voetzoeker aan de haal
onze zoon
voor het eerst
het echte werk
hij mocht vuurwerk
afsteken
met een brandende sigaret
heel zenuwachtig
stak hij de
voetzoeker aan
gooide hem
zonder goed
te kijken
op straat
Oma met haar rollator
Had hij niet gezien
Oma besefte ineens
Dat ze rennen moest
Voor haar leven
Maar de voetzoeker
Vervolgde zijn tocht
De rollator gleed sneller
Oma vloog bijna
Uit de bocht
Ineens een gigantische knal
Een gil
Daarna was het ijzig stil
Met de handen voor de ogen
Die we lieten zakken
Van schrik
Maar ook van
De ingehouden lach
Zagen we haar staan
Met haar
Verwaaide haren
Haar steunkousen
Op half acht
Sta even stil in je leven
sta even stil
in je leven
even maar
kijk eens om je heen
alles krijg je zomaar
sta even stil in je leven
als je het kunt
laat je bevangen
door wat er is
kijk om je heen
het is zomaar
gekomen
omdat het er
zomaar is
ik dank de dagen
ik dank de dagen
de dagen die
er zomaar
mogen zijn
elke dag
een feest
elke dag
een pracht verhaal
ik dank de dagen
en ik zou willen
dat alle dagen
ze zouden zijn
de wijzers en minuten
de wijzers en minuten
zijn in gevecht
de minuten willen langer duren
de wijzers
willen voort
ze moeten de
eindstreep halen
binnen
het hele uur
mijn klok
de klok uit mijn levensjaar
staat hier
mooi te wezen
hij is al heel
wat jaar
hij is niet mooi
niet interessant
maar wel
mijn klok
die ik
in de nacht
vertrouwd
hoor slaan
de oude en de jonge
de oude
en de jonge
kijken
elkaar even aan
samen
zijn ze gaan reizen
zonder in
de tijd stil
te staan
de oude
en de jonge
zijn hand in hand
gaan lopen
samen op weg
naar het einde
van de tijd
vrieskou
de ramen
zijn bevroren
iedereen
zit in zijn jas
de hele buurt
staat zijn ramen
te krabben
en ik
ik geniet
het is gezellig
zo vroeg in de ochtend
samen met
anderen
aan het werk
nieuwe periode
een nieuwe periode
breekt er aan
ik zal wel weer
met vallen en opstaan
door het leven gaan
steeds zal het schrijven
het vallen verlichten
zul jij
me weer
na het vallen
helpen
met op te gaan staan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten