woensdag 9 november 2011

de laatste flarden die ik heb geschreven 09/11/11




Traag verlangen
Traag verlangen
Naar de uren
Die vandaag zo langzaam gaan
Ik me in jouw armen
Wil laten rusten
Omdat ik even de
Wereld buiten wil sluiten
Omdat ik even bij jou
Wil zijn

Telkens afscheid nemen
Telkens als de storm
Oplaait
Ik me in jouw hart verken
Ik zie dat we samen
Verder zijn dan men denkt
Ineens besef ik
Bij het steeds weer afscheid nemen
Dat ik dat niet kan
Dat ik dat niet wil
Maar besef ook
Dat het niet anders kan
Zolang wij beiden
Nog zo vechten
Met het verleden
Dat ons inhaalt
Omdat we samen zijn

Zal ze blij zijn
Zal ze blij zijn
Als ze hoort
Dat wij samen zijn
Of zal ze
Als een jaloers kreng
Mij proberen
Weg te raken
Mij willen laten voelen
Dat ik voor haar
Niets ben

Als ik van je blijf houden
Langzaam verzwakt
De waakzaamheid
Om bij je te zijn
Langzaam neem ik
Het roer in handen
Om mijn eigen weg
Weer te gaan
Langzaam besef ik
Dat het zo zal gaan
Ik weet dat als ik
Van je blijf houden
Ik met jou steeds
Mijn eigen weg
Zal moeten blijven gaan

Ga maar niet
Ga maar niet
Ondanks dat ik
Met mijn vuisten gebald sta
Naar je te kijken
Ik je wil vervloeken
Je wil uitbannen
Uit mijn bestaan
Maar ga maar niet
Want ik weet nu al
Dat ik niet zonder jou kan

De lente komt
Traag valt de laatste
Sneeuw op de wereld
Waarin ik ben
Ik veeg stil mijn betraande ogen
Om wat ik heb laten gaan
Stil kijk ik naar de wolken
Die mij aanraken
Waar ik mee bezig ben
De lente komt
Omdat het leven
Naar ons lacht

Zullen die tranen ooit stoppen
Terwijl ik even luister
Naar jouw hart
Je stem hoor zeggen
Dat je van me houd
Begin ik te huilen
Om alle tranen die ik heb verloren
Omdat iemand anders
Mij niet de liefste vond
Ik kijk naar je ogen
Zie de lach
De geraakte hart
En besef ik hoef niet meer te huilen
Om het verleden
Maar weet niet hoe ik het
Huilen kan stoppen

Raak mij  raak me meer
Raak mij
Waar je kan
Diep in mijn ziel
Diep in mijn wezen
In mijn hart
Raak mij
Waar je kan
En dan raak me nog meer
Dan je beseft
Zodat ik weet
Dat jij het bent
Waardoor
Ik te raken ben

Zo net voor het slapen gaan
(voor mijn lief)

De dag had zijn stormen
Die mij raken
Door mijn ziel
Die mijn gedachten laten razen
Gevoelens die even
Zoeken naar een plaats om te landen
Te onrustig omdat de slagen van mijn hart
Steeds nog zeggen  dat er nog iets mist
Ik pak dan mijn telefoon
Bel naar jou
Om even je stem te horen
Die zegt ga maar slapen lief
Ik hou van jou
En je weet dat ik
Er altijd voor jou zal zijn
Dan komt de rust in mij
De dag  verdwijnt
Ik weet dan dat ik
Deze nacht
Weer niet alleen zal zijn
 
Als je fluistert dat je van me houd
De nacht
Heeft zijn wintervacht
Aangetrokken
Ik ril van de kilte die ontstaat
Ik zit verscholen in mijn winterjas
Om de dagen te laten komen
Ineens heel zacht
Zomaar in de nacht
Ineens jouw stem
Die zegt
Ik hou van je lief
Ben zo blij dat je
In mijn leven bent

De wereld zal niet meer rood kleuren
De wereld zal niet meer rood kleuren
Ik zie dat nu al
De tranen van het verlies
Van verdriet
Die het rood van de dag
Raken
Tot aan de nacht
Zie ik ontstaan
De wereld zal nooit meer rood kleuren
Dat besef ik
 Nu ik naar de groene paden kijk

Door de chaos van het leven
De chaos van het leven
Heeft mij geraakt
In het moment
Van het niet meer
Willen zijn
Ik vecht
Ik zucht ik raak
En dan besef ik
Dat ik ineens
De rust gevonden heb
Doordat jij zomaar voor
Me staat
Mag ik
Lief
Mag ik soms zomaar
Even bij  je schuilen
Zonder dat ik
Uit hoef te leggen waarom ik dat wil
Lief
mag ik soms zomaar
Even bij je komen
Om je hart aan te raken
Zonder dat ik daarvoor
Extra mijn best hoef te doen
Lief
mag ik soms gewoon
even huilen omdat ik
jou zo mis in mijn gedachten
lief
mag ik gewoon
zijn zoals ik ben
zonder dat je mij veroordeeld
of beoordeeld
omdat ik soms
zo anders ben

Jij doet iets…
Ben er mee gestopt
Om uit te zoeken
Wat het is
Wat er gaande is
Wat je doet
Met mij
Ik ben er mee gestopt
Met wat ik er van denken moet
Wat en hoe het gaat
Ik besef dat jij
Iets doet met mij
Wat ik niet begrijp
Wat ik niet kan beseffen
Waar ik alleen maar van genieten kan

Welkom thuis
De deur
Had ik al gesloten
Dat matje met
Welkom thuis
Al lang bij het vuil gegooid
Ik was er klaar mee
De liefde was er niet voor mij
Ik liet het wel gaan
Leek me veel beter
En ook verstandiger om het zo te laten zijn
En dan ineens
Kom jij even bij me aan
En raakt me totaal
Ik ben van de wereld
Ik verlies mezelf totaal
Ik zeg alleen maar
Welkom thuis
Blijf maar hier
Bij mij
Voortaan

Geen opmerkingen:

Een reactie posten