Inmiddels weet ik al dat mijn lief, niet meer de liefste wil zijn, maar dat hij gekozen heeft voor iets anders. Het bekende verhaal wat mijn verhaal steeds vaker gaat worden, zijn vrienden vinden dat ik niet bij hem pas wegens mijn geverfde haar, mijn ogen die ik opmaak, zijn familie zullen mij nooit accepteren omdat ik niet zijn overleden man ben.. kortom... teveel haken en ogen om door te kunnen gaan. Tevens de opmerkingen dat iemand afstand wil, ruimte voor zichzelf om daarmee meteen te kunne gaan stappen met "vrienden"die hij net kent en die hem wel erg leuk vinden. kortom de liefste is niet meer de liefste die hij had kunnen zijn. Rigoureus heb ik alles afgesloten en weg gedaan, dat is mijn manier om duidelijk te voelen dat het over is... dit tot grote ongenoegen van de ex- liefste.. die daar boos over is, want ik mocht dat niet doen.. want hij wilde mij niet kwijt.. maar het is niet anders, het hart is gebroken omdat het buiten spel werd gezet, omdat er te veel gedoe kwam in het begin de woorden die gezegd werden die dieper sneden dan een mes... dan moet je soms beslissen ondanks dat je hart nog steeds de naam van de ex-liefste zegt, dat je stopt omdat je gewoon teveel van jezelf houd en gewoon omdat je door schade en schande hebt geleerd dat je gewoon moet kiezen voor jezelf... en dat voelt ondanks dat het verdrietig is toch goed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten