Met vriend Frans, zou ik vorige week al naar Pathe de kuip om de film de iron lady te bekijken, helaas ging dat wegens de sneeuw niet door.De 800 kilometer file zorgden ervoor dat ik maar thuis bleef en me een avond heb vermaakt met niet kunnen gaan naar de film wat wel balen was.... maar aan de andere kant ik kon wel alsnog.Vanavond was het dan zover, ik zou Frans oppikken bij zijn werk in Rotterdam-zuid en we zouden naar Pathe gaan. Vol goede moed stapte ik in mijn auto onderweg naar Rotterdam.. om bij de eerste blik om mijn tom tom te zien dat ik dit keer geen 800 kilometer file had, geen sneeuw, maar wel 45 minuten vertraging wegens ongevallen op de weg... 3 stuks als ik de filenieuws mag geloven... en allemaal op dat korte stukje naar Rotterdam.... hoe is het mogelijk vraag ik me dan af.. Maar gelukkig het viel mee uiteindelijk, ik had maar 10 minuten vertraging.... dus Frans op gepikt en met hem naar de Kuip gereden, voor het leuke we konden de auto parkeren voor de deur.. dus dat was ideaal. Onderweg had ik al snel wat broodjes gegeten en in Pathe een bak gezond fruit genomen om daarna meteen een bak koffie te nemen zodat ik de vitamines meteen weer om zeep hielp... ik weet inmiddels dat twee stuks apple per dag meer dan genoeg is voor mij. De film begon zoals het hoort keurig op tijd, en ik heb genoten vanaf moment 1 is Meryl Streep de Iron Lady, en het blijft de hele film overtuigend.. Ik heb genoten van de film, prachtige momenten van eenzaamheidl, van prachtige teksten, van mooi spel... en ook prachtige momenten van de rellen die ontstonden onder haar bewind. Ze was een prachtige film om te zien, Het meest onroerde mij dat de film speelt in haar nadagen dat ze in haar huis woont met verpleging en dat haar man al heel lang overleden is. Ze kan hem nog niet loslaten dus ze houd alles nog, zijn kleding, zijn schoenen etc, als of hij er nog is, hij verschijnt ook nog steeds in haar leven.Op het einde van de film, pakt ze al zijn spullen in vuilniszakken en pakt ze een koffertje in die ze aan hem geeft. en hij gaat weg.... ze laat hem gaan op reis naar waar we ooit allemaal gaan. Het onroerde me dat hij zonder schoenen ging,. ik zag mijn vader voor me die naar italie ging voor een hartoperatie, en de douane doorging met zijn schoenen uit, hij had ijzeren steunzolen, ik zie mijn vader liggen in zijn kist zonder schoenen.. eigenlijk wel gek dat we een lange reis gaan maken en dat steeds zonder schoenen...
ik blijf deze film een aanrader vinden voor een ieder die houd van goed en bijzonder tacteer werk..
 |
| onderweg in de file |
 |
in pathe, 14 zalen uniek groot
|
 |
een prachtige poster met alles met m1b en dat
geeft een gezicht weer...
ik dacht meteen een man in black
terwijl ik daar stond in mijn zwart setje
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten