Deel 2
Dan zegt zijn zusje dat zij het leuk vind, dat ze Jonas een
mooie jongen vind en dat ze hem graag wil ontmoeten. Zijn moeder, slaat met
haar hand op de tafel, in haar woede gooit ze de bijbel ook nog op de grond.
Dan gaat ze staan, ze kijkt recht in de ogen van Taco, zegt dat ze wil dat hij
nu haar huis verlaat, hij is niet meer welkom bij haar, hoe durft hij de duivel
in eigen persoon in haar huis te brengen. Hoe durft hij dit te doen, op
kerstavond waar vrede op aarde moet zijn, hoe hij het durft om zich zondig te
kleden en dan ook nog hun gezin en positie in de kerk zo ten schande te
brengen. Dat ze er genoeg van heeft en dat hij nu op moet houden.
Hij had
haar aangekeken en alleen maar gezegd met de tranen in zijn ogen, dat hij niet
anders kan, hij is zo geboren, hij heeft jaren gedaan wat ze van hem verlangde,
het verzwijgen , maar hij kan niet anders dan het zo doen, hij wil zich niet
langer verstoppen, hij wil vrij zijn en ook van de liefde genieten die er voor
hem is, hij wil met Jonas samen oud worden.
Zijn
moeder roept dat hij deze naam niet meer in haar huis mag noemen en slaat hem
met een platte hand in zijn gezicht. Ze verbied hem om deze naam ooit nog in
haar bijzijn uit te spreken. Als hij hun
zoon nog wil blijven moet hij het uitmaken met die vent en weer normaal doen. Taco
kijkt zijn moeder aan, de tranen staan in zijn ogen. De woorden die hij dan spreekt, komen vanzelf
over zijn lippen, alsof hij er geen controle over heeft.
“Als je
er zo over denkt moeder, en vader, denkt ook zo, je niet kan toestaan dat ik gelukkig ben met
de man waar ik van hou, als je niet kan accepteren dat ik homo ben, en het
inderdaad met een man doe, dan zal ik mijn spullen pakken en gaan, maar vergeet
nooit dat ik hoe dan ook jouw zoon ben en zal blijven. Je hebt me onder je hart
gedragen, maar kennelijk is dat niet meer belangrijk, en als ik moet branden in
de hel omdat ik hier gelukkig ben, dan is dat maar zo, dan heb ik in ieder
geval de hemel op aarde gehad.”
Hij had
haar aangekeken, had zijn zusje over haar haar gestreken, terwijl die totaal
verbijsterd het gebeuren had gevolgd, zijn vader aangekeken, met de vraag in
zijn ogen of zijn vader ook er zo over dacht. Zijn vader zweeg alleen maar en
keek naar het lege bord.
Hij had
zijn spullen gepakt zijn jas aan gedaan, en volledig beheerst naar zijn moeder
gekeken, gezegd dat hij ging, en dat hij begreep dat hij niet meer welkom was
hier, maar dat zijn hart groot is en dat zij, zijn zusje en zijn vader altijd
welkom waren in zijn huis, dat ze woonden in zijn hart en dat hij hoopte dat
als de storm ging liggen, ze er aan waren gewend, ze zouden komen om hem en zijn vriend te leren kennen. Dat
zijn moeder nooit moest vergeten, dat hij geboren was uit de twee beste delen
van hen en dat hij dus zo geboren is, en dat de vraag er lag uit welke genen
dit is gekomen, uit vaders of moeders kant.. Je word zo geboren en niet zo
gemaakt.
Hij had
zich omgedraaid en terwijl hij door de deur liep hoorde hij ineens een bord
tegen de deurpost kapot vallen, die zijn moeder had gegooid. Haar stem die riep
dat hij door de duivel was bezeten.
Terwijl
hij daarover nadenkt, buiten het ouderlijk huis staat, kijkt hij naar de ramen
die verlicht zijn, lees hij de tekst
Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.
Nou ze
kunnen wat hem betreft de pot op met hun vrede en welbehagen, hij gaat wel op
zoek naar zijn eigen welbehagen in een andere wereld dan deze wereld, in zijn kleine kamertje heerst er meer vrede
en welbehagen dan waar ook. In de stad,
waar volgens zijn ouders de zonde heerst, was de man van zijn dromen die op hem
wachtte, die net als hij heel gespannen was over hoe het zou verlopen. Ze
hadden al afgesproken dat zodra hij het verteld had dat hij hem zo appen en dat
ze dan zouden besluiten wat te doen.
Jonas zou dan op eerste kerstdag de trein nemen naar het dorp waar hij
nu was, of Taco zou thuis komen naar zijn kamertje, waar Jonas op hem zou
wachten, en zouden ze samen naar de ouders van Jonas gaan , waar ze altijd meer
dan welkom waren, waar ze in een warm
bad kwamen als ze er waren.
