hoe het begon(deel 10)

 

Deze bundel heeft me zoveel energie gekost, omdat hij maar niet wilde lukken. Ik had grootste plannen met deze bundel maar het wilde niet lukken.

Op mijn site had ik een onderdeel, nu nog steeds, over afscheid nemen en dood. Daarin zat ook een onderdeel met Herdenkingskaartjes  waarin teksten stonden die men kon gebruiken als men wist dat men ging overlijden, of als men iemand wilde herdenken. 

Dit wilde ik in een prachtige vormgeving doen, maar het lukt niet helaas, ik kreeg dat niet voor elkaar. Na 10 jaar zwoegen met deze bundel, besloot ik om de flarden maar gewoon in een boekje te doen, zonder ze nog te selecteren. Terwijl ik er druk mee bezig was bleek ineens dat ik zoveel flarden had dat ik niet kon kiezen over wat ik wel en wat ik niet wilde in de bundel. Ik heb de bundel afgemaakt en gevraagd aan vriendin Kitty of zij de flarden die haar raakten er uit wilde halen zodat er een bundel uit zo komen waarin de mooiste flarden zouden staan die haar raakten. 

De bundel had zoveel flarden en aangezien ik nog velen over heb, van latere periodes, de dood, afscheid nemen is toch wel een rode draad door mijn leven, dat ik besloten heb om in 2017 een tweede bundel te maken met teksten over afscheid nemen. 

Tijdens het werken aan deze bundel werd ik benaderd door een vriend uit het verleden, die in Gorinchem bezig was met het bouwen en maken van het afscheidshuis De Lelie. Voor de grote opening vroeg hij me of ik bij bloemstukken flarden kon schrijven, ik heb alleen maar gezegd dat ik het wel wil proberen. Het gevolg is dat ik prachtige foto's binnen kreeg met nog meer prachtige foto's van bloemstukken. Ik keek en voor ik het doorhad stond er een flard op papier, waren ze er, ze zagen meestal heel snel het licht nadat ik een foto kreeg. Ik vond het heerlijk om te doen.

( op de nieuwe website, die waarschijnlijk vanavond on line komt, staat een speciaal onderdeel over  het Leliehuis, waarin de flarden staan met de foto's van de bloemstukken met de flarden)

In de aanloop tot het uitkomen van mijn tiende bundel, was het wel zo, dat dit een mooie afleiding was, en een mooi cadeau. Zeker omdat de reacties zo positief waren, dat ik er van bloosde. Nadat ik mijn bijdrage had geleverd, kreeg ik op een gegeven moment te zien hoe de flarden werden tentoongesteld en ik was onder de indruk zo mooi vorm gegeven, geseald, en geplaatst in een rode appel. prachtig.  De reacties die kwamen, waren overweldigend, mensen stonden te huilen bij de teksten, ze waren geraakt, ik was er stil van. Het raakt me altijd als dit gebeurt. Tijdens het proces van het maken van deze flarden ontstond het idee om een bundel uit te geven voor het afscheidshuis, waarin de flarden met foto's komen te staan, die men kan kopen, Een full collor uitgave. Hier moet ik nog mee aan de slag maar we hebben tijd om het voor elkaar te krijgen.

De bundel, Als het hek sluit,  was binnen twee weken volledig uitverkocht en een nieuwe druk is er van gemaakt. Deze bundel is voor het eerst ook te koop via bol.com, dus er is ineens van alles gebeurt met de flarden en het uitgeven hiervan.

nu ze mag gaan

ergens wist ik het al

ik zag het aankomen

ik voelde het al dagen

dat ze haar besluit

om te gaan zou nemen

ze kon niet langer

tegen de pijn

die ze niet meer verdroeg

haar laatste woorden

voor haar lief

waren duidelijk

liefde blijft

ook al ben ik

er niet meer

laat me maar gaan als je kan

hij knikte heel stil

de tranen over zijn wangen

maar ze mocht gaan

naar het paradijs

waar nu een

extra engel

zal zijn

( voor een dierbare vriendin die afgelopen voorjaar is overleden)

ogen die sluiten

ogen die sluiten

ogen

die kijken

het licht nooit meer aan

met mijn

vingers

raak ik

nog

één keer je ogen aan

alles is voorgoed gedaan

gesproken verteld

gezegd wat er nog

te zeggen viel

langzaam

gegaan

zonder te vragen

wat er kon zijn

alles is voorgoed gedaan

het is goed

het is klaar

en haar ogen gingen dicht

langzaam

begon het te werken

langzaam

heel langzaam

gingen haar ogen dicht

haar adem bleef even hangen

het leven verdween

langzaam

heel langzaam

heb ik haar neergelegd

nog nooit heb ik zo

zwaar over leven en dood

nagedacht

haar achterlaten

daar waar niemand

echt zijn wou

ik heb haar naar haar

graf gedragen

ik weet nu

hoe het is

iemand te verliezen

waarvan je zoveel houdt

broze kalmte

zachtjes

streel ik haar hand

langzaam

vloeit het leven

langzaam

teer haast

het laatste moment

broze kalmte

van het gaan

tederheid

tot het laatste moment

langzaam

laat ik haar

gaan