dit lied ooit gezongen door Robert Long, later door Lenette van dongen, vind ik zo mooi en raakt me ontzettend, ik draai hem al de hele week in de auto.. voor mij is het onderdeel van het niet meer kunnen bereiken van iemand zo heftig mede omdat ik ontdek dat het niet kan...
hieronder nog een teks van ruth jacot... onbereikbaar
Heroinekraters
Ik zie je door een dikke muur van glas
Waarachter jij voor mij haast ongemerkt verdween
Ik beuk erop, maar kom er niet doorheen
Geen splinter en geen barst, niet eens een kleine kras
We drijven uit elkaar als onbemande ruimteschepen
En wat ik ook probeer
Je hebt maar 1 verweer
Dat ik je nimmer heb begrepen...
Maar...
Hoe kan ik je begrijpen
Als je steeds jezelf terugtrekt
Binnen grenzen die voor mij nooit opengaan
En hoe kan ik je bereiken
Als je langs me heen blijft kijken
Naar gebieden die alleen voor jou bestaan
Ik zie je koele ogen
Die zo ver en onbewogen zijn als water
In een krater - op de maan
Ik zie je achter glas, zoals altijd
Bedrieglijk dichtbij - ik raak je bijna aan
Je zegt iets maar ik kan je niet verstaan
Ik voel opeens paniek, oh god, ik raak je kwijt
Ik dring niet tot je door al steek ik
Nog zo vaak m'n hand uit
Omdat ik elke keer
Hoe ik het ook probeer
Weer op die harde glazen wand stuit...
Nee...
Hoe kan ik je begrijpen
Als je steeds jezelf terugtrekt
Binnen grenzen die voor mij nooit opengaan
En hoe kan ik je bereiken
Als je langs me heen blijft kijken
Naar gebieden die alleen voor jou bestaan
Ik zie je koele ogen
Die zo ver en onbewogen zijn als water
In een krater - op de maan
Nee, ik zal je nooit begrijpen
Want de dromen die jij oproept
Zijn een angstaanjagend, slopend schimmenspel
Nee, ik kan je niet bereiken
Ik kan enkel naar je kijken
In je zelfgebouwde glazen dodencel
Ik zie je koele ogen
En ze staren onbewogen naar mijn tranen
Oceanen - van de hel
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=fF0_xKaXd-I
Onbereikbaar Ruth Jacott
onbereikbaar
Zwijgend zit je tegenover mij
jij bent door je eigen trots gekooid
ik weet niet wat je denkt maar je blik is koud
en ik wacht af tot je ontdooit
Als een tijder sluip je om me heen
je maakt je weer 'ns lang voor een gevecht
m'n woorden ketsen af op een muur van steen
en ik wacht af tot je wat zegt.
Onbereikbaar
wat ik ook zeg
onbereikbaar
mijlen ver weg
onbereikbaar, oh
Ondoordringbaar als een brok graniet
zo ontzettend in jezelf gekeerd
je hoort wel wat ik zeg maar je luistert niet
en ik kijk toe hoe jij me bezeert
Onbereikbaar
wat ik ook zeg
onbereikbaar
mijlen ver weg
onbereikbaar, oh
Oh, jij, jij blijft zwijgen als het graf
jij, jij zegt niets en ik wacht maar af
maar ik heb geen woorden nodig
want ik weet allang wat jij mij vertellen wil, oh
Wat ik ook zeg
Onbereikbaar mijlen ver weg
onbereikbaar
wat ik ook zeg
onbereikbaar, oh
onbereikbaar, oh
Onbereikbaar
wat ik ook zeg
onbereikbaar
mijlen ver weg
onbereikbaar, oh
Geen opmerkingen:
Een reactie posten