Soms als mijn tranen de hemel raken
Kijkend naar een film
Heel gewoon
Niks gek
Ineens de tranen
Die mijn ogen vullen
Zomaar begin ik te huilen
Denk ik aan hem
Die mij zo lief was
Die ik zo graag
Nog in mijn hart had gedragen
Soms als mijn tranen de hemel raken
Denk ik dat ik
Hem weer in mijn armen
Draag
Ik raak je kwijt
Mijn hart roept
Heel zacht jouw naam
Heel voorzichtig
Zegt mijn gevoel
Dat ik jou moet laten gaan
Toch hou ik vast
Aan wat ik verwacht
Gewoon omdat
Ik jou van mezelf
Nog niet verliezen mag
Het bed is schoon
Een week lang
Elke nacht jouw geur geroken
Die zo dierbaar is geworden
Door het praten in de nacht
Even maar het bed
Steeds niet verschoond
Omdat ik zo dan jouw geur kwijt raak
Nu verschoond
Omdat ik je missen wil
Dat doe ik zo graag
Omdat ik dan weet
Dat ik je in mijn hart draag
Was je even kwijt
Ik heb gezocht
Diep van binnen
In mijn hart
Waar ik maar niets kon vinden
Wat me aan jou binden kon
Ik heb gezocht naar het verleden
Waarin ik jou al had ontmoet
Maar daarin vond ik niet diegene
Die ik nu ken
Ik heb gevraagd aan veel mensen
Of jij misschien
Verdwenen bent
Totdat ik
In de spiegel keek
En ineens weer
Mezelf heb herkend
Laatste adem
Je mag gaan
Wij kunnen je nu loslaten
Jij mag het laten gebeuren
Jij mag gaan
Dan de laatste ademsnik
Alsof een kaars
Word uitgeblazen
Het is stil
Ineens is het gegaan
Ik raak teder je ogen aan
Ik sluit ze heel langzaam
Ik sluit je mond
Wens je een goede reis
Naar de hemel
Omdat ik graag wil
Dat het daar ook goed
Met jou zal gaan
Langzaam sterft iets in mij
Ik weet hoe het gaat
Hoe het werkt bij mij
Ik sta in vuur en vlam
Verlies mezelf in alles
Zoals ik me ken
Ik vraag dan niet veel meer
Ik luister ik ben
Ik absorbeer alles wat je zegt en doet
Ik raak het aan
Dan langzaam
Sterft er iets in mij
Omdat ik zo bang ben
Voor de pijn
Die kan ontstaan als jij
Ineens niet meer
Voor mij er wilt zijn
Beloof me de zon
Raak maar niet
Mijn nacht aan
Die ken ik al te goed
Ik ben er te vaak
In terecht gekomen
In verdwaald
Beloof me dat je me de zon
Zult geven
Zodat ik samen met jou
In de zon kan staan
Als een vogeltje
Liggend in bed
Niet meer de kracht
Om iets te doen
Ligt hij daar
Als een klein kind
In een luier
Met zijn ogen open
Naast hem de verpleegster
Die hem voert
Met een lepeltje
Steeds kleine hapjes
Krijgt hij
Hij doet zijn mond open
Als een vogeltje
Die wacht op die ene hap
Ik kijk er na
Met tranen op mijn gezicht
Ik zie mijn vader
Die eigenlijk niet meer
Mijn vader is
Adem
De zin van het leven
Gevangen in een ademteug
Van het heden
Die langs mijn gezicht gaat
Dierbaar haast
Als een onvermogen
Van verlangen
Stil aangeraakt
Omdat ik wist
Dat ik voor jou
De adem van verlangen
Ben
Jammer dat je niet leuk zegt
Praten in de avonduren
Over het leven
Over wat ons raakt
Praten over gevoelens
Die ontstaan
Die we koesteren
Maar ook meteen ons zo onzeker
Zo bang maken
Dan vertel je me
Dat je nog uit gaat
Naar een stad wat verder
Bij jou vandaan
Ik ben stil ik zeg waarom
Je dan niet door komt naar mij
Ik woon tenslotte daar vlak tegenaan
Dan zeg je dat
je jammer vind
Dat ik niet zeg
Wat leuk
Waarop ik antwoord
Wat jammer dat jij
Mij niet mee vraagt
Verwacht
ik te veel
Ik kan wel zeggen
Dat het me niets doet
Maar ergens weet ik ook
Dat het niet anders kan
Dat het zo is
Dat het zo gaat
Ik weet het wel
Ik laat het zijn
Zoals het is
Ik verwacht dan misschien wel teveel
Maar weet ook wel
Dat ik niet voor
Minder kies
Stille tranen achter het fornuis
Ik sta te koken
Het maaltijd van verlangen
Waarmee ik ooit jouw hart won
Ik kijk naar je ogen
Die somber kijken
Die niet meer spreken
Die niet meer
Te lezen zijn
Ik hoor je woorden
Dat je gaat
Ik raak nog een keer
Heel voorzichtig
Jouw lippen aan
En ik weet
Dat ik dit keer
Niet meer
Met je mee zal gaan
Als jij komt
De telefoon gaat
Ineens hoor ik jouw stem
Die me verteld
Dat je komen zal
Dat je zin hebt
Om weer bij mij te zijn
Ik ben stil
Aarzelend vraag ik je dan
Kom je voor even
Of voor altijd
Omdat ik de onzekerheid
Niet langer verdragen kan
Ben je nu echt gelukkig
Je ogen stralen weer
Zoals ze nog nooit deden
Ik hoor je lach
In de nacht
Als we praten
Als we samen bezig zijn
Met de momenten van samen gaan
Ik vraag je of je nu echt gelukkig bent
Jij aarzeld even maar
Dan zeg je
Liefste zonder jou
Had ik nooit beseft
Dat liefde soms
Echt iemand gelukkig maakt
Slaan tegen onvermogen
Mijn vuisten
Zijn al stuk
Mijn nagels zijn gebroken
Mijn hart kan niet meer vechten
Tegen dat wat ontstaat
Ik sla in onvermogen
Tegen de glazen wanden
Van jouw onvermogen
Om mij toe te laten
In dat wat jij
Wilt zijn
Wie is hij dan
Pratend over wie jij bent
Hoor ik mezelf zeggen
Dat ik hoop dat je
Een blijvertje bent
Dat ik het gevoel heb
Dat wij wel eens
Samen het erg leuk kunnen krijgen
Dat we misschien wel samen
Meer geluk vinden
Dan ooit van te voren
Terwijl ik dit zeg
Vraag jij wie is hij dan
Waarover je het hebt
Waarop ik in de lach schiet en zeg
Hey schat dat ben jij
Waarover ik het heb
Waarom ben je dan hier
Pratend met een vriendin
Over hoe het is
Ik vertel dat ik een leuke
Man heb leren kennen
Die graag had gewild
Dat ik nu bij hem zou zijn
Ineens valt het stil
Ze kijkt me aan
Zegt dan de mooie woorden
Wat bij jij een sukkel
Dat je nu hier bent
Ik zou als ik jou was
Heel snel naar hem
Toe gaan
Ik zocht alleen maar wat gevoel
Gespaarde gedachten
Die soms het licht niet meer konden zien
Gevonden dromen
Die soms zomaar
Niet meer tevoorschijn komen
Omdat niemand ze wil
Ik zocht in de woestijn van onvermogen
Alleen maar wat liefde
Wat gevoel
Om te overleven
In de kilte die ik nu voel
Het deed klik
Heel gek
Toen jij de deur
Naar mijn liefde
Dicht deed
Deed het alleen
Maar even klik
Niet meer dan dat
Ik was ineens weer
Terug bij mijn gevoel
Die ik al veel te lang
Niet meer ontmoet had
Moest ik eens huilen moeten
Ik sta van woede te koken
Omdat ik niet meer
Tegen haar op kan
Ik zie het gebeuren
Dat spel wat gespeeld is
En word door haar
Die zo graag hem wil
Ik hoor het aan
Ik zeg niets
Ik vecht hard genoeg
Tegen mijn tranen
Die ik bedwingen moet
Erg mooi weer!
BeantwoordenVerwijderen