Gisteren met mijn internationale schakelklas een les gedraaid over sinterklaas en dat naar aanleiding van een verhaal dat ik eerst een stuk van voorlees. De leerlingen van de isk zijn altijd enthousiast en spelen graag en leuk. Deze keer gingen ze helemaal los, mede omdat ze wisten dat een leerling die dag voro het laatst bij ons was.. hij gaat naar zijn land terug, hij vind nederland niet mooi meer en voelt zich hier niet lekker bij zijn oom. Omdat ik er van baal dat hij weggaat, heb ik voor hem maar een vingerpoppetje gekocht en die aan hem gegeven... met het verhaaltje erbij dat als hij zich ooit eenzaam voelt hij met dat poppetje kan praten en dan krijgt hij antwoord van wie dan ook en zo weet hij dat er iemand is die altijd naar hem wil luisteren.. Hij keek me aan en vond het mooi en was blij ermee.. Dit doe ik altijd bij de leerlingen van de isk als ze vertrekken van de klassen, al is het naar een andere school ze krijgen allemaal een vingerpop mee om mee te praten...
Ik moet zeggen dat dit afscheid me zwaar valt, omdat ik hem bij binnenkomst zag als een jongen die wat kan maar die zoveel moet leren en dat heeft hij gedaan, en ineens is het dan over en vertrekt zon gassie terug naar zijn land. Ik zie het voor me hoe hij alleen het vliegtuig instapt om naar zijn land terug te gaan en ik weet niet wat hem daar wacht... maar laten we het goede blijven hopen en geloven... het is niet anders toch..
Hij staat trouwens als deze sinterklaas op deze foto... en hij spreekt portugees. hoe mooi kan het zijn
ik ben erg blij met faceboek want zo kan ik toch contact met hem blijven houden, wat ik trouwens met veel leerlingen blijf doen om zo te weten of het goed gaat met ze
maar bij deze Ave Bictor het gaat je goed in je eigen land en ik ga je missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten