Even terug naar af
Telefoongesprek
Dat je me zo mist
Dat ik je nog steeds raak
Dat ik voor jou niet te vervangen ben
Door wie dan ook
Ik ben stil
Ik kijk het aan
Besef me meteen
Dat de wond weer open gaat
Dat ik nog lang niet
Genezen ben
Van dat gevoel
Dat verliefd heet
Wat ik voor je voel
Omdat je niet goed voor mij bent
Ik raak het verlangen aan
Van wat was
Ik raak het gevoel niet kwijt
Wat ik had
Ik ben onrustig
Totaal de weg kwijt
Ik zoek wat verder
In mij
Vind dan de plek
Waar ik moet zijn
Besef dat jij het
Niet voor mij
Kan zijn
Geloof ik nog in ons
Trage tranen
Die langs mij stromen
Omdat de rivier
Zijn dam is kwijt geraakt
Ik ben stil
Verstrikt in mezelf geraakt
Heb het toegestaan
Dat je komen mocht
Ik heb het gehoord
Dat jij was
Ik besef nu dat
Ik niet meer geloof
In ons
In het samen zijn
De leegte die liefde had
De leegte die
Ik voel
Waar ik de liefde had
Voor jou
Raakte even weer
Open in de tijd
Ik voelde het
Ik wist het weer
Dat jij misschien
Toch voor mij
Meer dan leegte
Bent geweest
Alleen ben ik de liefde
Die ik voelde
Kwijt
Praten tot de stilte valt
Stil gezwegen
Tot de morgen komt
Dan ineens
De dromen die weer zijn
Aangeraakt
De uren van de tijd
Het moment
Van nu en dan
Praten tot de stilte valt
Omdat we niets meer
Te zeggen hebben
Omdat we uitgepraat zijn
Over het verlangen
Waarom kwam je
Je belde
Je sprak de woorden
Die ik niet wilde horen
Je miste me
Ik raakte je nog steeds
Je wist niet meer wat je moest
Ik luisterde naar je woorden
En huilde van binnen
Mijn hart ging weer vlammen van verlangen
Ik wilde je bij mij
Voor altijd
Jij sprak de woorden
Om dan ineens het te laten gaan
Ik ben stil
En ik voelde de afstand ontstaan
Toen je ging
Ik was compleet weer van de kaart
En vroeg me af waarom
Je eigenlijk weer in mijn leven kwam
Prutser in de nacht
Traag glijd mijn hand
Naar de nacht
Van gisteren
Waarin ik droomde
Van het gevoel
Dat jij misschien
Weer terug
In mijn leven kwam
Ik droomde
Van voor altijd samen
Totdat jij vandaag
Weer eens vakkundig
Door de drank
Alles in
De prullenbak
Smeet
Ik liet het gebeuren
Ik wist het
Dat het niet zou gaan
Ik was bang
En teleurgesteld
Ik hoopte zo op een goede gang van zaken
Maar jij liet het gaan
Je sloeg weer
Door de drank verneveld
Door mijn bestaan
Ik koester de jaren
Langzaam
Door de tijd gegleden
Waarin ik mezelf
Weer ontmoet
In de tijd van nu
Ik weet het weer
Wat er is
Ik koester de jaren
Van ton in het nu
Het is goed zoals het
Is geweest
Laat maar gaan zeggen ze
Ik hoor het aan
Weet dat ze gelijk hebben
Als ze zeggen
Dat ik je moet laten gaan
Maar mijn hart wil nog niet
Het loslaten
Wat er is ontstaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten