zoveel vlaggen

Gisteravond had ik een ouderavond met de ouders van onze Internationale Schakelklas afdeling. Het is altijd weer een feestje om zoveel verschillende mensen uit zoveel verschillende mensen bij elkaar te zien. Het mooiste vind ik ook wel om te merken hoe deze mensen met elkaar om gaan. Om een kleine greep te vertellen over uit welke landen onze leerlingen komen zal ik er een paar opnoemen.:  Brazilie, Polen, Somalie, Marokko, Thailand, Oekraine, Duitsland, Engeland, hongarije, Iran, etc. Het zijn kinderen in de leeftijd van 12 tot 18 jaar en zitten bij elkaar in 1 klas. De voertaal is nederlands maar af en toe engels, en soms ook wel vertalingen van hun eigen mede landgenoten die in Nederland zijn. Het mooie is, en daar denken we eigenlijk nooit echt bij na, dat deze kinderen natuurlijk allemaal een nieuwe start moeten maken, ze worden uit hun land van herkomst gehaald en meegenomen naar een kil en koud land en moeten daar maar leren en wennen.. Het meest bijzondere vind ik toch altijd weer hoe flexibel de leerlingen zijn en hoe ze toch  er weer voor gaan. De een heeft wat meer moeilijkheden met de overgang naar dit land, de ander gaat als een gek aan het werk, en er zijn ook leerlingen die gewoon zwaar getraumatiseerd hier komen. De grote golf vluchtelingen lijkt wat af te nemen. Het is wel zo dat wij veel leerlingen hebben die nu komen omdat hun moeder trouwt met een man in Nederland. Het is altijd wel weer een feestje met deze leerlingen en altijd na 2 jaar is het afscheid en dan huil ik altijd van binnen omdat ik ze zo moeilijk kan laten gaan...  het mooie vind ook weer dat ik ze altijd zeg als ze weg gaan dat ze kanjers zijn omdat ze nederland hebben overleeft en dat is heel heel knap vind ik.. en dat vinden zij ook. Ook krijgt elke leerling die vertrekt een vingerpopje mee om even mee te praten als hij of zij dat wil zodat ze zich niet zo alleen voelen en dat vind ik altijd wel een mooie gedachte dat ze vanaf dit punt nooit meer alleen hoeven zijn, ze kunnen praten met hun popje.... wel een mooie gedachte toch