vrijdag 11 december 2015

kerstflarden 1


Omdat de Sint al het land heeft verlaten, omdat ik dit jaar heel veel kerst dingen heb, zal ik nu wat meer kerstblogjes neerzetten, en natuurlijk komt weer het kerstverhaal. Zoals ik al eerder schreef, heb ik met tranen in mijn ogen dit verhaal geschreven, ik hoop dat het gevoel ook bij de lezers terecht komt.
We zullen zien

Veel plezier met de blogjes in de aanloop naar de kerst



welke stal ook alweer
terwijl ik sta te dromen
 kijk ik eens rond
het aloude verhaal
over de kribbe in de stal
de koe en de ezel
het kindje dat
geboren is
ik sta te staren
weet het even niet
bij welke stal
ik wezen moet


modern kerststal
de kerststal
neer gezet
met zijn engelen 
met de ezel en de os
het kind 
dat komen zal
gezocht
in het sterrendal
de man
de vrouw
de herders
met hun schapen 
die konden gaan
alles in beweging
alles blijft
er bestaan

de verlaten kerststal

ergens in een land
staat een kerststal
die niet meer 
word bewoond
de bewoners 
zijn verder gegaan 
stil heel zachtjes
klinkt een stem
van het kind
dat daar zijn
onschuld verloor

en langzaam breekt de kerst aan
heel langzaam
gaat de wereld open
mijn lichaam
mijn gedachten
beginnen met 
eerste kerstdag
heel voorzichtig
open ik mijn ogen
langzaam
breekt de
kerst aan
en langzaam 
komt het binnen
het kerstgevoel
van samen gaan

de ster die straalde
in de avond
voordat de kerst
zijn echte intrede doet
komt de ster aan de hemel
die alles helder verlichten doet
kijken naar de maan
die zijn lichtjes geeft
het gevoel van kerst
dat langzaam 
in het hart
aanbreekt


lichtjes aan het balkon
 de nacht 
doet zijn
intrede
heel langzaam aan
begint het
te schemeren
ik heb de lichtjes
op het balkon
maar 
aan gedaan

de dromer van de vrede
is het zo
ben ik de dromer
van de vrede
is het zo
ben ik het die
alleen maar
van de vrede droomt
of is het zo
dat ik niet anders kan
omdat er
nog geen 
vrede
in jou woont

engel
er staart een engel naar je
en knipoogt zachtjes
met zijn vleugeltjes
zal hij je ogen aanraken
en je in slaap wiegen
als de engel zijn
vleugeltjes neerlegt
je gaat dromen
komen er vanzelf gedachten
die je naar mij
doen toekomen
en als we elkaar
dan boven afstand en tijd
aanraken zal een ster
zijn zegen geven
en kunnen we op reis

Geen opmerkingen:

Een reactie posten