Straks vallen de tranen
Op de sportschool
Sta ik mijn best te doen
Om vooral druk te zijn met wat
Ik moet doen
Ik kijk naar een
Programma
Over spijt
Over verdriet
Over afscheid
En ineens besef ik
Niet meer kijken
Want voor ik het weet
Vallen de tranen
Die dan zon
Bende geven
Op de vloer
Waar ik ook nog
Zweet tover
Ik zou het willen
Ik knok
Om het los te laten
En dat lukt steeds
Nu ben ik stil
Terug getrokken
Zit ik in de leegte
Van het moment
Kijk ik om heen
En bedenk me
Dat ik zonder jou
Ook niet echt
Iets mis
Lastig parket
Lastig hoor
Als je al dingen
Hebt gedaan
Die je niet had willen doen
Maar ja die zijn al gedaan
Met als gevolg
Dat er nog wat komen gaat
Wat niet meer
Te stoppen is
Omdat ik er zo in geloofde
Dat ik het stuurde
Naar hem die
Ik nog steeds mis
Ik zeg soms au
Au omdat
Het soms nog pijn doet
Het loslaten
Van wat was
Dubbel gevoelens
Omdat eerst mijn vader
Los is gelaten
Wat zo goed voelde
Om te doen
Hij hoorde niet in een pot
Nu de liefde
Die veel korter in mijn leven was
Hem laten gaan
Kost me meer
Dan ik had verwacht
Je hoorde in mijn gedachten
Het was maar even
Te kort om het te laten zijn
Ik wist het meteen
Toen ik je zag
Jij ging in mij
Wonen
In mijn hart
Jij hoorde in mijn gedachten
Daarom duurde het ook zo lang
Dat ik je kon laten gaan
Je zult mij nooit meer vinden
Als ik ga
Dan ga ik echt
Dan blijf ik niet
Ik neem afscheid
Met een grote knal
Ik verwijder alles
Van wat ooit was
Zodat jij me niet meer
Kan vinden
Omdat ik voor
Jou verdwenen ben
De woorden die leugens waren
Ik hoorde ze spreken
De woorden die
Me raakten
Die me vertelden
Dat het niet meer bestond
De liefde die
Was verdwenen
Terwijl in je ogen
De liefde voor
Een ander
Al beschreven stond
Soms raakt het verloren
Gevoelens
Gevangen in een moment
Van aarzeling
Die ik aanraak
In de verwarring
Van het gevoel
Besef ik
Dat dit gevoel
Verloren is gegaan
In het moment
Waarin ik besloot
Dat het over
Moest zijn
Als je iets met mij doet
Als je me aanraakt
Met je ogen zonder
Taal
Voel ik de siddering
Die door me heen gaat
Ik raak het aan
Besef dat het
Soms zomaar
Moet gaan
De week is voorbij
De week die ik zo
Niet wilde doorgaan
Is voorbij
De dagen hebben hun
Rekening betaald
Het afscheid is genomen
Het laten gaan
Los gelaten
Nu nog beseffen
Dat ook op hoogtijdagen
Het loslaten
Zal moeten blijven bestaan
Ze staan het toe
De sterren heb ik vervloekt
De maan heb ik verboden om nog te lachen
De zon heb ik opgedragen
Om niet meer te komen
Ze staan het toe
Dat jij gaat
Dat ik afscheid nemen moet
Van iemand die
Me zo diep heeft geraakt
Als je wegloopt van liefde
Als je wegloopt van liefde
Weet je ook dat er geen
Plek is om te schuilen
Weet je ook dat je nergens
Meer wegkruipen kan
Je weet alleen dat je
Kan hopen dat je
Door de liefde
Heen kan
Altijd van je houden
Ik kan niet liegen
Over dat ik altijd
Van je zal blijven houden
Ik kan niet zeggen
Dat ik altijd bij je blijf
Kan alleen maar zeggen
Dat ik hoop
Dat wij samen
Zullen blijven
Voor zo lang
Het kan
Zwaai maar even dan
Laatste avond
Sta ik te staren
Naar de woorden
Die me in mijn ogen
Worden gezet
Ik lees ze
Ik voel ze
Als messen in mijn ziel
Ik hoor je zeggen
Dat je niet ons kwijt wil
Maar dat je wilt nadenken
Maar dat je wel al
Met anderen uit wilt
Ik luister en voel
Van binnen alles breken
Ik voel de stilte ontstaan
En besef ik zwaai maar even
Zodat jij voorgoed
Kan gaan
Zwaaien met onmogelijke armen
kan het wel proberen
maar het gaat niet lukken
ik wil wel
maar het gaat niet meer
ik wil zwaaien
om je dag te zeggen
maar merk ineens
dat ik niet kan zwaaien
met onmogelijke armen
dus zeg ik maar
dag
tegen de deur
die dicht is
Op een dag kijkt iemand anders uit je ogen
Toen ik danste
Met de tranen over mijn wangen
Van geluk
Veegde je ze weg
Met de opmerking
Dat je dit niet wilde
Dat ik huilde
Tranen hoorden bij verdriet
Toen ik lachte van pijn
Om zo mijn leven weer
Op te pakken
Zei je dat je dit niet passend vond
Omdat lachen hoort bij vreugde
Op een dag zag ik
Dat je anders keek naar mij
Ineens was ik niet meer
Diegene die zo bijzonder was
Je wilde gewoon dat ik
Voor jou
Net zo normaal
Als elke andere was
Alleen god weet het
Geloven in de dagen
Dat liefde oneindig blijkt te zijn
Dan ineens zeggen dat het
Over moet gaan
Dat het niet meer mag zijn
Ik sprak de woorden
Dat alleen god zou weten
Hoe ik verder zal gaan
Ik zal gewoon doorgaan met leven
Maar ik zal je missen
Omdat alleen god zal weten
Wat ik zal zijn zonder jou
Bij mij
Alleen als de maan even niet lacht
Alleen als de maan even niet lacht
Besef ik ineens dat het
Goed is dat het zo gaat
De maan dooft even zijn lampjes
De dagen zullen gewoon gaan
En ik raak nog een keer
Heel stil
Boven afstand en tijd
Je ogen aan
Leef als een kind
Ik zie de vreemde
Die in je ogen is gaan wonen
Ik zie de gevoelens
Die je hebt laten gaan
Ik weet ineens dat het
Zo zal zijn
Dat het zo gaat
Leef als een kind
Zeg ik tegen mezelf
Zodat je die vreemde
In die ogen
Niet ziet staan
Dat rot gordijn
Zonder tranen
Gaan staan
Kijken naar de kist
Die er nog staat
Aanraken van verlies
Dat nooit meer over gaat
Wetende dat vanaf nu
Horen we er ook bij
Die iemand verloren is
Dan het lied
Dat het afscheid zal zijn
Het klinkt hard door de zaal
En dan dat gordijn
Dat dicht gaat
Waarom ik heb gevraagd
De tranen die dan stromen
Omdat ik dan zeker weet
Dat mijn vader
Nooit meer bij ons zal komen
Nooit meer bij ons zal zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten