donderende donderdag

Vandaag is zon  dag waarvan je weet, hij is er en ik moet er mee doen maar.. . ik was liever niet opgestaan.... Het begon al bij binnenkomst op school, een leerling had naar mij gevraagd, dus ik voelde al natigheid, maar goed het hoort bij mijn taak om met die leerlingen in gesprek te gaan en dan het proberen op te lossen.ik heb dat ook gedaan en heb dat joch op gezocht, en hij had thuis dermate problemen over geen eten etc dat hij zijn moeder tegen een deur heeft geduwt en zijn moeder is door de ruit gegaan.. hij voelt zich daardoor behoorlijk kloten en weet niet wat hij moet. ik ben van handelen en luisteren, heb zijn verhaal aangehoord en daarna door verwezen naar de smw, omdat hij daar al loopt. Hij heeft contact gezocht, of beter ik heb gebeld, maar de man die ik moet hebben was niet te bereiken en was niet aanwezig dus via mail etc kwam hij in contact met zijn begeleider, en kreeg de opmerking bel naar buro jeugdzorg de bureaudienst. Dus dat heb ik methem gedaan, en ja hoor mijn vertrouwen in de maatschappelijk sociale hulpverlening is weer eens bevestigd, krijgt dat joch te  horen dat hij maar zijn telefoon nummer moet geven en dan word hij wel gebeld of vandaag of morgen of volgend week... dus hij zit zonder dak boven zijn hoofd en er is geen hulp, zelfs zijn smw doet zijn best maar heeft eigenlijk geen tijd... het is zo triest dit allemaal.
Daarna een groepje meiden die bezig zijn met zij zegt dat zij heeft gezegd dat zij haar een ... etc vind, kortom roddels en stoken en uiteindelijk iedereen in tranen en huilen.. het is lastig om daar doorheen te komen en het te redden.. maar ook dit opgelost
daarna snel een les met mijn isk leerlingen in het blacklight, ik gooi mijn hele podium vol met witte doeken en gooit wat fluroriseerende beesten neer en vertel een verhaal, over een pinguin een witte ijsbeer en een zeehond en een groot geheim in dit gebied.. en dat ze dus dat geheim, de schat moet vinden en spelen.. en de gekleurde dingen zijn gevaarlijke dingen.. die vallen je aan en bijten je hoofd eraf etc. Ik zie de meest mooie en bijzondere toneelstukjes momenteel bij al mijn klassen. Maar tevens het effect wat het blacklight geeft op de kinderen prachtig hetis meteen sprookjes land.
in mijn eerste pauze kwam weer dat joch en had inmiddels contact gehad met de instanties en na de pauze ik verder met mijn lessen. De grote pauze zit een meisje te huilen in de aula en daar kan ik slecht tegen dus ik daar maar heen en met haar praten bleek ze vreselijk gepest te worden door haar klasgenoten dus daar een hele tijd mee zitten te praten. Uiteindelijk dit ook opgelost.... en ik dacht nu kunnen we gewoon les geven, mijn tweede isk klas komt binnen en ja hoor klop klop , staat er een leerling die ruzie heeft met een andere leerling, omdat het ene meisje ondoordacht als ze is, over het muurtje van het toilet keek, terwijl die ander er zat.... en ja dat is niet echt fijn, dit heb ik doorverwezen naar hun coach.. omdat ik het wel even genoeg vond. Ondertussen was er ook nog een collega binnen gelopen over een leerling van haar die het thuis erg moeilijk heeft, en dus was dat ook even nodig om met haar te praten en mee te denken over een leerling wat het beste is. Dit is eigenlijk het lekkerste omdat ik kan adviseren en de collega het dan doet.. heerlijk om eerlijk te zijn. Eindelijk dacht ik had ik een pauze, maar helaas er komt een meisje hard stampend aanlopen en is boos, heel boos, haar klasgenoten zitten haar te neten en ze ontploft.. dus daar deze pauze aan opgeofferd, terwijl ik nog bezig ben hiermee, staat er een ander meisje voor de deur... en vraagt of ik even tijd heb. Ik met het ene meisje gepraat haar beloofd dat ik aandacht zal schenken aan dit in haar klas morgen het tweede uur, en dus dat andere meisje weer binnen, en ja hoor een klasgenoot heeft met een hete soldeerbout op haar hand gezeten, omdat ze wilde weten of hij heet genoeg was.. nou dat was hij de blaren stonden op haar handen.. Ik heb hierover contact op genomen met de leerlingcoordinator omdat ik dit wel wat veel van het goede vond... en die heeft die leerling aan gepakt en meteen maar eens flink door de mangel gehaald.. Daarna was mijn laatste lesuur voorbij, en terwijl ik foto's sta te maken van mijn prachtige sprookjes decor, je raad het al, klop klop op de deur en ja hoor een collega wil advies over wat ze moet met een leerling die geen eten mee krijgt van thuis. Ik luister en zeg heel eenvoudig het is dus een vorm van mishandeling dus dossier maken en we zijn als school dit verplicht te melden tegenwoordig dus dit kan je de ouders meedelen. Inmiddels weet ik uit ervaring hoe goed en hoe snel het amk, stichting huiselijk geweld, maatschappelijkwerk, smw,, kinderbeschreming werkt..... en weet ook, als je belt mag je blij zijn als ze je terug bellen als het kind nog op school zit. En voordat er actie komt mag je blij zijn als het kind wat hulp nodig heeft nog niet zelf kinderen heeft.. het zij gezegd
hieronder dan maar de fotos van het prachtige dekor wat ik heb gemaakt voor mijn leerlingen om een sprookjes wereld te belanden en te genieten.. niet altijd is het leven zo rot voor mijn pubers