Ooit lang heel lang geleden zag ik de eerste aflevering van Harry Potter in de bios met een al lang verdwenen vriendje... maar wat voelde ik de magie ik voelde me een kind, ik was helemaal weg van Harry Potter en kon niet wachten op deel 2. bij deel 2 kreeg ik al het akelige gevoel van dat het kind verdween, ik voelde niet meer echt me een kind maar meer een toeschouwer van een film, ik werd niet mee gezogen in de film... Bij deel 3 zat ik me te vervelen, maar dacht ik mis vast iets op de een of andere manier.. dus ik ben toen begonnen met de dvd's te kopen en moet zeggen hoe vaker je ze ziet hoe minder van de magie overblijft... ook de nodige spelletjes heb ik gespeeld met Harry Potter in de hoofdrol maar de magie die ik ooit voelde is weg.... Deel 4 weet ik nog begon me ook al te irriteren, maar ik ben een volhouder zo heb ik deel 5 en deel 6 gezien.. bij deel 6 ben ik zelfs 2 keer gegaan omdat ik het echt niet meer snapte waar het om ging.... Bij deel 7-1 was het vooral de vaagheid van het gebeuren wat mij tegenstond.... en nu bij deel 7-2, die vooral in heel veel donkere gedeeltes is gefilmd zodat je je afvraagd of de spelers er echt wel zijn en het verhaal loopt gelukkig ten einde. Het begin van Harry Potter en de tragiek van de verdwenen magie... is denk ik een mooie naam voor de hele serie... ik baal ervan mede omdat ik toch 8 dvds lang heb gehoopt op iets wat weg was... jammer..
Gelukkig is het ten einde, en zo beschermt de schrijfster zichzelf ook tegen een nog groter verval...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten