Dag Pap.... nu is het echt goed

Afgelopen zondag, 13 november, ben ik in de vroege ochtend vanaf mijn lief vertrokken met de auto naar het dorp waar ik ben opgegroeid. Mijn moeder woont er nog steeds, en inmiddels was de urn met de as van mijn vader opgehaald om te worden verstrooid. Met elkaar hebben we afgesproken om dit te doen op 13 november 2011, om 15.00 in de middag. Mijn moeder en broer hadden samen al een plekje gezocht waar ze as wilden strooien. Aangezien ik 3 uur rijden ver woon, vond ik alles prima. Onderweg heb ik wel veel zitten te praten met vrienden omdat ik toch ook wel emotioneel was want het is niet niks, je vader laten gaan met de wind.... en hem mee te geven aan de natuur waar hij hoort. Mijn vader was een natuurmens  en genoot enorm van het plekje waar we zijn geweest, mede omdat hij daar graag zat en dan over de velden keek. De plek die we hebben uitgezocht was zo dat de zon er op valt... prachtig. Met elkaar, mijn moeder, broer en schoonzus, mijn neefje en nichtje wilden niet mee, zijn we naar de plek gegaan.. Mijn moeder zag er enorm tegenop om de urn in huis te hebben maar het viel haar mee, ze had eerst bedacht om hem buiten op het bankje te zetten voor haar huis waar mijn vader heel vaak zat maar ja de jeugd zou het maar meenemen.. weg pa en weg as en weg urn. Ze heeft nog even gedacht of ze de urn in haar slaap kamer zou zetten maar dat is ook verworpen
omdat ze dacht dat hij wel eens kon vallen en het geeft dan zon troep in bed. Kortom mijn vader is op de hoek van de bank beland waar hij altijd graag zat. Een paar kaarsjes erbij en het was weer mooi. Toen we weg reden vroeg mijn moeder ineens,, waar is pa, waarop we zeiden in de achterbak... en meteen wij weer met elkaar lachen. Bij aankomst hebben we eerst de plek gekeurd, daarna hebben we de plek leeg gemaakt, alle bladeren weg, en ik heb mijn sneeuwklokjes gepoot, mijn schoonzus heb ik de zakjes met vergeetmenietjeszaad gegeven, die ik wilde laten zaaien door mijn nichtje en neefje, maar die wilden niet, en mijn broef heeft de fotos gemaakt, mijn moeder heeft haar winterviooltje gepoot, en zo hebben we het afgemaakt, mijn moeder heeft de as verstrooid als eerste, daarna mijn broer en daarna heb ik de urn leeggemaakt. Zo hebben we alle drie gedaan wat we moesten doen. en het klopte weer, mijn moeder is begonnen met de zorg van mijn vader, mijn broer heeft er in meegedaan en geholpen en op het laatst heb ik mijn vader begeleid naar zijn einde, ik heb hem getroost, bemoedigd en hem laten gaan, tevens heb ik zijn ogen gesloten.. de cirkel is nu nog meer dan rond.. prachtig...vind ik dit.
Daarna hebben we met elkaar nog de bladeren terug gelegd om zo het te laten zijn.. het is goed en mooi
en het leven lacht weer.

Daarna met de hele familie uit eten bij de japanner, wat erg leuk was en ook geslaagd om zo de dag af te sluiten. Tijdens het eten heb ik aan mijn broer en mijn schoonzus en mijn moeder een zakje gegeven met vergeetmenietjes, met daarbij een kaart waarop stond dat ze dit moesten zaaien om zo hun eigen plek te maken waar ze pa kunnen herdenken. Voor mijn neefje en nichtje had ik een potje mee genomen waarin ze de zaadjes konden zaaien.. om zo opa te herdenken. Mijn moeder was erg geraakt omdat ze nu meteen wist wat ze met de urn wilde, ze gaat ze daarin zaaien.. prachtig  om 19.00 ben ik de auto in gestapt en ben ik vertrokken naar mijn lief omdat ik er zo tegenop zag om alleen te zijn die avond, maar ik moet zeggen  dat de rit door de mist iets moois had en iets mystieks..  en pas bij aankomst konden de emoties hun weg gaan... en was ik vrij..

Dag pap.. het is goed zo... het is nu echt goed zo