Gisteravond hadden we de diploma uitreiking zoals we dat elk jaar doen in het Castelum, het theater van Alphen aan den Rijn. Dit keer was de opzet anders dan andere jaren, maar niet slechter vond ik. Het begin was al anders, de unitleiders van DC en Tc begonnen met een soort van toneelstukje waarin ze de finale trap nadeden van Huntelaar bij de wedstrijd Nederland Mexico. Het was goed gedaan vond ik en erg mooi ook, orgineel begin, Daarna mochten onze leerlingen, de kanjers opkomen, ze liepen kris kras over het podium, en dat was prachtig, al gaat het altijd mis op de een of andere manier. De muziek die dit keer was gekozen was mooi maar ik miste toch wel We are the Champions, van Queen, dit is een nummer, ook al is hij gedateerd mij een koude rilling geven, ik raak er emotioneel van. Het gekke is dat ik het zo graag aan onze leerlingen wil laten weten dat ze een Kampioen zijn en dit met dit nummer onderstrepen, natuurlijk begrijp ik dat er ook dingen moeten veranderen en dat is goed, maar soms ben ik dan even niet blij. Daarna was een docent aan het woord die, zo mooi kan vertellen over het geloof, dat de leerlingen en ik diep respect voor die man hebben. Hij verteld het intens vanuit zijn beleving en ik vind het mooi, hij raakt de kids en dat is goed, we zijn tenslotte een christelijke school. De film die wel elk jaar maken, was ook dit jaar weer erg leuk het nummer Happy is gebruikt en ik vond dat de bovenbouw en sommige onderbouw docenten daar goed aan mee hebben gewerkt, prachtig wederom, de link naar dit filmpje ga ik nog plaatsten maar hij was er helaas nog niet. Daarna kwam de presentatrice van de avond, het blijf voor mij jammer, of zoals een collega van mij opmerkte, tijdens het tekenen van het diploma, moet je daar als leerling en ouder tijd voor nemen en moet je het intens laten zijn, ze hebben er vier jaar voor moeten knokken, en dat is een belangrijk moment. Dan moet je zwijgen en ze het laten beseffen, het is ook een ontlading voor de leerlingen, daar werd helaas even geen rekenschap mee gehouden en werden "leuke" anekdotes verteld over de leerlingen. Het officiele gedeelte was afgelopen en na een korte pauze kwam de gast van de avond. Dit keer was gekozen voor een Robert Brouwer, een aankomende talent die tweede is geworden bij het leids cabaretfesival. Het was een mooie voorstelling, met veel beweging etc, de leerlingen luisterden dan ook in het begin ademloos naar hem, zijn show duurde een uur en dat is best lang als je daar over nadenkt, zeker omdat je weet dat onze leerlingen toch vaak dat geduld niet hebben. Natuurlijk was mijn avond een feestje, eerst uit eten geweest met geweldige collegas en daarna kreeg ik van een leerling uit de counseling een bos roze rozen, zo mooi als dank je wel voor de steun die ik hem gaf en dat ik er voor hem was. Zo geweldig, ik kan terug kijken op een mooie avond met weer een goed gevoel en weten dat je gewaardeerd word,. heerlijk. Nadat ik even een collega naar haar auto had gebracht zag ik een leerling van ons lopen uit Afganistan met zijn broer, ik weet dat ze in Hazerswoude rijndijk wonen en dat hun bus heel laat gaat, ze hebben Ramadan dus ik ben gestopt en gevraagd of ik ze naar huis kon brengen, en dat mocht, in de auto kwam het gesprek van hem en zijn broer, waarop zijn broer zei: "Mijn broertje spreekt vol lof over u, en verteld veel en nu weet ik waarom, dank u wel voor alles wat u voor ons doet" Ik ben die avond nadat ik ze thuis had afgezet met een grote glimlach op mijn gezicht naar huis gegaan en ben gaan slapen met nog een grotere glimlach op mijn gezicht. Soms krijg je zomaar kadootjes van het leven die meer waard zijn dan welke materiele dingen dan ook...
de gekregen bos rozen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten