Ramses

Vanavond met vriend Frans naar de voorstelling Ramses geweest. Al sinds ik in aanraking kwam met de mooiere liedjes van Ramses, zoals laat me, het is stil in amsterdam en ik laat je niet voor de poort staan . Ben ik fan van deze man. Ooit heb ik een flard over hem geschreven in mijn aller eerste bundel :      "Doe jij het licht uit?", omdat ik hem een ode wilde brengen.Vaak werd ook tegen mij gezegd dat ik op hem leek , en ik moet zeggen dat is een heel heel groot compliment dat kan niet anders.  De flard ging als volgt

De tranen over zijn gezicht

(voor Ramses Shaffy)

Mijn ster

Verguisd

aanbeden

door mj

die zong zoals

niemand het leven heeft bezongen

die is zoals ik denk te zijn

zijn leven

zijn verdriet

zijn hartstocht

alles gevangen

in menig lied

ineens

is het einde er

zijn is voorbij

aan zijn piano

zingt hij nog eenmaal

het lied

over de stilte in Amsterdam

de tranen over zijn gezicht

omdat hij niemand

tegenkwam.

de voorstelling in avondlijke Capelle was in 1 woord overweldigend. Ik ben diep geraakt door het spel van de spelers... het spel van de oude ramses en wij hadden gelukkig dhr hoes die levensecht ramses is.. daarna ook de rol van jonge ramses en van liesbeth zijn indrukwekkend... ik heb nog nooit een voorstelling gezien die me zo diep heeft geraakt, die me zo heen en weer slingert tussen diverse emoties... en wederom zat ik te huilen bij dit stuk.. naast me zat vriend Frans met ook steeds tranen.. kortom we zaten op de eerste rij en ik denk dat we aan de spelers geen groter compliment hebben kunnen geven over hun spel en het stuk dan twee mensen op de eerste rij die huilen....  een aanrader voor iedereen die van Ramses houd en die houd van zijn liedjes... het indrukwekkende pastorale word in een prachtige setting vertolk..... op het laatst het lied dat zo mijn lijflied is.. Laat me  zo intens en zo mooi... heerlijk.

(link naar het lied laat me)

http://youtu.be/7Y9hN6awXEQ

LAAT ME

- Ik ben misschien te laat geboren,
of in een land met ander licht.
Ik voel me altijd wat verloren,
al toont de spiegel mijn gezicht.
Ik ken de kroegen, kathedralen,
van Amsterdam tot aan Maastricht.
Toch zal ik elke dag verdwalen,
dat houd de zaak in evenwicht.

Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.

Ik zal m'n vrienden niet vergeten,
want wie me lief is blijft me lief.
En waar ze woonde moest ik weten,
maar ik verloor hun laatste brief.
Ik zal ze heus nog wel ontmoeten,
misschien vandaag misschien over een jaar.
Ik zal ze kussen en begroeten,
komt vanzelf weer voor elkaar.

Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.

Ik ben gelukkig niet verankerd,
soms woon ik hier, soms leef ik daar.
Ik heb m'n leven niet verkankerd,
Ik heb geen bezit en geen bezwaar.
Ik hou van water en van adem,
ik hou van schamel en van duur.
Er is geen stuiver die ik spaarde,
ik leef gewoon van uur tot uur.

Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.

Ik zal ook wel eens een keertje sterven,
daar kom ik echt niet onderuit.
Ik laat m'n liedjes nou maar zwerven,
en verder zoek je het maar uit.
Voorlopig blijf ik nog jouw zanger,
jouw zwarte schaap, jouw trouwe fan.
Ik blijf nog lang en liefst nog langer,
laat me blijven wie ik ben.

Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.

Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.