Wat heb ik me op mijn hals gehaald, ik dacht dat het wel zou lukken, tenslotte schrijf ik de meeste flarden zomaar op, kost me geen moeite, dus het zou dus toch ook moeten lukken met een Sinterklaas gedicht voor één van mijn vrienden zou je zo denken.
Nou nee dus, het kerstvervolgverhaal voor 2016, was binnen twee dagen klaar, niet omdat ik geen inspiratie had maar ik had gewoon geen tijd om het af te schrijven, mijn vingers dansten over het toetsenbord en het verhaal werd heel snel geboren. Zelfs tijdens het schrijven liepen de tranen over mijn wangen, zo raakte het me wat ik schreef. Het hoe en waarom dat zo is weet ik niet, maar kennelijk word ik een oude emotionele man. Al moet ik zeggen dat ik dat soms nog heb bij flarden die ik herlees, die me ineens heel diep en intens raken, soms tijdens het schrijven soms later.
Ik denk dat het verhaal een mooi verhaal is geworden, al weet je natuurlijk nooit of je wel net de juiste snaar hebt geraakt die je wilde raken.
Daarnaast ligt er als een steen op mijn maag, dat ellendige Sinterklaas gedicht, ik wil het mooi maken, ik wel er energie in steken, het moet ver boven mijn flarden uitstijgen, maar dat lukt dus niet. Het MOET RIJMEN. wat een ellende, ik kan dat niet eens, dat rijmen, ik weet niet eens hoe ik dat moet doen. Flarden schrijf ik, het hoeft niet te rijmen, ik heb mijn gedachten of een gevoel die ik neerzet, al dan niet na een gesprek met iemand , maar een sinterklaasgedicht. dat moet volgens een rijmschema en als er één ding is waar ik moeite mee heb is dat wel het rijmen, en dat schema....
Terwijl ik worstel met dit gedicht ligt er ineens een kaartje in mijn bus, met de schitterende tekst "Wie zoet is krijgt lekkers"
Nou kennelijk ben ik niet zoet geweest, ik krijg geen lekkers want ik heb het gedicht nog niet af.
Inmiddels begint de tijd te dringen, begint het inderdaad spannend te worden of het wel of niet gaat lukken. De tijd raakt op en ik moet nog schrijven, nog rijmen, nog leuk en spitsvondig zijn, nog werken aan leuke anekdotes aan bijzondere teksten.. kortom er is nog teveel te doen.. en ik weet niet hoe ik dat moet doen..
Kortom het is nog een zware bevalling voor 5 december.. ik hoop dat ik het ga redden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten