Hoeveel ik van je zou kunnen houden
Ik weet
Ik voel
Ik merk
Het gevoel
Dat langzaam over me heen komt
Het geluk dat ik voel
De vlinders die langzaam
Weer hun weg gaan volgen
Door de dagen
De eenzaamheid
Die ontstaat
Omdat ik ineens weet
Dat het niet meer mag bestaan
Ik zou zoveel van je kunnen houden
Dat je misschien
Toch weer gaat geloven
In het vertrouwen
Van dat liefde
Niet altijd
Eindig is
Het voelt als mezelf
Het is vreemd
Ik trek een oude jas aan
Die ooit eens heel lang
Van mij was
En ineens voelt het alsof
Hij niet meer past
Hij is niet van mij
Het is niet meer mezelf
Inmiddels loop ik
Zonder jas door de straten
Geniet ik
straal ik
straal ik
En besef het voelt als mezelf
Nu ik de jassen met hun last
Uit het verleden
Niet meer aanpas
Ik weet dat je er bent
Terwijl ik de nacht
In mijn ogen vang
De dagen
Vaarwel zeg met mijn stem
Ik me nestel in de warmte
Van het bed
Stuur ik een heel klein kusje
Naar ergens heen
Omdat ik weet dat
Jij er bent
Als de stilte te luid word mis ik je
Toen ik mijn laatste kat
Moest laten inslapen
Was ik bang voor de thuiskomst
In het lege
huis
Dus ik begon te zingen
Zodat ik niet meer
De stilte hoefde te voelen
Die er is
Nu jij hebt besloten
Niet meer van mij te zijn
Zing ik nog harder
Dan ooit tevoren
Om zo de stilte niet te luid
Te laten worden
Omdat ik jou dan
Zo vreselijk mis
Pap is hij
het nou
Terwijl de deurbel gaat
Staat daar de man
Van het licht
Om te kijken
Naar de meterstand
Mijn dochter van 12
Komt aangerend
Wetende dat mijn lief
Voor het eerst komen zal
Om zich aan mijn dochters
Voor te stellen
Mijn jongste dochter vraagt
Of dit hem nu is
Ik ontken
Waarop ze zegt
Gelukkig maar
Want ik vind hem stom
Ik lach maar wat
Kijk naar de man
Waar inmiddels
Het licht is uitgegaan
En zeg iets in de trant van
Ach pubers u kent dat wel
Waarom die man zijn hoofd schud
En zegt dat opvoeden
Nou echt een kunst is
Ach nee niet weer die vlinders
Steeds weer doe ik mijn best
Niet geraakt te worden
Heb mijn bescherming al aangetrokken
Ik zeg steeds ik laat het komen
Maar nog sneller gaan
Ik wil het niet
Die vlinders die weer
In mij rond gaan stormen
Ik wil het niet
Ik heb geen zin meer in dat gedoe
Terwijl ik het zeg
Besef ik dat ik
Voor jou meer dan
Alleen maar
Vlinders voel
Jij zag mij
Heel vreemd is het wel
Dat ik besef
Dat de meeste mannen
Die mij leerden kennen
De schrijver zagen van
Woorden die geschreven staan
Dat ze vielen voor de schrijver
Die ze zagen
Die ze maakten zoals zij dachten dat
Ik moest zijn
Ze keken alleen maar naar dat gedeelte
Zagen niet de mens die ik blijk te zijn
Ineens duik jij op
Uit een andere heden
Kijkt naar mij
Als mens die ik ben
En zegt dan
Ik zie jou
Ik vind het zo leuk
Dat ik je als jou ken
Adem in en uit
Moet het leren
Me te beheersen
Om zo te voorkomen
Dat ik meer verwacht
Dan wat is
Ik adem in
Ik adem uit
Om me zelf
Te corrigeren
Zodat ik niet
Zomaar meteen
Weer in jouw
Armen me insluit
Ik zal altijd aan je zijde staan
Stil de stilte
Aanraken van het onvermogen
De belofte niet gedaan
Omdat hij niet kan bestaan
Stil kijken
Dromen naar de minuten
Van toch maar even
Dan beseffen
Dat ik altijd aan je zijde zal staan
Zo als het staat geschreven
In het boek van het verleden
Eerst was ik gewoon bang
Toen jij mijn hart pakte
Om hem te leren kennen
Om hem te beschermen tegen alle pijn
Was ik eerst heel bang
Omdat ik dacht dat je hem
Wilde breken
Omdat ik dacht dat je
Niet meer wilde dat
Mijn hart van mij zou zijn
Toen jij mijn hart pakte
En hem ongeschonden terug gaf
Werd ik boos en kwaad
Omdat je mijn hart
Weggenomen
En terug gaf
Terwijl ik er niet eens
Om vroeg
ik nog niet klaar
met ons was
ik nog niet klaar
met ons was
Groet naar boven
Heel langzaam
Steek ik het aan
Het licht
Dat naar boven zal gaan
Ik geef hem mee met de wind
Als de adem van een kind
Als een kusje van de vlinder
Van de tijd
Groet zo mijn vader
Die daarboven ergens
Zweven zal
Als de nacht gaat ontwaken
In deze wereld
Van heel even geen geluid
Hoor ik de stilte ontwaken
Van het geruis
Ik luister ademloos
Naar jouw adem
Die door de kamer gaat
Ik ben stil
Ik wacht
Totdat ik hoor
Dat de nacht
Is ontwaakt
Ik weer in je armen mag
Een nieuwe morgen
Ontwaak
Met de zon van deze nacht
Nog om me heen
Stil kijk ik naar de wolken
Die ontstaan deze
Nieuwe ochtend
Ik ben stil ik luister
En ik zie
Het is een nieuwe morgen
Waarin de wereld
Ook weer draait
Zoals altijd
Het was maar voor even
De week van het jaar
Die ineens zo snel ging
Als nooit tevoren
Waarin ik je zag
Leerde kennen
Als een man die meer voor mij was
Dan ik toe zou willen staan
Elkaar ontmoeten
Elke nacht in ellenlange gesprekken
In tijden van er zijn
Het bleek
Nadat ik je zag
Ik je vertelde dat
Je meer losmaakt in mij
Dan ik wil
Dat het voor jou maar voor even was
Dat het over ging
Als een storm
In een herfstnacht
Doe maar een onsje minder
Ik zie je komen
Je raakt meer in mij
Dan ik wil
Ik zoek
Ik vraag
En zeg dan
Doe maar een onsje minder
Van de liefde
Dat is meer dan genoeg
Ik heb nog teveel lol
Ik vermaak me nog teveel
Met mezelf
Zoals ik me nu voel
Om alles
Gewoon
Om alles
Om wat er niet is
Om wat er zou moeten zijn
Om alles zeg ik
Tegen jou
Dat het goed is
Dat we uit elkaar gaan
Dat we stoppen met het proberen
Samen te komen
Om samen te zijn
Om alles is genoeg reden
Om het te laten gaan
Het is dus dag
Geen verbroken verbinding
Geen vragen hoe mijn dag was
Niet meer zeggen
Jij bent het naar wie ik verlang
Het is dus dag
Ik vond het leuk
Dat je even in mijn
Leven was
Als de zon mijn hart niet meer raakt
Als de winter
Zijn dagen laat gaan
Als de nachten korter worden
Dan ze nu zijn
Zal de zon
Mijn hart nog raken
Zal mijn hart nog steeds
Bereikbaar
Voor de liefde zijn
Heel eenvoudig
Zomaar midden in een film
Zat ik daar te kijken
Naar wat er was
Ik was stil
Ik raakte het aan
En zomaar zonder dat ik het kon stoppen
Waren daar de tranen
Die liepen
Met grote stromen omdat ik
Niet meer wist
Waarom ik nou
Zou hopen op
Met jou
Samen te kunnen zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten