je zag de geveltjes van Nederland, en dat was erg kneuterig om te zien. Het was echt alsof je door de zaanseschans ging, prachtig. De blauwe schapen die we daar zagen hadden een betekenis kwamen we achter, dank zij een collega, dat ff opgezocht en dat staat onder bij de foto van de blauwe schapen. Natuurlijk kon ik het niet laten om een foto te maken van de groene kikker gieters, goed oplettende lezers weten dat ik toen ik in Berlijn was met vriendin Susan ooit een reportage heb gemaakt met haar manier van onderzoek naar de gieter van een groene kikker, voor in haar lokaal, en dat ze hem na 10 minuten proberen toch niet heeft gekocht. Dus elke groene kikker gieter die ik tegenkom gaat op de foto en die app. ik haar als grapje. Na het paleis zijn we terug gereisd naar het midden, zijn we gaan uitzoeken hoe het zou gaan als we de boottocht gaan doen voor de laatste dag van drie uur. We hebben, na onze wandeling, ja juist langs de Reichstag, besloten om een andere route te nemen om terug te gaan. we hadden bedacht dat dat ook moest kunnen, en dat klopt het kan, alleen blijkt dat je soms toch meer op de kaart moet letten dan op je gevoel, we zijn totaal verkeerd gelopen, en hebben door het wijkje gedwaald waar we zaten, over ziekenhuisterrein gelopen en noem maar op. We kwamen wel een liddel tegen, vlak bij ons hotel, beetje laat dat wel maar het was prima, omdat we daar de laatste dag toch ons lunch konden halen. Door slim te denken, kaart te lezen, rechtsomkeert te maken, kwamen we terug bij het juiste punt om bij ons hotel te komen. Daar alvast ingecheckt voor de reis zodat we de volgende dag geen gedoe hebben, en gewoon de bagage af kunnen geven en kunnen gaan.. Even opfrissen in onze kamers, en daarna voor de laatste keer uit eten met elkaar, hiervan helaas geen fotos maar het was heerlijk en als toetje eindelijk een italiaans ijsje. .en ik moet zeggen hij was heerlijk. In het hotel alvast inpakken, koffers klaar en natuurlijk wat geld neergelegd voor de schoonmaakster omdat ze het zo keurig deed.

De blauwe plastic schapen van de kunstenaars Rainer Bonk en Bertamaria Reetz hebben halt gehouden voor het kasteel in de Duitse stad Schwerin. De kudde maakt deel uit van een kunstproject, en toert al drie jaar rond in Europa. Volgens de artiesten dragen de schapen een vredelievende boodschap met zich mee: 'Iedereen is gelijk, en elkeen is belangrijk'. In elke van de meer dan vijftig steden die het project aandoet wordt een schaap achtergelaten als vredesambassadeur.