Hij appte
onderweg naar het station naar Jonas, en schreef dat het niet goed was gegaan.
Hij had het nog niet geappt of Jonas belde, Taco vertelde het hele verhaal aan
hem, maar werd warm van binnen bij de stem van Jonas en ook de woorden die hij
sprak, hij zou proberen om zo snel mogelijk thuis te komen.
Terwijl
hij naar het station loopt in de sneeuw die geduldig valt, zingt hij zachtjes
“I’m dreaming of a white christmas”, zijn voetstappen maken een spoor door de
witte laag die inmiddels is ontstaan.
Terwijl
hij met een verbeten trek verder loopt, hoort hij voetstappen achter zich, zijn
zusje van 16 komt er aan. Ze roept al van verre zijn naam en dat hij moet
wachten. Ze geeft hem een cadeautje voor
de kerst, die ze speciaal voor hem had gekocht. Hij weet niet wat hij moet
zeggen hierop. Zijn zusje geeft hem een knuffel en zegt de mooie woorden,”
Taco, jij bent en blijft altijd mijn broer en ik kom je opzoeken in de stad,
wat papa of mama ook zeggen. Ik wil heel graag Jonas leren kennen!”
Hij loopt
met een iets warmer gevoel naar de trein, wetende dat hij in ieder geval niet
zijn hele familie kwijt is. Als hij het station inloopt ziet hij Michel staan,
dit is een vriend van hem die hij nog kent van zijn middelbare school.
Michel
kijkt naar hem en zegt meteen: “Wat is er met jou, je ziet er uit alsof je door
een gigantische draaimolen bent gehaald, en daarna omgekeerd bent op gehangen!
“ Voor Taco het weet vertelt hij dat hij het huis is uitgezet door zijn ouders
op kerstavond. Michel reageert hierop met de vraag waarom dat zo is, Taco
aarzelt om de ware reden te vertellen. Dit omdat hij net een hele akelige
ervaring achter de rug heeft en zeker geen zin heeft in een volgende
ervaring van afgewezen te worden.
Michel
kijkt hem aan terwijl hij langzaam
uitspreekt dat hij wel denkt te weten waarom Taco het huis is uitgezet, dat hij
niet dom is en dat hij een vermoeden heeft dat Taco eindelijk zijn ouders heeft
verteld dat hij op mannen valt, en dat hij verliefd is geworden op een jongen.
Taco is
met stomheid geslagen, hoe weet Michel dit, waarop hij ineens in paniek raakt,
als Michel het weet dan weet waarschijnlijk het hele dorp het. Hoe moet dit nu,
hij kan niet meer naar zijn ouders, maar als hij in het dorp komt en de hele
gemeenschap weet het kan hij nergens meer naar toe. Al zijn vrienden in het
dorp zullen van hem walgen, mede omdat het een zeer christelijk dorp is. Hij is
in hun ogen een zondaar.
Terwijl
al deze gedachten door zijn hoofd malen, zegt Michel dat hij zich niet zo druk
moet maken, er veranderd tenslotte niets, hij is nog steeds Taco, en ach dat
kleine stukje meer is niet van belang voor velen, hij is goed zoals hij is. Al
zijn vrienden hebben dit altijd al geweten, voor hen veranderd er niets in dit
geheel Michel zegt zelfs dat hij een keer bij zijn ouders langs zal gaan en
kijken wat hij kan doen.
Als Taco
de trein in wil stappen, houd Michel hem tegen en geeft hem een dikke knuffel
met een zoen. Hij zegt dat hij snel langskomt en dat hij het leuk zou vinden om
Jonas te leren kennen. Ze kunnen misschien wel een keer samen stappen, omdat
het hem leuk lijkt een keer in een homo disco te kijken. Taco is met stomheid
geslagen, zegt dan ook dat Michel meer dan welkom is, en dat hij er naar uit
ziet. Snel wisselen ze telefoonnummer
uit en stapt Taco in de trein.
Hij
zwaait als zijn trein vertrekt naar Michel en bedenkt zich ineens, hoe vreemd
de wereld in elkaar zit, hij mag niet meer thuis komen en juist diegene, die
wel een vriend van hem was, maar ook een echte stoer vent is, zegt hem dat hij
het voor hem gaat opnemen, dat hij een keer komt stappen. Hij begrijpt niets
meer van deze wereld.
Tijdens
de treinreis denkt Taco na over hoe gek het kan gaan, ineens heeft hij het
gevoel wees te zijn, hij heeft geen ouders meer.
Morgen deel 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten