een serie flarden.. nieuw

flarden die al zo lang zaten opgesloten in mijn hart en gevoel die even niet konden komen waar ze moesten zijn, en dan ineens opent zich de deur naar de verborgen woorden van de flarden van gevoel en gedachten en vloeit het op het papier.. alsof het nooit weg is geweest.... hier de oogst van het gehoorde, gevoelde verleden wat er nog lag in de kerkers van het gevoel

En dan zomaar

En dan zomaar
Zonder een woord
Zonder een gebaar
Zomaar ineens
Sprookje over
Zomaar alles voorbij
Omdat prins charming
Even te veel charming was
Waardoor de prins met de lach
De tranen over zijn wangen zag
Waardoor de prins met de lach
Ineens niet meer wist
Wat hij moest
Wat hij verwacht

Kwets me niet

Stil terug getrokken
In mijn hoekje van verdriet
Zit ik naar je te staren
Met mijn ogen
Die je niet ziet
Stil raak ik je niet aan
Omdat mijn stem
Niet meer jou raken kan
Stil kijk ik naar wat was
En niet meer is
Ik ben stil
Ik weet ik heb
Opnieuw de kans
Gemist

Sterker dan ik

Sterker dan ik
Is het gevoel
Van dat je gaat
Sterker dan ik
Is de gedachte
Dat het niet meer zo is
Sterker dan ik
Weet ik
Dat ik het besef
Dat het over gaat
Sterker dan ik
Omdat ik zo bang ben
Dat jij gaat

Raak dat niet aan

100 woorden
Zou ik willen zeggen
Zonder dat je dat weet
100 woorden
Zou ik willen aanraken
Om zo weer bij jou terug te zijn
100 woorden
Die me raken
Die er zijn
Zonder wat te zeggen
Verlaat ik ons
Ik kan niet meer
Tegen die pijn

Ik vraag je

Ik vraag je
Wees teer met mij
Ik ben zo kwetsbaar bang
Dat ik niet weet wat ik wil
Ik vraag je
Kom niet meer
Omdat ik dat niet meer
Verdragen kan
Ik vraag je
Wees er voor mij
Wees er zodat ik
Weet dat ik
Niet meer alleen zal zijn
Ik vraag je
Wees hier
En niet daar
Ik weet het
Het kan soms zomaar
Ineens verdwijnen
Over gaan

Omdat het pijn doet

Omdat het pijn doet
Dat je me zo raakt
Mijn hart steeds minder
Snel gaat
Omdat het zon pijn doet
Omdat jij niet weet
Wat je aanricht
Met je geplaag
Omdat het zon pijn doet
Kan ik niet meer
Gewoon oprecht zeggen
Ik wil bij je zijn
Ik heb je lief
Kom bij me
Voordat
Je me door de pijn verliest

Soms loop je de goede voorbij

Soms loop je de goede voorbij
Die je raakt
Omdat je te raken bent
Soms zeg je niet dat wat je
Niet wilt zeggen
Waardoor je alles afbreekt
En soms zomaar
Staat hij daar weer
Die je zo kent
Zo herkent
Omdat hij het is

Vergeten

Vergeten
Om te vragen
Wat er was
Hoe het kan zijn
Vergeten om te zeggen
Dat ik bij jou wil zijn
Vergeten
Om te weten
Dat het soms
Zomaar  voorbij
Kan zijn

Ik was even niet te bereiken

Even was ik  er niet
Omdat ik het niet kon
Ik wilde wel
Maar jij was er niet
Ik riep
Ik schreeuwde
Ik heb gevloekt
Om je te raken
Maar ik was zelf even niet
Te bereiken
Ik was even verdwenen
In mijn eigen gedachten
In mijn eigen wereld
Waarin ik niet meer
Mezelf kon zijn

Om mij te vinden

Om mij te vinden
Moet je zoeken
Moet je raken
Moet je zijn
Om mij te vinden
Moet je gewoon
Bedenken dat ik
Er niet kan zijn
Om mij te vinden moet je soms
Net verder kijken
Dan ik kan
Om mij te vinden
Moet je weten
Dat ik er soms
Gewoon niet wil zijn
Maar er dan juist
Wel ben

Wat is het kado

Wat is het kado
Als ik je niet vraag
Om er te zijn
Wat is het kado
Als je me zegt
Dat ik niet meer
Voor jou er kan zijn
Wat is het kado
Als je maar mensen laat komen
Die meer met je willen
Dan alleen vrienden zijn
Wat is het kado
Als jij besluit
Dat jij niet meer
Met hen maar met mij wilt zijn
Wat is het kado
Als ik het bezie
Ben ik het die je wil
Of ben ik het die je
Bedacht had als tijdelijk
En ruilen met bon

Dag zeggen

Dag zeggen
Tegen iemand die
Net even te lang
In mijn leven was
Dag zeggen
Tegen jou
Die me meer vertelde
Dan ik zeggen wilde
Dag zeggen
Omdat ik niet meer weet
Wat ik zeggen moet
Dag zeggen
Omdat jij niet kon zeggen
Dat je met mij verder wilde
Dag zeggen
Omdat ik teveel
Van je hield

Het bonnetje is weg

Even niet opgelet
Gedacht dit is de koop van de eeuw
Gelukkig gevonden
Gelukkig ermee
Omdat ik wist dit is wat ik wil
Genieten van het samen gaan
Het samen zijn
Even niet opgelet
Het maar laten gaan
Bedacht ik ruil het gewoon in
Dat samen zijn
Maar dan ontdekken
Dat ik het bonnetje niet meer heb
Dat ik dus daardoor
Niets ruilen kan
Dat ik alleen maar het kan laten verlopen
Zodat ik er niet meer verder mee kan

Ik ben zo bang

Sluit mijn ogen
Voor dit moment
Omdat ik even niet weet
Wat ik wil
Ik sluit mijn ogen
Omdat ik me zo gekwetst voel
Omdat jij me raakt
Ik sluit mijn ogen
Omdat ik zo bang ben
Voor wat komen gaat
Ik sluit mijn ogen
En bid met de vraag
Laat het goed komen
Laten we beseffen
Dat het zo niet zonder elkaar gaat

Ik vertrek

Ik raak heel even
De dag aan
Waarin de zon zijn stralen stuurt
Ik raak heel even maar
De nacht aan
Waarin de maan zijn licht stuurt
Ik raak maar heel even
Jou aan
Om te zeggen
Dat ik vertrek
Omdat ik teveel
Van je hou

Denken en denken

Blijf denken
Aan jou die nu daar is
Aan jou die me raakt
Die ik mis
Blijf maar denken
Aan wat er gaande is
Hoever je bent gegaan
Met je geplaag
Blijf denken
Dat het nu dus over is
Dat het niet gaat
Omdat ik mijn
Vertrouwen in jou
Mijn veiligheid mis

Als ik en jij  soms wij zijn

Als ik en jij
Soms wij zijn
Raak ik verstrikt
In het gevoel
Van er niet zijn
Als jij en ik
Soms ons zijn
Ben ik totaal de wereld kwijt
Weet ik niet meer wat ik moet
Als jij en ik
Soms zomaar
Een weg opgaan
Vraag ik me af wat ik moet
Waar ik kan zijn
Als jij en ik
Soms zomaar lopen door de dagen van de tijd
Vraag ik me soms af
Waarom jij zomaar
Verdwenen bent

Te diep

Te diep
Mijn gevoel is verdwenen
In de nacht van de dag
Ik raak heel even
Maar heel teder
Dat gevoel aan
Zomaar ineens
Zie ik de roos
Die bloeide in het licht
Ik raakte even heel diep
De liefde aan

Wat moet ik nou

Gebonden aan de tijd
Van deze dagen
Gebonden aan de uren
Van jou en mij
Raak ik even gevangen
In de tijd
Van vandaag
Wat moet ik nou
Nu ik weet
Dat jij toch niet doet
Wat ik je vraag
Maar dat je tever gaat
In het laten gaan

Ik zal niets meer laten horen

Ik zal niets meer laten horen
Ik ben even niet meer
Voor jou  waar ik moet zijn
Ik ga even mijn eigen weg
Die ik bewandel
Omdat ik besef
Dat ik zonder jou
Toch verder
Zal moeten gaan

Wat is de belofte

Woorden over de dagen
Over de tijd die komen gaat
Het samen willen verlangen
Naar het uur van samen gaan
Wat is de belofte
Wat zijn de woorden
Die er zijn
Ik raak heel even maar
Jou hart aan
En weet ook
Dat ik daar uit zal gaan

Soms is over over

Soms zijn woorden
Te kwetsend om er aan voorbij te gaan
Soms zijn woorden te onzeker
Om te zeggen
Wat ze zouden moeten zeggen
Soms zijn woorden
De woorden die je doen beseffen
Dat het niet anders gaat
Soms zijn het juist die woorden
Die zeggen dat over
Ook over gaat

Ik raak verstrikt in mijn web

Ik spin als een grote zwarte spin
In het web van het leven
Ik raak heel even maar
De gevoelens aan
Van dit moment
Even maar
Raak ik verstrikt
In het web van de liefde
Waarin ik mezelf
Terug vind
In de angst van
Dit moment

Soms zijn de woorden geen woorden

Soms zijn woorden
Geen woorden
Die gesproken gaan worden
De stilte die gesproken is
Is dan al genoeg
Dan is het prima
Zoals het is
Soms zijn de woorden
Juist geen woorden
Omdat ze niet zeggen
Wat ze zouden willen zeggen
Maar omdat ze heel eenvoudig
Aangeven dat ze
Er niet meer kunnen zijn

Raak dat niet meer aan

Ik kijk naar je ogen
Zie dat ik je raak
Diep van binnen
In je hart
Ik raak je niet eens aan
Met mijn handen
Maar mijn woorden
Mijn geluk dat straalt
Ik raak dat nu niet meer aan
Omdat jij niet hebt begrepen
Dat je soms ook te ver
Met woorden kan gaan

Doe wat je niet kan laten

Draag de dag
Als je de nacht
Niet meer zien kan
Draag het uur
Als de minuten je te snel gaan
Tel de wolken
Als de regen druppels
Niet meer te tellen zijn
En koester je tranen
Omdat je dan weet
Dat je kan laten wat je moet doen
Zodat je kan doen
Wat je niet laten kan

En soms ineens dan

Ach lief
Jij kan ook niet weten
Dat wat je zegt
Mij zo diep raakt van binnen
Dat ik niet besef
Dat ik dit niet kan
Dat ik dit niet wil
Ach lief
Jij kan zo goed
Met anderen praten
Maar vergeet steeds
Dat ik ook wat voel
Ach lief
Jij raast over mijn grenzen
Gaat totaal aan mij voorbij
Ach lief
Het is niet anders
Ik zal beseffen dat ik
Zal moeten leren
Dat ik soms
Gewoon gekwestst
Door jou zal zijn

De bezoeker

Dag zeggen
Is even lastig
Zeker omdat ik geloofde in jou en mij
De bezoeker die kwam
Die door jou werd ontvangen
Met meer dan open armen
Die je aankeek
Met stralen ogen van  verlangen
De bezoeker die
Jij liet komen
Om mij te laten weten
Dat ik niet meer kon zijn
Waarvoor jij mij de deur wees
Zodat ik kon gaan
De bezoeker
Die zijn armen opende
Zodat jij bij hem kon zijn

Zoek dat eerst uit

Zacht heel teer
Valt wat sneeuw op jouw pad
Heel langzaam
Komt het daar
Waar het moet zijn
Als as van de dagen die
Niet meer zijn
Teer heel teer
Blaas ik een kusje
Naar de maan
Om zo te zeggen
Zoek dat eerst maar uit
Voordat jij  terug bij mij kan zijn

Lach maar

Lach maar
Ik zie het wel
Je ogen die stralen
Omdat jij dacht te spelen
Met verlangen
Met gevoelens
Die ik in woorden heb vertaald
Lach maar
Omdat jij niet zult beseffen
Dat ik soms dan ook
Zo hard zal lachen
Dat het lachen
Jou vergaat

Geloof ik in jou

Geloof ik in jou
Is het zo dat ik
Met jou verder wil
Is het zo dat ik geloof
In de gevoelens van nu
Van het hier zijn
Geloof ik in jou
Is het zo dat ik
Niet anders kan
Ik huil maar wat tranen
Ik huil maar wat
Ik voel
Geloof ik in jou
Of is het zo
Dat ik geloven moet
In de dromen die
Er toe doen

Ik ben niet wat jij dacht

Soms ben ik sterker dan ik denk te kunnen zijn
Soms ben ik meer
Dan ik dacht te willen zijn
En soms ben ik niet meer
Dan wat jij dacht
Wat ik niet kon zijn

Ik zwaai maar wat

Armen gestrekt
Handen hoog
Lach op mijn gezicht
Ogen open
Kijken zoals ik altijd kijk
Niets zeggen
Alleen zwaaien
Om te zeggen
Dat het wel gaat
Dat het gaan
Moeilijker is dan het
Blijven staan

Ik kan dat niet

Ik probeer het

Je niet te raken
Niet bij je te zijn
Ik kan dat niet
Hoe ik het ook probeer
Ik raak dat niet meer aan
Ik laat het wel zijn
Het zal zo gaan
Ik kan het niet
Om zo met jou te zijn
Als je me raakt
Met je woorden
Die me kwetsen
Dat doet me teveel pijn

Waar is dat stukje respect

Waar is dat stukje respect
Wat ik voelde voor jou
Waaruit bleek
Dat jij met mij doet
Waar is dat moment
Waarin jij zag
Dat je ver over de grens
Bent gegaan
Waar was jij
Toen ik je vertelde
Dat ik dit niet meer kan
Waar is dat stukje gebleven
Wat wij beiden zo
Hoog hadden staan

Dat kut verleden ook

Dat kut verleden ook
Dat steeds weer
Zijn kop opsteekt
Dat me zegt
Dat het  zo is
Dat verleden
Dat nooit eens zijn hoofd
Ten ruste legt
Dat kut verleden
Dat wederom mij laat weten
Dat het niet meer gaat